indeks osób (K)

pseudonim Jean Clero; kompozytor, aranżer, pedagog i publicysta muzyczny; ur. 27 września 1932, Kraków; 5 maja 2021, Warszawa. Studiował kompozycję w klasie Stanisława Wiechowicza w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie (dyplom w 1957).

Otrzymał szereg nagród za swoją twórczość kompozytorską, m.in. w 1955 - wyróżnienie na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim zorganizowanym z okazji V Międzynarodowego Festiwalu Młodzieży i Studentów za Scherzo symfoniczne na orkiestrę (1955), w 1959 – II nagrodę na Konkursie Koła Młodych Związku Kompozytorów Polskich za Passacaglię na wielką orkiestrę symfoniczną (1958), w 1959 – I nagrodę na I Ogólnopolskim Konkursie Piosenki o Krakowie za piosenkę Nocą na Kanonicznej (1959), w 1961 – nagrodę-wyróżnienie miasta Krakowa za całokształt osiągnięć artystycznych, w 1962 – II nagrodę na Konkursie Związku Kompozytorów Polskich za piosenkę Zatrzymaj wóz (1962), w 1964 – I nagrodę za muzykę do dramatu Michaiła Szołochowa Cichy Don oraz za muzykę do dramatu Aleksandra Ostrowskiego Las na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuk Rosyjskich i Radzieckich w Katowicach, nagrodę specjalną na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu za piosenkę Nie twoje kroki (1964) oraz I nagrodę na Konkursie Związku Kompozytorów Polskich za piosenkę Od brzegu do brzegu (1964), w 1965 – I nagrodę na XV Ogólnopolskiej Giełdzie Piosenki Radiowej za piosenkę Nie chodź tą ulicą (1965), w 1966 – III nagrodę na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu za tę samą piosenkę, w 1968 – I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Polskiego Radia za piosenkę Osobni (1968), w 1978 – Nagrodę Ministra Obrony Narodowej za muzykę do widowiska estradowego Karuzela z piosenkami, w 1988 – nagrodę za muzykę do widowiska Przygody Cippolina na Festiwalu Sztuk dla Dzieci w Wałbrzychu.

Jego utwory były wykonywane m.in. przez Orkiestrę Polskiego Radia w Warszawie, Orkiestrę i Chór Polskiego Radia w Krakowie, Chór Reprezentacyjny Wojska Polskiego. Większość z nich została zarejestrowana przez Polskie Radio oraz firmy fonograficzne, takie jak Polskie Nagrania, Tonpress, Pronit, Veriton, Sonoton, Acte Préalable, Zara, Pomaton Emi, Jarek Śmietana Recording (JSR), Gamma, a także Polskie Radio.

Jego dorobek kompozytorski obejmuje muzykę do 67 inscenizacji dramatów scenicznych, wystawianych w teatrach Krakowa (Teatr Stary, Teatr Kameralny, Teatr im. J. Słowackiego, Teatr Rozmaitości, Teatr Bagatela, Teatr Groteska), Nowej Huty (Teatr Ludowy), Warszawy (Teatr Studio, Teatr Powszechny, Teatr Rozmaitości STS, Operetka Warszawska, Teatr na Targówku, Teatr Dramatyczny, Teatr Ochoty), Gdańska (Teatr Bim-Bom), Gdyni (Teatr Wybrzeże), Poznania (Teatr Muzyczny), Rzeszowa (Teatr im. W. Siemaszkowej), Lublina (Teatr Muzyczny), Tarnowa (Teatr im. L. Solskiego), Olsztyna (Teatr im. S. Żeromskiego) i Częstochowy (Teatr im. A. Mickiewicza). Lucjan Kasyzcki stworzył ścieżki dźwiękowe do 37 filmów fabularnych, 4 dokumentalnych i oświatowych, 3 animowanych, do 11 słuchowisk radiowych, 10 spektakli telewizyjnych, oraz oprawę muzyczną do 10 przedstawień lalkowych, a także 10 musicali i widowisk muzycznych. Napisał wiele popularnych piosenek, pieśni, ballad i songów. W obszarze jego zainteresowań artystycznych znajdowałą się także muzyka elektroniczna i komputerowa – od 1985 posiadał własne studio, w którym realizował nowe utwory, w tym także muzykę rozrywkową.

Od 1957 roku prowadził działalność pedagogiczną. W latach 1957-61 pracował w Państwowym Liceum Muzycznym w Krakowie, a następnie, od 1961, w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie – początkowo jako asystent, później jako adiunkt i wykładał przedmioty z zakresu teorii muzyki, a w latach 1967-74 prowadził klasę kompozycji. W latach 1974-2002 był zatrudniony w Akademii Muzycznej w Warszawie. Od 1984 roku pełnił funkcję docenta. W 1991 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, zaś w 2002 - profesora sztuki muzycznej. W latach 1974–1981 wykładał propedeutykę muzyki współczesnej na Wydziale Instrumentalnym oraz na Wydziale Fortepianu, Klawesynu i Organów, a także prowadził seminarium muzyki rozrywkowej i scenicznej oraz instrumentację symfoniczną na Wydziale Reżyserii Dźwięku. Od 1982 prowadził zajęcia z instrumentacji symfonicznej i aranżacji na Wydziale Reżyserii Dźwięku oraz seminarium muzyki jazzowej i rozrywkowej na Wydziale Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki i na Wydziale Reżyserii Dźwięku, a także, jako przedmiot fakultatywny, dla innych wydziałów i studentów innych uczelni. W 2002 przeszedł na emeryturę, kontynuując działalność dydaktyczną na Wydziale Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki oraz na Wydziale Reżyserii Dźwięku. Od 1992 do 2003 prowadził klasę aranżacji w Autorskiej Szkole Muzyki Rozrywkowej i Jazzu I i II stopnia im. Krzysztofa Komedy w Warszawie, której był współzałożycielem. W latach 70-tych XX wieku prowadził zajęcia z literatury muzycznej (w I semestrze) w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej (dziś Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza) w Warszawie na Wydziale Reżyserii.

Był jednym z głównych inicjatorów wprowadzenia do muzycznych uczelni w Polsce nauki o muzyce jazzowej i scenicznej. Jako pierwszy prowadził przedmiot o nazwie „seminarium muzyki jazzowej i scenicznej” w krakowskiej PWSM (jako fakultatywne zajęcia międzywydziałowe). W 1969 roku przedmiot ten został zatwierdzony przez Zespół Szkół Artystycznych Ministerstwa Kultury i Sztuki jako obowiązujący we wszystkich wyższych uczelniach muzycznych w Polsce; prowadzono go również pod zmienioną nazwą „seminarium muzyki rozrywkowej i jazzowej”.

Wielokrotnie zasiadał w jury takich przedsięwzięć, jak Międzynarodowy Festiwal Piosenki w Sopocie, Międzynarodowe Spotkania Muzykującej Młodzieży BIM w Bydgoszczy, Krajowy Festiwal Polskiej Piosenki w Opolu, Festiwal Piosenki Studenckiej w Krakowie, Ogólnopolski Festiwal Teatralny „Klasyka Polska” w Opolu.

Działalność naukowa Lucjana Kaszyckiego dotyczyła przede wszystkim teorii muzyki: analizy metodyki i krytyki muzycznej; opracował również program nauczania muzyki jazzowej.

Prowadził też działalność organizacyjną. W latach 1954-58 pełnił funkcję kierownika muzycznego krakowskiego Teatru Groteska, w latach 1967-72 prowadził Zespół Organowy Rozgłośni Polskiego Radia w Krakowie, z którym dokonał wielu nagrań archiwalnych. Był założycielem, a w latach 1969-74 prezesem Oddziału Krakowskiego Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego. Od 1971 do 1974 prowadził w Chodzieży letnie warsztaty muzyczne dla młodzieży zainteresowanej jazzem, których był współzałożycielem. W latach 1975-77 pracował jako kierownik Redakcji Muzycznej Programu III Polskiego Radia w Warszawie.

Był członkiem Związku Kompozytorów Polskich (od 1965 członkiem zwyczajnym, w latach 1975–2000 członkiem komisji rewizyjnej, w latach 1987–2000 przewodniczącym tej komisji), Związku Polskich Autorów i Kompozytorów ZAKR (w latach 1976–1993 pełnił funkcję wiceprezesa, a w latach 1981–2004 był przewodniczącym komisji kwalifikacyjnej do Sekcji Kompozytorskiej) oraz Stowarzyszenia Autorów ZAiKS (od 1975 był członkiem Komisji Domów Pracy Twórczej, następnie przez trzy kadencje – przewodniczącym; od 1998 - członkiem Rady Stowarzyszenia ZAiKS).

Został laureatem wielu nagród w różnorodnych dziedzinach działalności artystycznej i dydaktyczno-wychowawczej. Otrzymał w 1970 – Odznakę „Zasłużony Działacz Kultury”, nadaną przez Ministra Kultury i Sztuki, w 1971 – nagrodę indywidualną II stopnia Ministra Kultury i Sztuki za szczególne osiągnięcia w dziedzinie artystycznej i dydaktyczno-wychowawczej, w 1973 – Medal „Za Zasługi Dla Miasta Opola”, w 1981 – nagrodę II stopnia rektora Akademii Muzycznej w Warszawie za szczególne osiągnięcia w dziedzinie dydaktyczno-wychowawczej, w 1982 – Złoty Krzyż Zasługi, w 1986 – nagrodę indywidualną II stopnia Ministra Kultury i Sztuki za szczególne osiągnięcia w dziedzinie wychowawczo-dydaktycznej oraz Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość artystyczną dla dzieci i młodzieży oraz za wybitne osiągnięcia kompozytorskie w zakresie muzyki do baśni i spektakli młodzieżowych, w 1990 – nagrodę I stopnia rektora Akademii Muzycznej w Warszawie za szczególne osiągnięcia w dziedzinie dydaktyczno-wychowawczej, w 1995 – Złoty Helikon – medal za całokształt dokonań artystycznych, nadany przez Krakowski Oddział Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego, w 2002 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz „Złoty Indeks” nadany przez Instytut Sztuki Stowarzyszenia Kultury Akademickiej, w 2005 – złotą plakietkę na 35-lecie warsztatów Chodzieskiego Domu Kultury, w 2009 – medal okolicznościowy z okazji 90-lecia ZAiKS-u w uznaniu zasług dla kultury polskiej i działalności na rzecz Stowarzyszenia Autorów ZAiKS przyznany przez Radę Stowarzyszenia, w 2011 - Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, w 2013 - Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis".

aktualizacja: 2005, 2008 (mk), 2012 (ai), 2021 (wa) - fakty i daty zostały zaktualizowane i poprawione na podstawie książki
Grażyna Paciorek-Draus, Lucjan Kaszycki, red. Alicja Gronau-Jasińska, Warszawa, Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina, 2012.

Zdjęcie: Ewa Kaszycka

kompozycje

literatura wybrana