Karol Mroszczyk,
kompozytor i pedagog; ur. 24 stycznia 1905, Ciężkowice; zm. 1 lutego 1976, Sopot. Gry na skrzypcach uczył się u Józefa Cetnera. W latach 1924-29 studiował kompozycję w Konserwatorium Muzycznym w Krakowie w klasie Bolesława Wallek-Walewskiego i Bernardina Rizziego, a także muzykologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Kontynuował również studia kompozycji pod kierunkiem Tadeusza Szeligowskiego.
Po zdaniu w 1930 egzaminu przed Państwową Komisją Egzaminacyjną w Konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie pracował jako nauczyciel w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Borunach, Augustowie oraz Wilnie, gdzie równocześnie dyrygował Chórem Okręgu Wileńskiego Związku Nauczycielstwa Polskiego.
W latach 1940-41 i 1944-45 był zatrudniony na stanowsku pierwszego skrzypka w Państwowej Filharmonii Litewskiej Socjalistycznej Republiki oraz udzielał lekcji prywatnie. Od 1944 do 1945 nauczał także w Państwowym Konserwatorium Litewskiej Socjalistycznej Republiki.
W 1945 przeniósł się do Łodzi, gdzie włączył się w organizację szkolnictwa muzycznego. Do 1950 był okręgowym wizytatorem szkół artystycznych, w latach 1950-53 dyrektorem Państwowej Szkoły Muzycznej nr 2 w Łodzi, od 1953 dyrektorem Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej oraz wykładowcą przedmiotów teoretycznych w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej.
Przez wiele lat brał wszechstronny udział w działalności Ludowego Instytutu Muzycznego. Od 1962 ograniczył swą aktywność pedagogiczną jedynie do pracy w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, gdzie pozostał do 1975.
Karol Mroszczyk w 1955 otrzymał Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich za utwór Nad wodą wielką i czystą na głos z fortepianem do słów Adama Mickiewicza (1955) na konkursie zorganizowanym z okazji setnej rocznicy śmierci poety. Został także uhonorowany wieloma odznaczeniami, m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1967), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1975).
kompozycje
literatura wybrana
