indeks osób (W)

dyrygent; ur. 23 marca 1966, Lublin. Jest absolwentem Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, w której odbywał studia dyrygenckie w klasie Henryka Czyża (koncert dyplomowy z Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie). Naukę kontynuował w Hochschule für Musik und darstellende Kunst Mozarteum w Salzburgu pod kierunkiem Michaela Gielena. Uczestniczył w kursach interpretacyjnych prowadzonych przez Davida Epsteina. W 2008 roku uzyskał tytuł doktora sztuki muzycznej, a w 2018 r. stopień doktora habilitowanego sztuki nadany przez Radę Wydziału Dyrygentury, Kompozycji i Teorii Muzyki Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie.

Działalność artystyczną rozpoczął w 1989 roku. Ma w dorobku ponad 500 koncertów symfonicznych zrealizowanych w Polsce i za granicą, m. in. w Austrii, Albanii, Danii, Egipcie, Francji, Holandii, Korei Południowej, Niemczech, Portugalii, Stanach Zjednoczonych, Włoszech, Szwecji i na Ukrainie. Poprowadził również ponad 50 spektakli muzycznych. Dyrygował orkiestrami większości polskich filharmonii, w tym Filharmonii Narodowej w Warszawie. Wśród wybitnych solistów, którym towarzyszył, byli m.in.: Wanda Wiłkomirska, Idil Biret, Aldona Dvarionaite, Marina Jaszwili, David Garrett, Mohamed Saleh, Krzysztof Jakowicz, Jakub Jakowicz, Konstanty Andrzej Kulka, Alena Baeva, Avri Levitan, Radovan Vlatković, Ewa Pobłocka, Piotr Paleczny, Stanisław Drzewiecki, Leszek Możdżer, Jadwiga Rappé. Uczestniczył w wielu krajowych i międzynarodowych festiwalach.

W swoim repertuarze ma wszystkie najważniejsze dzieła symfoniczne oraz wiele utworów współczesnej literatury muzycznej. Dokonał światowych i europejskich prawykonań dzieł Bertolda Hummla (Partita na orkiestrę kameralną), Craiga Russela (Concierto Romantico), Manuela Millana (Concierto para Guitarra y Orquesta de Cuerda), Daniela Galay’a (III Symfonia), Philippe Chamouarda (Les Figures de I’invisible, III Symfonia) oraz rejestracji dla radia i telewizji, m. in. TVP2, TV Polonia, II Programu Polskiego Radia, Radia Lublin, Telewizji Ukraińskiej, Telewizji Egipskiej (satelitarna transmisja koncertów z Cairo Symphony Orchestra), Telewizji Albańskiej (satelitarna retransmisja koncertu z Orkiestrą Symfoniczną Radia i Telewizji w Tiranie).

Dyskografia maestro obejmuje osiem albumów. Sześć z nich wydała polska firma fonograficzna DUX, a dwie ukazały się za granicą (Orphée we Francji, SEM Gramophone w Korei Południowej).

W latach 1993-2011 pracował w Filharmonii im. Henryka Wieniawskiego w Lublinie - od 1997 roku na stanowisku I dyrygenta, a w latach 2009-2011 - jej dyrektora artystycznego. Z orkiestrą Filharmonii Lubelskiej występował na wielu krajowych estradach, m. in. dwukrotnie w Filharmonii Narodowej w Warszawie oraz w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. W. Lutosławskiego. Poprowadził również dziesięć zagranicznych tournées orkiestry (kraje europejskie oraz Korea Południowa). Na lubelską estradę wprowadził po raz pierwszy m. in. VII Symfonię Dymitra Szostakowicza, Symfonię Faustowską Franza Liszta, September Symphony, Missa pro Pace, II Koncert fortepianowy Wojciecha Kilara oraz Planety Gustava Holsta. Współpracował z Elżbietą Penderecką przy organizacji lubelskich koncertów solistów Wiener Philharmoniker i orkiestry Württembergische Philharmonie, które odbyły się w ramach XIV i XV Wielkanocnego Festiwalu Ludwiga van Beethovena.

W latach 2013-2015 związany był z Teatrem Muzycznym w Lublinie, gdzie pracował na stanowisku dyrektora artystycznego oraz pełnił funkcję kierownika muzycznego czterech premierowych spektakli: The Musical Show (reż. V. Suska, 2013), Koncert Fantastyczny - widowisko multimedialne (2014), G. Wasowski, A. Marianowicz / R. M. Groński, Machiavelli (reż. T. Obara, 2014), A. Barciś, Trzy razy Piaf (reż. A. Barciś, 2015). Pełnił również funkcję kierownika muzycznego i dyrygenta pierwszej lubelskiej prezentacji musicalu Zorba, zrealizowanej w koprodukcji Teatru Polskiego w Bielsku-Białej i Teatru Muzycznego w Lublinie: J. Kander, F. Ebb Zorba (reż. W. Mazurkiewicz, 2015).

Znaczącą rolę w pracy Piotra Wijatkowskiego odgrywa promocja twórczości kompozytorów związanych z Lubelszczyzną: Henryka Wieniawskiego, Karola Lipińskiego i przedstawiciela muzyki współczesnej - Andrzeja Nikodemowicza.

Ważnym obszarem działalności Piotra Wijatkowskiego jest praca badawcza, dydaktyczna i organizacyjna na rzecz Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Z uczelnią tą związany jest zawodowo od 1994 roku. Jest autorem publikacji, a także aktywnym uczestnikiem konferencji naukowych oraz zagranicznych wizyt studyjnych i szkoleniowych (Niemcy, Francja, Luksemburg). Obecnie pracuje na stanowisku profesora uczelni. Od 2019 roku pełni funkcję dyrektora Instytutu Muzyki na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie oraz przewodniczącego Rady Naukowej tegoż instytutu.

W 2008 roku wystąpił w roli dyrygenta w filmie fabularnym Wiosna 1941 (reż. Uri Barbash), zrealizowanym w koprodukcji polsko-izraelskiej.

aktualizacja: 2012 (Zespół POLMIC), 2022 (wa)

dyskografia