Fryderyk Chopin - Etiuda c-moll op. 10 nr 12 Ballada g-moll op. 23 Fantazja-Impromptu cis-moll op. 66 Nokturn e-moll op. 72 nr 1 Preludium e-moll op. 28 nr 4 Preludium h-moll op. 28 nr 6 Preludium Des-dur op. 28 nr 15 Preludium d-moll op. 28 nr 24 Walc cis-moll op. 64 nr 2 Walc Des-dur op. 64 nr 1 Mazurek B-dur op. 7 nr 1 Mazurek C-dur op. 24 nr 2 Mazurek e-moll op. 41 nr 2 Mazurek a-moll op. 68 nr 2 Polonez A-dur op. 40 nr 1 Polonez As-dur op. 53 Kołysanka Des-dur op. 57 Wyk. : Janusz Olejniczak - fortepian * DUX 2007 – DUX 0618, DDD 69’01” |
Niniejsza płyta to muzyczny portret jednego z najwybitniejszych pianistów, laureata VI nagrody VIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie w 1970 roku, doskonałego znawcy i interpretatora muzyki Chopina – Janusza Olejniczaka. W dorobku artysty jest kolejną publikacją poświęconą w całości twórczości naszego największego kompozytora. Wcześniejsze płyty otrzymały szereg prestiżowych nagród m.in. Złotą Płytę (recital chopinowski), Nagrody Fryderyk 1995 i 2000, tytuł Płyty Roku magazynu „Studio” (za Koncerty fortepianowe Fryderyka Chopina z orkiestrą Sinfonia Varsovia pod dyrekcją Grzegorza Nowaka). Olejniczaka pamiętamy również ze znanej kreacji postaci Chopina w filmie Andrzeja Żuławskiego La note bleu, a także z nagrań utworów kompozytora na ścieżki dźwiękowe do filmów Chopin, Pragnienie miłości w reżyserii Jerzego Antczaka (2001) oraz nagrodzonego Złotą Palmą na festiwalu filmowym w Cannes Pianisty Romana Polańskiego (2002). Tym razem z bogatej twórczości Fryderyka Chopina artysta wybrał kilkanaście utworów reprezentujących najbardziej charakterystyczne gatunki muzyczne uprawiane przez kompozytora: etiudę, balladę, nokturn, preludia, walce, mazurki, polonezy, a także kołysankę i fantazję-impromptu. Program powstały w ten sposób dał również pianiście doskonałą sposobność do ukazania swoich umiejętności zarówno technicznych, jak i interpretacyjnych. Grę Olejniczaka wyróżnia przede wszystkim niezwykła wrażliwość muzyczna i idealne wyczucie odcieni ekspresyjnych utworów – od subtelnych, lirycznych (przepiękny Walc cis-moll op. 64 nr 2, pełen zadumy Nokturn e-moll op. 72 nr 1, czy nastrojowa Kołysanka Des-dur op. 57), po burzliwe, dramatyczne (Etiuda c-moll op. 10 nr 12, oba polonezy). Anna Iwanicka-Nijakowska (2008) |