opisy płyt ()

-

Pieśni kurpiowskie

Muzyka ludowa regionu Kurpiowszczyzny była i jest inspiracją dla wielu kompozytorów, także tych najwybitniejszych, co potwierdza wyraźnie niniejsza płyta. Znalazły się na niej nagrania trzech cykli pieśni autorstwa najbardziej znanych twórców reprezentujących muzykę XX wieku.

Archaiczny, surowy styl melodii regionu zafascynował Karola Szymanowskiego już w 1928 roku, czego owocem stało się Sześć pieśni kurpiowskich na chór mieszany a cappella. Impulsem, który skierował na nie uwagę kompozytora, była publikacja księdza Władysława Skierkowskiego Puszcza kurpiowska w pieśni. Szymanowski połączył modalną melodykę pierwowzorów z elementami własnego stylu – śmiałą, dysonansową harmoniką, różnorodną i zmienną rytmiką oraz pogłębioną uczuciowością. Pozostałe dwa, nagrane na płycie cykle pięciu pieśni kurpiowskich, powstały pod koniec XX wieku – Stanisława Moryty w 1997 roku, a Henryka Mikołaja Góreckiego w roku 1999. Pierwszy z nich kontynuuje myśl Szymanowskiego – to również opracowania melodii ze zbioru Skierkowskiego, jakkolwiek dokonane w bardziej nowatorski sposób. Obok archaizujących współbrzmień odnajdziemy tu także bardziej dysonansowe, jaskrawo brzmiące (zwłaszcza w ostatniej pieśni, lirycznej Leć głosie po rosie). Większą prostotą i wręcz oszczędnością środków wyróżnia się kompozycja Góreckiego. Owa surowość statycznych brzmień i przewaga spokojnego nastroju wpłynęły na szczególne uwypuklenie piękna oryginałów – z charakterystycznym rytmem tekstów i zmianami barwy głosu w wysokim rejestrze.

Wykonawcą prezentowanych na płycie pieśni jest Chór Opery i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku pod dyrekcją Violetty Bieleckiej. Od momentu powstania w 2006 roku zespół uczestniczył w wielu koncertach muzyki współczesnej, także podczas tak uznanych festiwali, jak „Warszawska Jesień” czy Laboratorium Muzyki Współczesnej. Za nagranie niniejszej płyty otrzymał nagrodę „Fryderyk 2009” jako fonograficzny debiut roku.

Anna Iwanicka-Nijakowska (2009)