Wojciech Kilar To, co najpiękniejsze CD1 Polonez z filmu Pan Tadeusz Tango z filmu Zazdrość i medycyna Agnus Dei Trzy Preludia na fortepian Missa pro Pace – fragmenty Kyrie i Credo Mrówki z filmu Pan Tadeusz Koncert fortepianowy – część I Preludium chorałowe na orkiestrę smyczkową Victoria na chór mieszany i orkiestrę Magnificat na głosy solowe, chór i orkiestrę – część II CD2 Orawa Kościelec 1909 Krzesany Wyk.: Orkiestra Symfoniczna Filharmonii im. Józefa Elsnera w Opolu, dyr. Bogusław Dawidow, Sinfonia Viva, dyr. Tomasz Radziwonowicz, Chór Filharmonii Śląskiej, dyr. Waldemar Sutryk, Magdalena Prejsnar – fortepian, Chór Opery Dolnośląskiej, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Wrocławskiej im. Witolda Lutosławskiego, dyr. Marek Pijarowski, Peter Jablonski – fortepian, Polska Orkiestra Radiowa, dyr. Wojciech Rajski, Izabella Kłosińska – sopran, Tomasz Krzysica – tenor, Piotr Nowacki – bas, Orkiestra Filharmonii Śląskiej, dyr. Mirosław Jacek Błaszczyk, Śląska Orkiestra Kameralna, dyr. Massimiliano Caldi, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Świętokrzyskiej im. Oskara Kolberga w Kielcach, dyr. Jacek Rogala * DUX 2012 - DUX 0906/0907 (2 CD), 56’22" + 46’22" |
|
Wojciech Kilar należy do tych szczęśliwych kompozytorów, którzy mogą się poszczycić uznaniem zarówno wśród najbardziej wymagających badaczy kultury muzycznej i zawodowych muzyków, jak i szerokich rzesz melomanów. Wykonanie jego Koncertu fortepianowego przez szwedzkiego pianistę Petera Jablońskiego podczas Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” w roku 1997 zostało zauważone i uznane za istotne wydarzenie zarówno przez krytykę, jak i przez tych słuchaczy, którzy muzykę współczesną uznają zazwyczaj za zbyt trudną. Z pewnością na popularność tej twórczości ma wpływ jego sława jako kompozytora muzyki filmowej, ale też nie byłoby tej sławy, gdyby w muzyce Kilara nie było zawarte pewne porywające piękno, zniewalające i tych, którzy dysponują już sporym doświadczeniem i teoretycznym przygotowaniem, jak i tych, którzy muzyki słuchają bardziej intuicyjnie. Zatem szacunek, którym jest otaczane jego nazwisko i muzyka, jest raczej piękną konsekwencją i nagrodą za postawę twórczą, którą sam w ten sposób wyraził słowami: „Całą filozofią sztuki, każdej sztuki, jest to, by była skierowana ku człowiekowi i ku dobru. To łączy się ze świadomością roli muzyki. Jakie zadanie ma muzyka? Przede wszystkim powinna dawać radość, dobro, nadzieję…” (Cieszę się darem życia, rozmowy z Wojciechem Kilarem, przeprowadzili Klaudia Podobińska i Leszek Polony, PWM Kraków 1997). Dwupłytowy album z serii To, co najpiękniejsze, poświęcony muzyce Wojciecha Kilara i wydany przez DUX w roku 2012, może zainteresować wszystkich entuzjastów jego twórczości. Dzięki zestawieniu utworów różnych: od fragmentów muzyki filmowej, poprzez wspomniany Koncert fortepianowy, słynny, porywający Krzesany aż do natchnionych Missa pro Pace i Magnificatu, daje sposobność do spojrzenia na całe spektrum twórczości. Melomanom zaś, którzy w jego twórczości szukają przede wszystkim radości przeżywania muzyki, przypomni utwory znane i może zaproponuje kolejne, by stały się równie bliskie.
Izabela Zymer (2013) |
|