Zygmunt Krauze - Aus aller Welt stammende na 10 instrumentów smyczkowych Tableau Vivant na orkiestrę kameralną Symphonie Parisienne Quatuor pour la Naissance na klarnet, skrzypce, wiolonczelę i fortepian Wyk: Mirosław Pokrzywiński - klarnet, Krzysztof Bąkowski - skrzypce, Andrzej Bauer - wiolonczela, Zygmunt Krauze - fortepian, Sinfonia Varsovia, dyr. Jan Krenz * Polskie Nagrania 1992 - PNCD 113, DDD 65'35'' |
| Płyta stanowi muzyczny portret jednego z czołowych polskich kompozytorów współczesnych - Zygmunta Krauzego. Prezentowane utwory pochodzą z lat 1973-86 i dobrze ilustrują podstawowe cechy jego stylu kompozytorskiego. Najwcześniejszy Aus aller Welt stammende na 10 instrumentów smyczkowych (1973) to przykład nurtu, który sam artysta określił mianem „muzyki tworzonej z innej muzyki”. W utworze tym kompozytor czerpie materiał dźwiękowy z polskiego folkloru, a dokładnie - z muzyki okolic Sandomierza. Sam tytuł kompozycji jest natomiast tłumaczeniem popularnych w tym regionie melodii zwanych „światówkami”. Cztery z nich - w oryginalnej, niezmienionej formie - posłużyły Krauzemu do stworzenia tej niezwykle interesującej kompozycji. Kolejne trzy utwory wpisują się natomiast w nurt „powrotu do źródeł”, a pisane były podczas pobytu kompozytora w Paryżu. Tableau Vivant na orkiestrę kameralną (1982), wykorzystujący jako swój główny materiał muzyczny wstępny motyw polskiego hymnu narodowego, to utwór o ciszy i lęku, ale także - o gniewie i obsesji. Symphonie Parisienne (1986), pomimo francuskich aluzji w tytule, jest jednak niezwykle polska w charakterze (co podkreśla sam kompozytor w komentarzu zamieszczonym w książeczce dołączonej do płyty). Cała kompozycja wywiedziona została w rzeczywistości z jednego motywu, obsesyjnie powtarzanego w różnych zestawach instrumentów i różnej ekspresji oraz kolorystyce. Ostatni Quatuor pour la naissance na klarnet, skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1985) wyraża emocje związane z osobistym wydarzeniem z życia kompozytora - narodzinami jego syna. Stąd w utworze znalazły wyraz takie idee, jak gwałtowność, ból, ale i nadzieja, radość oraz miłość. To jeden z nielicznych przykładów w całej twórczości Krauzego utworu bogatego w najróżniejsze kontrasty. |
|