Grażyna Bacewicz - Divertimento na smyczki Pensieri notturni Koncert na orkiestrę Koncert na altówkę i orkiestrę Koncert na 2 fortepiany i orkiestrę Wyk.: Stefan Kamasa - altówka, Jerzy Maksymiuk - fortepian, Jerzy Witkowski - fortepian, Orkiestra Kameralna Filharmonii Narodowej, dyr. Karol Teutsch, Orkiestra Filharmonii Narodowej, dyr. Witold Rowicki, Stanisław Wisłocki. * Olympia 1988 - OCD 311, AAD 69'14'' |
|
W ostatnim okresie swego życia Grażyna Bacewicz była niezwykle aktywna (zmarła w 1969 roku): wykładała kompozycję w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, była członkiem jury wielu konkursów w kraju i zagranicą, pełniła funkcję wiceprezesa Związku Kompozytorów Polskich i komponowała. Ten ostatni okres zaowocował licznymi utworami, z których pięć, powstałych w latach 1961-68, zostało zarejestrowanych na niniejszej płycie. W Pensieri notturni z 1961 roku, jak w żadnym innym dotychczas skomponowanym dziele, Bacewicz uwypukla problematykę brzmienia kameralnej orkiestry. Podobnie w napisanym rok później Koncercie na orkiestrę tradycyjną formę wypełniają różnorodne efekty sonorystyczne. W Divertimento na smyczki z 1965 roku tylko częściowo powraca do stylistyki neoklasycznej; elementem wyróżniającym utwór i świadczącym o jego przynależności do ostatniego okresu twórczości kompozytorki pozostaje barwna, błyskotliwa instrumentacja. Ostatnie dwa koncerty – Koncert na dwa fortepiany z 1966 roku i Koncert na altówkę z roku 1968 – przynależą również do nurtu określanego mianem sonoryzmu; w pierwszym przypadku Bacewicz zmierzyła się z brzmieniem dwu fortepianów na tle orkiestry, w drugim, dedykowanym wybitnemu polskiemu altowioliście Stefanowi Kamasowi, który jest również wykonawcą niniejszej płyty, z możliwościami kolorystyczno - wyrazowymi altówki. Interesującą ciekawostką jest udział w nagraniu wybitnego dyrygenta Jerzego Maksymiuka w charakterze pianisty. Maksymiuk zapowiadał się kiedyś na dobrego pianistę, ale porzucił fortepian na rzecz batuty. |
|