Grażyna Bacewicz - Sonata nr 4 na skrzypce i fortepian Sonata fortepianowa nr 2 Koncert na orkiestrę smyczkową Koncert skrzypcowy nr 7 Wyk.: Edward Statkiewicz - skrzypce, Aleksandra Utrecht - fortepian, Krystian Zimerman - fortepian, Piotr Janowski - skrzypce, Polska Orkiestra Kameralna, dyr. Jerzy Maksymiuk, Orkiestra Filharmonii Narodowej, dyr. Andrzej Markowski * Olympia 1993 - OCD 392, ADD 67'07'' |
| Aby ukazać prawie całe spektrum, bogactwo i złożoność dorobku najznakomitszej polskiej kompozytorki - Grażyny Bacewicz - twórcy płyty zdecydowali się zaprezentować na płycie po jednym utworze z każdego nurtu jej twórczości. Krąg kompozycji kameralnych reprezentuje najdoskonalsza z pięciu sonat skrzypcowych, dedykowana bratu Kiejstutowi, znakomitemu skrzypkowi - Sonata nr 4 na skrzypce i fortepian z 1949 roku. Zachwyca ona bogactwem inwencji i odcieni ekspresji muzycznej - od lirycznych (II część) aż do dramatycznych. Z utworów solowych wybrano Drugą sonatę fortepianową (1953) w znakomitej interpretacji Krystiana Zimermana. Niewątpliwie to jedna z najbardziej ekspresyjnych kompozycji w całym dorobku Bacewicz - z nieustanną zmiennością faktury, dynamiki, nastroju i brzmienia. Warto dodać, że pierwszą wykonawczynią Sonaty była sama kompozytorka. Nurt orkiestrowy w twórczości artystki reprezentuje utwór, który stał się prawdziwą muzyczną wizytówką Bacewicz i jednocześnie niemal symbolem polskiego neoklasycyzmu - Koncert na orkiestrę smyczkową (1948). Jego interpretacja autorstwa znakomitej Polskiej Orkiestry Kameralnej pod dyrekcją Jerzego Maksymiuka to prawdziwe arcydzieło - pełne niespotykanych barw instrumentów smyczkowych i niezwykłej dynamiki narracji muzycznej. Płytę wieńczy ostatni Siódmy koncert skrzypcowy (1965) - wirtuozowski, najbardziej nowoczesny ze wszystkich siedmiu, dedykowany belgijskiemu skrzypkowi Augustinowi Léonowi Ara, który zdobył dla tego utworu nagrodę Rządu Belgijskiego i Złoty medal na Międzynarodowym Konkursie im. Królowej Elżbiety w Brukseli (1966). |
|