| A | B | C | D | E | F | G | H | J | K | L | Ł | M | N | O | P | R | S | T | U | W | Z | Ż |
Skrzypczak Bettina Miroirs na mezzosopran i zespół instrumentalny Ricordi, s. 29 (partytura) |
|
Prawykonanie utworu Bettiny Skrzypczak Miroirs odbyło się 28 sierpnia 2000 roku w St. Moritz. W Polsce kompozycja została po raz pierwszy wykonana 23 września 2003 roku podczas 46 „Warszawskiej Jesieni”. „Mówiąc o swoim utworze Miroirs (2000), Bettina Skrzypczak powołuje się na starą, chińską opowieść, którą odkryła w jednym z tomów poezji Jorge Luisa Borgesa: Chuang Chou śnił, że jest motylem. A kiedy się obudził, nie był pewien, czy jest człowiekiem, któremu przyśniło się, że jest motylem, czy odwrotnie: motylem, który we śnie przybrał postać człowieka. Podobnie jak w chińskiej opowieści, również w Miroirs granica między realnym i wyobrażonym światem ulega zatarciu. W dźwięku i mowie odbija się ukryta rzeczywistość, którą odkrywamy niekiedy we śnie, czy może w trakcie uważnego słuchania? Umuzycznione teksty różnych autorów przedstawiają tę tematykę z całkowicie odmiennej perspektywy. El bacedor (Borges) umieszczony jest w przestrzeni pomiędzy historią a mitem; fragmenty z Li Taibo ewokują ekstatyczny moment transcendencji, a w poetyckich quatrynach prowansalskiego trubadura Ventadorna zwierciadłem ego stają się czyjeś oczy. W liryce perskiego poety Sarmastra autorefleksja podmiotu prowadzi do pytań dotykających wymiaru nieskończoności. Cykl wokalny Miroirs operuje różnymi typami ekspresji – od lirycznej introspekcji do dramatycznych wybuchów. Osiem instrumentów prezentuje bogate spektrum barw i nastrojów. Ekspresywna partia wokalna splata się ściśle z warstwą instrumentalną, pozostawiając jednak muzyce znaczną przestrzeń dla tego, co mową niewyrażalne”. (Max Nyffeler „Warszawska Jesień” 2004, s. 148-149 |
|