Józef Wieniawski Sonaty Sonata h-moll op. 22 na fortepian Menuet D-dur na fortepian Pieśń bez słów es-moll na fortepian Sonata E-dur op. 26 na wiolonczelę i fortepian Wyk.: Andrzej Wróbel - wiolonczela, Jerzy Sterczyński - fortepian * Selene Records 2005 - CD-s 0502.73, DDD 68'15" |
|
Niniejsza płyta poświęcona została twórczości Józefa Wieniawskiego – pianisty i kompozytora, brata Henryka Wieniawskiego. W historii muzyki polskiej odnajdujemy jego nazwisko nie tylko pośród wybitnych wirtuozów fortepianu, ale także uznanych kompozytorów. Jego dorobek obejmuje kilkadziesiąt kompozycji, w tym 51 opusowanych. Wśród nich przeważają oczywiście fortepianowe, ale nie brakuje także utworów kameralnych. Wydawcy płyty wybrali spośród nich cztery – nigdy wcześniej nie nagrywane; publikacja ta jest pierwszą w światowej fonografii. W otwierającej płytę fortepianowej Sonacie h-moll op. 22 z 1858 roku na szczególną uwagę zasługuje brawurowe Scherzo, które za czasów Wieniawskiego cieszyło się tak wielką popularnością, że kompozytor z czasem wykonywał je jako osobny utwór. Niniejsza publikacja zawiera pierwotną wersję kompozycji – czteroczęściową. Zapis nutowy dwu środkowych miniatur fortepianowych ukazał się jako dodatek do „Ruchu Muzycznego” – Pieśni bez słów es-moll we wrześniu 1858 roku, a Menueta D-dur „Szlachectwo” w listopadzie 1859. Pierwsza z nich to typowy utwór okolicznościowy napisany dla księżniczki Janiny Czetwertyńskiej, a druga – skomponowana została jako muzyka do ilustrowania scenek aktorskich. Wszystkie trzy fortepianowe utwory słyszymy w wykonaniu znanego pianisty, profesora Akademii Muzycznej w Warszawie – Jerzego Sterczyńskiego. Płytę zamyka druga z dwóch sonat, tym razem przeznaczona na wiolonczelę i fortepian – Sonata E-dur op. 26. Połączenie pierwiastka lirycznego z wirtuozowskim zaowocowało dziełem o walorach artystycznych tej miary, że włączali je do swego repertuaru najwybitniejsi wioliniści, m.in. Alfredo Piatti, czy Józef Adamowski. Premierowej rejestracji utrwalonej na płycie podjął się natomiast znany wirtuoz wiolonczeli, założyciel zespołów kameralnych: Kwartetu Polskiego i Cameraty Vistula, pomysłodawca Festiwalu Polskiej Muzyki Kameralnej – Andrzej Wróbel. Przy fortepianie towarzyszy mu Jerzy Sterczyński. |
|