|
Kątski Apolinary Kątski Apolinary, skrzypek, kompozytor, dyrygent i pedagog; ur. 2 lipca 1826, Poznań; zm. 29 czerwca 1879, Warszawa. Brat Antoniego Kątskiego. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął pod kierunkiem ojca, Grzegorza Kątskiego – urzędnika sądowego, skrzypka-amatora i kompozytora. W Paryżu jego nauczycielem był Niccolò Paganini.Wcześnie zaczął występować publicznie. W czasie pobytu w Petersburgu w 1829 brał udział w koncercie rodzinnym na dworze carskim (zagrał koncert skrzypcowy Pierre’a Rodego), następnie występował z rodzeństwem w Rosji, na Węgrzech, w Wiedniu i Paryżu. W latach 1836-49 mieszkał w Paryżu, gdzie jego debiut odbył się 1 lutego 1837. W tym samym roku trzykrotnie grał podczas uroczystości koronacyjnych królowej Wiktorii w Londynie. Dużo koncertował we Francji i Niemczech, zyskując uznanie Hectora Berlioza, Giacomo Meyerbeera i Paganiniego. Wystąpił też w Królewcu, a tamtejszy Uniwersytet w uznaniu dla jego talentu nadał mu tytuł doktora sztuk wyzwolonych. W 1849 dał szereg koncertów w Krakowie i otrzymał później dyplom członka korespondenta Towarzystwa Naukowego. W 1850 wystąpił po raz pierwszy w Warszawie. Następnie wyjechał do Rosji – tu od 1852 był nadwornym solistą w Petersburgu, zastępując na tym stanowisku Henriego Vieuxtempsa, jak również koncertował. Działał też jako kameralista, grając wspólnie z Antonem Rubinsteinem, Teodorem Leszetyckim, Aleksandrem Dargomyżskim i córką Wandą. Pod koniec lat 50-tych wrócił do Warszawy. Ograniczył działalność koncertową oraz kompozytorską i zajął się pracą nad utworzeniem Instytutu Muzycznego. Początkowo był członkiem komitetu ds. utworzenia tej placówki, a ponieważ efekty były słabo widoczne, postanowił przejąć inicjatywę. W 1860 odbył jako dyrygent tournée po Polsce oraz Rosji i zbierał fundusze na organizację uczelni. Wykorzystał także swoje znajomości w sferach rządowych w Petersburgu, co ostatecznie doprowadziło do powstania Instytutu. Pierwsze zajęcia odbyły się 26 stycznia 1861. Od tego czasu aż do śmierci Apolinary Kątski pełnił funkcję dyrektora uczelni muzycznej oraz pracował jako nauczyciel wyższej klasy skrzypiec i kierował orkiestrą. WAŻNIEJSZE KOMPOZYCJE: – orkiestrowe: Koncert skrzypcowy – na skrzypce i fortepian: Wielka fantazja na motywach z opery „Łucja z Lammermoor” op. 2 Kaprys charakterystyczny „Kaskada” op. 3 Mazur sielankowy op. 4 L’echo caprice-étude op. 5 Le rêve d’une jeune châtelaine op. 6, poemat Le départ du Chevalier op. 11 Six caprices-études artistiques op. 16 Reminiscences op. 18, walc |
|
|
|