Warsztaty kompozytorskie muzyki elektronicznej, prowadzone przez Miguela Azguime’a z Portugalii, odbędą się w poniedziałek, 23 września 2013 roku o godz. 18.00 w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych nr 1 w Warszawie (ul. Miodowa 22 c-d, Aula im. Ireny Kiriackiej). Wydarzenie organizowane jest przez Polskie Centrum Informacji Muzycznej POLMIC jako impreza towarzysząca Międzynarodowemu Festiwalowi Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”.

Wykład, pokazy i ćwiczenia tłumaczone będą na język polski. Wstęp wolny. Współorganizacja: Zespół Państwowych Szkół Muzycznych nr 1 w Warszawie, współfinansowanie: Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Komisja Europejska w ramach Programu "Kultura". Wydarzenie organizowane w ramach projektu „Minstrel”.

Jedną z najważniejszych propozycji tegorocznej „Warszawskiej Jesieni”, powstałą na zamówienie organizatorów festiwalu, będzie multimedialna opera A Laugh to Cry Miguela Azguime’a. Wystawiona zostanie 27 września 2013 roku o godz. 19.30 w Centrum Kultury Koneser. W A Laugh to Cry Miguel Azguime pragnie osiągnąć dynamiczne continuum łączące spektra brzmienia, harmonii, rytmu i głosu. Mowa staje się muzyką a muzyka mową. Opera przeznaczona na dwa soprany, bas, dwoje narratorów oraz zespół instrumentalny, live electronics i rozbudowaną wideoscenografię jest metafizycznym teatrem o archetypicznych problemach gnębiących ludzkość. Autorem libretta jest kompozytor, on też wystąpi – obok m. in. Frances M. Lynch i Nicholasa Isherwooda. Towarzyszyć im będzie szwedzki zespół Norbbotten Neo oraz wideo i elektronika w realizacji Miso Studio z Lisbony.

W ramach festiwalu „Warszawska Jesień” odbędzie się również spotkanie z kompozytorem – w sobotę, 28 września 2013 roku o godz. 10.00 w Austriackim Forum Kultury (ul. Próżna 7/9).

 

Miguel Azguime – ur. w 1960 roku w Lizbonie, kompozytor, poeta, perkusista. W 1985 roku założył Miso Ensemble. Zdobył wiele nagród jako kompozytor i wykonawca, w tym w 2003 roku szwedzką nagrodę kompozytorską EMS. W 2008 jego opera Salt Itinerary została nagrodzona na konkursie Music Theatre Now w Berlinie.

 

Otrzymuje liczne zamówienia twórcze od krajowych i międzynarodowych instytucji, fundacji i festiwali, jak Heidelberg Festival, Ars Musica, EMS Stockholm, Japońskie Stowarzyszenie Muzyki Współczesnej, Ministerstwo Kultury Francji, fundacje Calouste Gulbenkian, Oriente i Casas de Fronteira e Alorna, Ministerstwo Kultury Portugalii, Centro Cultural de Belém, Europália 1991, Porto 2001, Casa da Música, Teatro Viriato, licznych portugalskich miast, z Lizboną, Seixal i Oeiras, ponadto EMPAC Experimental Media and Performing Arts Center, nie licząc renomowanych zespołów, np. Ensemble Pythagore, éOle, Court-circuit.

Jego muzyka prezentowana jest regularnie na międzynarodowych festiwalach w Niemczech, we Francji, Anglii, Irlandii, Hiszpanii i w Ameryce Łacińskiej, a także w Chinach. Wykonują ją liczące się zespoły, muzycy i dyrygenci, m.in. Alain Neveux, Jean-Marie Cottet, Alain Damiens, Pedro Amaral, Ensemble Recherche, Ensemble Aventure, Remix Ensemble, Ensemble Ébruitez-vous!, OrchestrUtopica, Grupo de Música Contemprânea de Lisboa, Miso Ensemble, Sond’Ar-te Electric Ensemble, Ensemble Antipodes, Gulbenkian Choir, Antifonia Choir, Singcircle, Hua Xia Ensemble, L’Autre Trio, ComeT Ensemble Tokio.

Komponuje dla różnych formacji instrumentalnych i/lub wokalnych z elektroniką lub bez, tworzy muzykę elektroakustyczną, poezję dźwiękową, muzykę do wystaw artystycznych, instalacji, dla teatru i filmu. Stworzył unikatowy typ związku tekstu z muzyką, który nazwał teatrem elektroakustycznym lub elektroakustyczną operą. W 1995 założył pierwszą Portugalską Orkiestrę Głośników.

Zajmuje się również pracą badawczą, a także działalnością pedagogiczną (kursy i wykłady), której przedmiotem jest rozwój muzyki komputerowej tworzonej w czasie rzeczywistym. Aktywnie promuje muzykę współczesną – zarówno jako dyrektor artystyczny niezależnej wytwórni Miso Records, jak i dyrektor festiwalu Música Viva, wreszcie jako założyciel Miso Studio.

W 2003 wraz z Paulą Azguime założył Portugalskie Centrum Informacji Muzycznej, które jest członkiem prestiżowego International Association of Music Information Centres IAMIC.

Jako kompozytor-rezydent pracował w licznych studiach muzyki elektroakustycznej, m.in. w Studiu Eksperymentalnym Heinrich Strobel, Südwestfunk we Fryburgu, w Studiu Muzyki Elektronicznej EMS w Sztokholmie, Centre de Recherche et Formations Musicales de Wallonie w Liège, TU Studio przy Technische Universität Berlin, International Centre for Composers w Visby, na Wydziale Sonologii Uniwersytetu Kunitachi w Tokio. W 2006 był stypendystą DAAD w Berlinie, od tego czasu mieszka i pracuje w dwóch miastach: w Berlinie i Lizbonie.