aktualności

Patronat medialny nad sezonem koncertowym 2023 / 2024 NFM sprawuje Polskie Centrum Informacji Muzycznej POLMIC.

Recital organowy Piotra Rojka - kierownika Katedry Organów, Klawesynu i Muzyki Dawnej w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego - odbędzie się w Narodowym Forum Muzyki 10 kwietnia 2024 roku o godz. 19.30. W jego interpretacji zabrzmią dzieła mało znanego kompozytora polskiego pochodzenia Felixa Borowskiego, a także Johanna Sebastiana Bacha i Jehana Alaina, zaś zwieńczą recital improwizacje samego artysty, których podstawę stanowić będą pieśni wielkanocne.

I Sonata organowa Felixa Borowskiego została opublikowana w 1904 roku. Borowski zadedykował ją Alexandrowi Guilmantowi – organiście i kompozytorowi reprezentującemu starsze pokolenie twórców. Borowskiego uważa się za artystę angielsko-amerykańskiego, choć miał on polskie korzenie. Przez większość życia mieszkał w Chicago, gdzie przez prawie trzy dekady pełnił zaszczytną funkcję dyrektora Chicago Musical College. W 1925 roku porzucił jednak tę pracę, aby w pełni poświęcić się komponowaniu.

Patronat medialny nad sezonem koncertowym 2023 / 2024 NOSPR sprawuje Polskie Centrum Informacji Muzycznej POLMIC.

Program koncertu w NOSPR 8 kwietnia 2024 o godz. 19.30 będzie gratką dla wielbicieli nowych brzmień. Orkiestra Akademii NOSPR pod dyrekcją Macieja Tomasiewicza prawykona najnowszy utwór dr. hab. Artura Zagajewskiego, profesora Akademii Muzycznej w Łodzi, pt. „znikło już słońce".

„Chłód, cisza, pokryte mchem «brutalistyczne» betonowe bryły, zabrudzone kafle na ścianach – to wszystko tworzy krajobraz całkowicie zamarły” – tak Artur Zagajewski opisuje kompleks bunkrów w Jeleniu, który zainspirował go do stworzenia na zamówienie NOSPR utworu w ramach programu „Zamówienia kompozytorskie”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca. Przygodą będzie już samo wykonanie: kompozytor wprowadził do partytury m.in. smyczki preparowane… wykałaczkami i patykami do szaszłyków oraz instrumenty dęte, w które włożono odpowiednio przycięte korki od wina, a całość otulił subtelnym pejzażem dźwiękowym z odgłosem kroków odbijających się w tunelu.

Patronat medialny nad koncertem objęło Polskie Centrum Informacji Muzycznej POLMIC.

Poszukiwanie równowagi pomiędzy tradycją a nowoczesnością, dźwiękiem i ciszą oraz muzyką Wschodu i Zachodu składają się na brzmienie najbliższego koncertu Sinfonietty Cracovii, który połączy muzyczne inspiracje Krakowa i Londynu. 7 kwietnia 2024 roku Sinfonietta Cracovia wraca do koncertowania w Teatrze Łaźnia Nowa oraz prestiżowej współpracy ze słynną London Sinfoniettą pod hasłem „London Calling".

Podczas serii koncertów w tym roku z krakowskim zespołem wystąpią liderzy londyńskiej orkiestry. W kwietniowej edycji cyklu będzie to altowiolista Paul Silverthorne. Ten znakomity muzyk w przeszłości przewodził także altówkom London Symphony Orchestra, a do dziś łączy pracę z najlepszymi zespołami z udaną karierą solisty i świetnymi projektami fonograficznymi. Jak podkreśla Silverthorne, wybrane do programu utwory dadzą muzykom możliwość pokazania wirtuozerii, a publiczności – niezapomniane przeżycia i powiew nowej muzyki.

Partnerem koncertów filmowych jest Polskie Centrum Informacji Muzycznej POLMIC.

I Timeless Film Festival Warsaw otworzy pokaz filmu Męczeństwo Joanny d'Arc w reż. Carla Th. Dreyera (1929) połączony z prawykonaniem muzyki do filmu w Filharmonii Narodowej! 8 kwietnia 2024 roku o godz. 19.30 Orkiestra i Chór Filharmonii Narodowej wykonają symfonię napisaną na zamówienie nowego festiwalu przez Stefana Wesołowskiego.

„Stworzenie nowej ścieżki dźwiękowej do Męczeństwa Joanny d’Arc Dreyera to pod kilkoma względami największe i najbardziej ekscytujące przedsięwzięcie, jakiego się podjąłem. Roman Gutek zadzwonił z propozycją z gatunku wymarzonych: 'masz do dyspozycji Orkiestrę Filharmonii Narodowej, chór, organy i wolną rękę'. Dla kompozytora przestrzeń właściwie pozbawiona ograniczeń to sytuacja w podobnym stopniu uskrzydlająca, co generująca pewną presję. Dla mnie kluczem do tego, żeby ją udźwignąć, stało się odseparowanie od jakichkolwiek kontekstów i porównań. Zamknąłem się sam na sam z obrazem Dreyera, z całą jego misteryjnością i zacząłem codzienną, żmudną pracę. Przez kilka tygodni wstawałem o czwartej rano jak na jutrznię i spotykałem się z kolejnymi scenami, rzeźbiąc wokół nich muzyczną przestrzeń. Wciąż jeszcze nad tym pracuję, ale dążę do tego, żeby widzowie podczas pokazu filmu organicznie odczuwali ogromną moc tej historii, żeby doświadczali bólu i wzruszenia, a także zwykłej satysfakcji z obcowania z wybitnym kinem" – podkreślił Stefan Wesołowski.