Hubert Rutkowski, utalentowany, 27 letni pianista z Warszawy pojawił się w piątek 14 listopada 2008 roku w salonie Yamaha Pianos, aby przedstawić kompozycje Juliana Fontany, znanego przede wszystkim jako przyjaciela, wydawcę i redaktora dzieł Chopina. Rutkowski ostatnie kilka lat swojej artystycznej działalności poświęcił na propagowanie dzieł oraz ich autora, o których do niedawna nie wiedział niemal nikt, poza specjalistami. Jest on również pierwszym pianistą, który dla firmy nagrań Acte Prealable nagrał szereg kompozycji Fontany.
Przedstawiająca osobę kompozytora pianistka Magdalena Baczewska potwierdziła, że powszechna dotychczasowa wiedza o tej wyjątkowej osobistości ograniczała się do kilku zaledwie faktów.
Pochodzący z osiadłej w Polsce włoskiej rodziny architektów Julian Fontana był rówieśnikiem i szkolnym kolegą Fryderyka: ich przyjaźń trwała przez lata i Chopin najwyraźniej ufał opiniom i poradom swojego paryskiego kopisty i sekretarza. Fontana musiał być nadzwyczaj utalentowaną osobistością, jeśli uniwersyteckie studia prawnicze skończył w wieku lat 20. Potem walczył w powstaniu listopadowym i w kilka lat po jego upadku wylądował w Paryżu. Tam również dał się poznać jako wysoce ceniony pianista i kompozytor. W 1844 roku wyjechał na Kubę, gdzie stał się nie tylko dyrektorem tamtejszego Towarzystwa Filharmonicznego, ale również pierwszym wykonawcą kompozycji Chopina. Jego dalsze życie zawiodło go do Nowego Jorku, do Londynu, z powrotem do Paryża: było to życie pełne osobistych zawodów i niewielkiej ilości szczęścia. Nieszczęśliwa miłość, krótkotrwałe szczęśliwe małżeństwo, tragiczny jego koniec i kolejne trudności sprawiły, że Fontana powoli się wewnętrznie wypalał. Dziesięć lat swego życia poświęcił na opracowania utworów Chopina, które dzięki jego niezachwianej wytrwałości nie uległy zniszczeniu, którego domagał się przed śmiercią ich twórca. Postępująca utrata zdrowia i druzgocąca utrata słuchu zmusiła również Fontanę do zaprzestania pianistycznej kariery. Jego nieprawdopodobna wszechstronność uwidoczniła się potem w wydaniu podręcznika polskiej ortografii, jak również dokonania po raz pierwszy tłumaczenia na polski Don Kichota Cervantesa.