Pianistka Janina Fiałkowska została laureatką prestiżowej Nagrody Generalnego Gubernatora Kanady za osiągnięcia w dziedzinie muzyki klasycznej.
Nagroda Generalnego Gubernatora Kanady to jedna z najbardziej prestiżowych nagród artystycznych, przyznawana artystom za ich życiowe osiągnięcia, dorównująca znaczeniem nagrodzie przyznawanej w Stanach Zjednoczonych przez Centrum Kennedy’ego. Co roku nagrody wręczane są w następujących kategoriach: teatr, taniec, muzyka klasyczna, muzyka popularna, film i radiofonia. Laureatami tych nagród są osoby mające największy wkład w kulturalne życie Kanady, nominowane przez szeroką publiczność. Do tej pory, wśród nagrodzonych muzyków znaleźli się wybitni śpiewacy m in. Jon Vickers, Teresa Stratas i Maureen Forrester.
W historii przyznawania nagród, Janina Fiałkowska (na zdjęciu) jest dopiero drugą instrumentalistką (jak i za razem pierwszą kobietą), która otrzymała nagrodę za swoje życiowe osiągnięcia w dziedzinie muzyki klasycznej. Trzydniowe obchody związane z przyznaniem nagród odbędą się w Ottawie, w dniach 3-5 maja 2012 roku i obejmować będą: oficjalną prezentację laureatów w Izbie Gmin Kanadyjskiego Parlamentu, ceremonię wręczenia nagród w Rideau Hall (siedziba Generalnego Gubernatora Kanady) oraz galę z udziałem nagrodzonych, w National Arts Centre, gdzie pokazany zostanie krótki film przedstawiający sylwetkę Janiny Fijałkowskiej, wyprodukowany przez Kanadyjską Narodową Radę Filmu.
(tłum. Joanna Warywoda)
Janina Fiałkowska urodziła się 7 maja 1951 w Montrealu, w polsko-kanadyjskiej rodzinie (ojciec pianistki był Polakiem, matka Kanadyjką). naukę gry na fortepianie rozpoczęła pod okiem matki już w wieku 5 lat. Kształciła się następnie w Ecole de Musique Vincent d'Indy u Yvonne Hubert. W 1969 roku odniosła sukces, który miał znaczny wpływ na rozwój jej pianistycznej kariery: zdobyła główną nagrodę na Radio Canada National Talent Festival. W tym samym roku wyjechała do Paryża, by kontynuować studia pod kierunkiem Yvonne Lefebure'a. W 1970 roku przyjęta została do prestiżowej Juilliard School of Music w Nowym Jorku, gdzie o rozwój jej pianistycznego talentu dbała Sascha Gorodnitzki. Koncertowała z najlepszymi orkiestrami USA i Kanady, takimi jak: Chicago Symphony, Cleveland Orchestra, Los Angeles Philharmonic, Philadelphia Orchestra, Houston Symphony, Montreal Symphony Orchestra, Toronto Symphony Orchestra, National Arts Centre Orchestra of Ottawa, Calgary Philharmonic i Vancouver Symphony Orchestra. Podczas licznych podróży koncertowych w Europie i Azji występowała z tak doskonałymi orkiestrami jak: Halle Orchestra, London Philharmonic Orchestra, BBC Symphony, Royal Philharmonic, Scottish National Orchestra, Warsaw Philharmonic, Israel Philharmonic, Osaka Philharmonic i Hong Kong Philharmonic pod dyrekcją światowej sławy dyrygentów, wśród których byli: Sir Andrew Davis, Charles Dutoit, Hans Graf, Bernard Haitink, Kyril Kondrashin, Lorin Maazel, Zubin Mehta, Sir Roger Norrington, Sir Georg Solti, Leonard Slatkin, Stanislaw Skrowaczewski i Klaus Tennstedt.Pianistka szczególnie ceniona jest za wybitne interpretacje muzyki klasycznej i romantycznej, zwłaszcza Chopina i Mozarta, a także wykonania utworów polskich kompozytorów XX wieku. Zyskała uznanie za serię ważnych prawykonań, wśród których znalazły się: światowe prawykonanie Koncertu fortepianowego Libby Larsen w 1991 roku, amerykańskia premiera Koncertu fortepianowego Andrzeja Panufnika, a także we wrześniu 2010 roku światowa premiera utworu Johna Burge'a Prelude Variations inspirowanego twórczością Fryderyka Chopina, a napisanego i dedykowanego Fiałkowskiej.
W 1992 roku pianistka nagrała godzinny film dokumentalny zatytułowany Świat Janiny Fiałkowskiej, który zyskał uznanie w całej Kanadzie i zdobył Specjalną Nagrodę Jury na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Francisco w 1992 roku.
W styczniu 2002 roku karierę artystki przerwała nagła choroba nowotworowa. Po kilku skomplikowanych operacjach i zabiegach chirurgicznych oraz długiej rehabilitacji powróciła na estrady koncertowe dając w styczniu 2004 roku w Niemczech recital, który odniósł ogromny sukces.
Bogata dyskografia pianistki obejmuje nagrania dzieł Liszta, w tym 12 Etiud transcendentalnych i trzech koncertów fortepianowych z towarzyszeniem Narodowej Orkiestry Polskiego Radia. Nagrała także album prezentujący kompozycje na fortepian solo Karola Szymanowskiego oraz płytę zawierającą rzadko wykonywany Koncert fortepianowy Maurycego Moszkowskiego. Spośród dzieł Chopina pianistka zarejestrowała oba zbiory Etiud, Impromptus, Sonatę b-moll i h-moll, oba koncerty fortepianowe w wersji kameralnej na fortepian z towarzyszeniem kwintetu smyczkowego. W roku jubileuszowym 2010 wydała trzy albumy w całości poświęcone muzyce Chopina.
Strona internetowa Artystki - www.fialkowska.com