Hashtag Ensemble zagra w kalifornijskich centrach muzyki elektroakustycznej dwa koncerty monograficzne z muzyką Rafała Zapały (w ramach stypendium Fulbrighta): 17 listopada 2021 o godz. 20.00 w The Center for New Music and Audio Technologies na University of California (Berkeley) oraz 19 listopada o godz. 19.30 w The Stanford University Center for Computer Research in Music and Acoustics.
Celem tego badawczo-artystycznego projektu jest teoria nowej, zapośredniczonej przez narzędzia technologiczne, formy otwartej (Real-time Interactive System for Non-linear Music Composition and Performance). Idea partycypacyjnych, otwartych form jest badana przez kompozytora od dawna i większość jego kompozycji w różny sposób ją realizuje. Staż w Berkeley jest podsumowaniem tej drogi. Projekt uzyskał stypendium Fulbright Senior Award 2021.
Zespół Hashtag Ensemble w kalifornijskich centrach muzyki elektroakustycznej podczas koncertu „Introverts' Collective" zagrają cztery utwory Zapały: Judge Me Again (2020, wersja na flet i l.elx), Futility (2020), Scrolling to Zero (2018, wersja na syntezatory oraz prawykonają Introverts' Collective (2021*).
Koncerty odbędą się dzięki dofinansowaniu Instytutu Adam Mickiewicza.
Koncerty odbędą się z udziałem publiczności, będą transmitowane i dostępne na kanałach YouTube obu instytutów.
Podjęcie na nowo zagadnienia otwartej, nie-linearnej formy w dzisiejszej zapośredniczanej medialnie rzeczywistości otwiera sztukę muzyczną na wiele możliwości. Dla kompozytora szczególnie ekscytujące wydają się:
a) otwarcie kompozycji muzycznej na wpływ danych (fizycznych, biologicznych, pogodowych, społecznych, politycznych, ekonomicznych itp.). Tak skomponowana muzyka może być modelowana przez dynamiczny strumień informacji w czasie rzeczywistym, na podobnej zasadzie jak ma to miejsce w praktyce sonifikacji danych. Tu jednak lepszym określeniem będzie muzykalizacja (musicalisation) lub data driven composition.
b) innym fascynującym scenariuszem jest sytuacja koncertowa, w której publiczność wpływa na kierunek rozwoju wykonywanego utworu za pomocą telefonów, komputerów bądź innych osobistych interface'ów. Takie interaktywne doświadczenie badam poprzez cykl Concentus Apparatus.
c) kolejne zastosowanie to muzyka telematyczna, "zawieszona" w sieci, w której na zasadzie hipertekstu możliwe jest sterowanie narracją muzyczną. Tu również dotkliwie czujemy brak odpowiednich narzędzi do tworzenia "kompozycji hipertekstowych".
Oczywiście są to strategie są dobrze znane w praktyce sound-artowej. Moim celem jednak jest przeniesienie ich na grunt muzyki komponowanej w postaci partytury. Od dawna powinniśmy mieć narzędzia do tego celu. Dziś jednak rynkowa oferta sekwencerów, trackerów czy edytorów nut (pomijając kilka eksperymentalnych projektów) niemalże całkowicie zakłada linearność i skazuje kompozytora na stary paradygmat.
Rafał Zapała