szkoła (I)

Uniwersytet Jagielloński - Instytut Muzykologii

ul. Westerplatte 10

31-033 Kraków

tel. (+48 12) 663 16 70

fax (+48 12) 663 16 71

Dyrektor - dr hab. Piotr Wilk, prof. UJ

Powstanie Seminarium Historii i Teorii Muzyki Uniwersytetu Jagiellońskiego datuje się na rok 1911. Pierwszym i do 1922 roku jedynym wykładowcą był Zdzisław Jachimecki. W 1922 do grona wykładowców dołączył Józef Władysław Reiss, a następnie kolejno: w 1930 roku – Włodzimierz Poźniak, w 1934 roku – S. Golachowski, w 1935 roku – Bronisława Wójcik-Keuprulian. Studia trwały cztery lata. W 1938 roku Seminarium zostało przemianowane na Instytut Muzykologiczny.
W powojennych dziejach krakowskiej muzykologii można wyróżnić trzy okresy. Pierwszy, to lata 1945-1953, drugi – 1954-1970, trzeci zaś zaczął się po 1970 roku. Pierwszy okres zamknięty został śmiercią prof. Zdzisława Jachimeckiego (1953 rok). Charakteryzował się kontynuacją założeń programowych wypracowanych jeszcze w latach międzywojennych. Krakowskie studium muzykologiczne wówczas ponownie nosiło nazwę Seminarium Historii i Teorii Muzyki, dopiero w roku akademickim 1952/53 zostało przemianowane na Katedrę Historii i Teorii Muzyki. W drugim okresie został nakreślony plan badań naukowych, powoli zaczęła wzrastać młoda kadra naukowa, w pełni funkcjonował już pięcioletni tok nauczania. W tym okresie kierownikiem katedry była Stefania Łobaczewska. Swą aktywnością naukową i dydaktyczną wywarła duży wpływ nie tylko na studentów, lecz także na pracowników katedry. Po jej śmierci w 1963 roku funkcję kierownika Katedry przejął Włodzimierz Poźniak. W latach 1962-1967 w ramach Katedry funkcjonowały dwa zakłady: Zakład Historii i Teorii Muzyki oraz Zakład Folkloru Muzycznego. Pracą obu zakładów kierował Włodzimierz Poźniak. Trzeci etap rozwoju krakowskiej muzykologii zaczął się w roku 1971, kiedy kierownictwo Katedry objął Zygmunt M. Szweykowski i kiedy została zatrudniona Elżbieta Dziębowska. Wówczas nakreślono nowy plan badań naukowych, wzmocniona została kadra dydaktyczna, wzrosło również zaplecze naukowe Katedry. W 1974 roku został otwarty Ośrodek Dokumentacji Życia i Twórczości Ignacego Jana Paderewskiego, zorganizowany przy Katedrze przez Elżbietę Dziębowską.
Integracji poczynań naukowych Katedry sprzyjają szeroko zakrojone przedsięwzięcia wydawnicze. Zygmunt M. Szweykowski, jako redaktor kilku podstawowych edycji źródłowych, wciągnął do pracy w tym zakresie swych uczniów – młodszych pracowników naukowych i magistrantów. Wszyscy pracownicy Katedry współdziałają w opracowaniu części biograficznej Encyklopedii Muzycznej PWM pod redakcją Elżbiety Dziębowskiej. W 1993 roku przy Katedrze powstało wydawnictwo Musica Iagiellonica, posiadające w dorobku szereg ważnych publikacji książkowych i nutowych.
W 1999 roku Katedra Historii i Teorii Muzyki została przekształcona w Instytut Muzykologii.
Studia na kierunku muzykologicznym są licencjackie i magisterskie.

Studia licencjackie
Studia trwają sześć semestrów i kończą się przedstawieniem i obroną pracy licencjackiej wraz z egzaminem końcowym z zakresu tej pracy. Dwa pierwsze lata studiów obejmują podstawy wiedzy o muzyce; rok trzeci powinien być poświęcony na rozwijanie własnych zainteresowań w ramach kursów ogólno-humanistycznych (przez studentów, którzy nie zamierzają kontynuować studiów muzykologicznych) lub na pogłębianie wiedzy specjalistycznej (przez kandydatów na studia magisterskie).
Studia licencjackie to studia zawodowe, które docelowo powinny dawać podstawy wiedzy o historii i teorii muzyki w kontekście nauk humanistycznych oraz kształcić umiejętności analizy dzieła muzycznego.

Studia magisterskie
Studia trwają cztery semestry i kończą się przedstawieniem i obroną pracy magisterskiej wraz z egzaminem końcowym z zakresu całości studiów. Są to studia, które docelowo powinny dawać pełnię wiedzy o historii i teorii muzyki w kontekście nauk humanistycznych oraz kształcić umiejętności analizy dzieła muzycznego.

Przy Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Jagiellońskiego istnieją dwa samodzielne ośrodki badawcze - Ośrodek Dokumentacji Życia i Twórczości Witolda Lutosławskiego i Ośrodek Dokumentacji Muzyki Polskiej XIX wieku im. I. J. Paderewskiego.