indeks osób (K)

Michał Kondracki, kompozytor i publicysta muzyczny; ur. 5 października 1902, Połtawa (Ukraina); zm. 27 lutego 1984, Glen Cove (stan Nowy Jork). Naukę gry na fortepianie rozpoczął pod kierunkiem matki. W latach 1923-27 studiował kompozycję u Romana Statkowskiego i Karola Szymanowskiego oraz grę na fortepianie w klasie Henryka Melcera w Konserwatorium Warszawskim, które ukończył dyplomem z wyróżnieniem. Dzięki stypendium Rządu Francuskiego w latach 1927-30 odbył studia uzupełniające z zakresu kompozycji w École Normale de Musique w Paryżu pod kierunkiem Paula Dukasa, Paula Vidala, Arthura Honeggera i Nadii Boulanger. W tym czasie przez dwie kadencje pełnił obowiązki sekretarza Stowarzyszenia Młodych Muzyków Polaków.
Po powrocie do Polski zajmował się komponowaniem, publicystyką muzyczną i pracą społeczną. Był m.in. współorganizatorem i wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej, wiceprezesem Stowarzyszenia Pisarzy i Krytyków Muzycznych, członkiem Zarządu Towarzystwa Miłośników Tańca Artystycznego i Towarzystwa im. Karola Szymanowskiego. Pisał artykuły dla takich czasopism, jak „Ateneum”, „Kronika Polski i Świata”, „Kwartalnik Muzyczny”, „Marchołt”, „Muzyka”, „Muzyka Polska”, „Muzyka Współczesna”, „Pion”, „Prosto z mostu”, „Tygodnik Ilustrowany”, „Zwierciadło”, a dla dziennika „ABC” – recenzje muzyczne. Zbierał także folklor muzyczny na Huculszczyźnie, Podhalu i Żywiecczyźnie.
Wybuch II wojny światowej zastał go na Morzu Śródziemnym. W 1940 dotarł do Brazylii i zamieszkał w Rio de Janeiro. Tu współpracował z lokalną rozgłośnią radiową. W 1943 wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Przebywał najpierw w Nowym Jorku, później osiadł w miejscowości Sea Cliff koło Nowego Jorku. Uczył prywatnie gry na fortepianie, współpracował ze stacją telewizyjną Voice of America (przeprowadzał wywiady z polskimi artystami występującymi w Stanach Zjednoczonych), sprawował funkcję prezesa The Long Island Little Orchestra Society. W latach 1948-49 i od 1957 do 1969 był korespondentem „Ruchu Muzycznego”, dla którego przygotowywał artykuły o życiu muzycznym Nowego Jorku, a także innych amerykańskich ośrodków muzycznych. W 1960 przeniósł się do Glen Cove, gdzie mieszkał do końca życia.
Michał Kondracki został w 1927 laureatem II nagrody za Partitę na małą orkiestrę (1926) na konkursie Stowarzyszenia Młodych Muzyków Polaków, w 1932 – I nagrody za obrazek symfoniczny Żołnierze (1932) na Ogólnopolskim Konkursie Olimpijskim.

aktualizacja: kwiecień 2008

kompozycje

Trzy utwory na fortepian (1923)

A jeżeli nic na głos i fortepian (1924)

Dwie pieśni na głos i fortepian (1924)

Kołysanka Don Juana na fortepian (1924-26)

Scherzo na fortepian (1924-26)

Preludium i fuga na fortepian (1924-26)

Kwartet smyczkowy (1925)

Koncert fortepianowy nr 1 (1926)

Partita na małą orkiestrę (1926)

Marchołt, opera komiczna (1927)

Metropolis, akcja symfoniczno-baletowa na orkiestrę (1929)

Mała symfonia góralska „Obrazy na szkle” na zespół kameralny 16 solistów (1930)

Krasula, kantata humorystyczna na chór i orkiestrę (1931)

Żołnierze (Parade), obrazek symfoniczny na orkiestrę * (1932)

Popieliny, 1-aktowe misterium ludowe (1933)

Suita kurpiowska na orkiestrę (1933)

Nokturn na orkiestrę (1934)

Mecz na orkiestrę (1935)

Koncert fortepianowy nr 2 (1935)

Koncert na orkiestrę (1935)

Trio na flet, klarnet i fagot (1935)

Legenda czyli baśń krakowska, balet (1937)

Cantata ecclesiastica na chór i orkiestrę (1937)

Ptaszki św. Franciszka na chór a cappella (1938)

Toccata na orkiestrę (1939)

Epitafia na orkiestrę (1939)

Canção marcial da mocidade na chór a cappella (1941)

Taniec brazylijski na fortepian (1942)

Symfonia zwycięstwa na orkiestrę (1942-44)

Psalm na orkiestrę (1944)

Groteska na orkiestrę (1944)

Concertino in C na fortepian i małą orkiestrę (1944)

Taniec brazylijski na orkiestrę (1944)

Taniec uliczników na orkiestrę (1945)

Nokturn na orkiestrę smyczkową i harfę (1951)

Pastorale na orkiestrę (1954)

Hymn olimpijski „Happy the Man” na chór i orkiestrę (1954)

Kolęda na flet i orkiestrę smyczkową (1955)

Moods na fortepian (1956)

Hymn do Afrodyty na orkiestrę smyczkową (1958)

Noites cariocas, Rio de Janeiro na fortepian (ok. 1942)

Jaś i Kasia na głos i fortepian (przed 1926)

Dziewczyna i pajacyk na głos i fortepian (przed 1926)

Dziesięć piosenek ludowych na głos i fortepian (przed 1939)