Anna Hawrylec (Havrylets'),
Ukraińska kompozytorka i pedagog, która wzięła udział w Programie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Polski „Kolekcje – priorytet Zamówienia kompozytorskie”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.
Ur. 11 kwietnia 1958, Wydyniw (Ukraina); zm. 27 lutego 2022, Kijow (Ukraina). Była absolwentką klasy kompozycji Włodzimierza Flisa we Lwowskim Państwowym Konserwatorium Muzycznym im. M. Łysenki w Lwowie. Studia doktoranckie odbyła w Konserwatorium Kijowskim im. P. Czajkowskiego pod kierunkiem Mirosława Skoryka (wnuka znakomitej Salomei Kruszelnickiej).
Działalność pedagogiczna prowadziła od 1992 roku. Pełniłą funkcje dziekana fakultetu kompozycji i teorii muzyki oraz profesora katedry kompozycji w Narodowej Akademii Muzycznej Ukrainy w Kijowie. W 2010 objęła stanowisko przewodniczącej Kijowskiego Oddziału Związku Kompozytorów Ukrainy, członkiem którego była od 1985 roku.
W jej dorobku kompozytorskim przeważały utwory na orkiestrę symfoniczną, składy kameralne i chór. Skomponowała m. in. dwa kwartety smyczkowe, Koncert fortepianowy, Koncert altówkowy, Poemat symfoniczny, kantatę Spojrzenie w dzieciństwo, trzy Symfonie kameralne, widowisko muzyczno-sceniczne Zasiejemy złoty kamień. W ramach programu „Zamówienia kompozytorskie” powstał jej utwór Signa na orkiestrę symfoniczną (2013) zamówiony przez Fundację Pro Musica Viva. Utwory kompozytorki wykonywane były nie tylko na Ukrainie, lecz także w Polsce, Niemczech, Francji, Szwajcarii, Słowenii, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Rosji, na Słowacji.
Anna Hawrylec otrzymała wiele nagród, była laureatką Ogólnoukraińskiego Festiwalu Pieśni „Czerwona ruta” (1989), Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego im. Ivanny i Mariana Kots (1995), otrzymała również Nagrodę im. Tarasa Szewczenki (1999), Grand Prix konkursu „Duchowne psalmy III tysiąclecia” odbywającego w ramach Festiwalu Chóralnego „Złote Kopuły Kijowa” (2001), Artystyczną Nagrodę „Kijów” im. Artem Wedela (2005), a także otrzymała tytuł „Zasłużony działacz sztuki Ukrainy” (2005). Została odznaczona Kawalerskim Orderem Księżny Olgi III stopnia (2008), a także Orderem Św. Włodzimierza Wielkiego (2005).
Wiktoria Antonczyk (2016, 2022)
