indeks osób (D)

Dezyderiusz Danczowski, wiolonczelista i pedagog; ur. 16 marca 1891, Battonya (Węgry); zm. 25 sierpnia 1950, Trzcińsk-Zdrój. Kształcił się jako wiolonczelista w Konserwatorium Lwowskim oraz w Lipsku, gdzie w roku 1909 zadebiutował przedstawiając Koncert h-moll Antonina Dvořáka. Do roku 1914 piastował stanowisko koncertmistrza grupy wiolonczel w Filharmoniii Lipskiej. Lata I wojny światowej spędził w Rosji, przebywając w Kijowie, Odessie i Taganrogu.
Do Poznania przyjechał w roku 1918. Znalazł się w gronie pierwszych pedagogów zorganizowanego w roku 1920 Konserwatorium Poznańskiego. Grał w orkiestrze Poznańskiego Teatru Operowego; był także członkiem cenionego w latach międzywojennych Kwartetu Polskiego, występującego w składzie: Zdzisław Jahnke – I skrzypce, Tadeusz Gonet, następnie Władysław Witkowski – II skrzypce, Tadeusz Szulc, następnie Jan Rakowski – altówka, Dezyderiusz Danczowski – wiolonczela.
W latach 1923-1933 pracował w Stanach Zjednoczonych; w szkole muzycznej w Cincinnati prowadził klasę wiolonczeli i kameralistyki. Był też koncertmistrzem grupy wiolonczel w tamtejszej orkiestrze symfonicznej.
W roku 1933 Danczowski osiadł we Lwowie, gdzie objął stanowisko I wiolonczelisty w Operze oraz profesora gry wiolonczelowej w Konserwatorium. Do Poznania powrócił w roku 1935. Podjął obowiązki pedagogiczne w Konserwatorium Poznańskim oraz zatrudnił się powtórnie w orkiestrze Teatru Wielkiego, zasiadając przy pierwszym pulpicie wiolonczel. Ponownie też współuczestniczył w występach Kwartetu Polskiego.
Podczas II wojny światowej przebywał w Warszawie i prowadził tajne nauczanie muzyki. W roku 1945 znalazł się w Krakowie i pracował w orkiestrze Filharmonii. Od roku 1946 działał na terenie Poznania: jako profesor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej, koncertmistrz Opery Poznańskiej i kameralista reaktywowanego Kwartetu Polskiego.
Danczowski był wybitnie utalentowany wirtuozem wiolonczeli. Swój kunszt instrumentalisty prezentował także – zwłaszcza w dwudziestoleciu międzywojennym – jako solista koncertów symfonicznych na terenie Polski, w miastach europejskich i amerykańskich. W recenzjach podkreślano wyważoną, pełną elegancji interpretację oraz piękną, głęboko osadzoną barwę instrumentu. Był w swoich czasach niekwestionowanym autorytetem w zakresie gry wiolonczelowej.
Od 1974 odbywa się w Poznaniu Ogólnopolski Konkurs Wiolonczelistów jego imienia.

aktualizacja: kwiecień 2004

literatura wybrana

Radzimiński Jan Wspomnienia o Dezyderiuszu Danczowskim (1891-1950), "Ruch Muzyczny" 1962 nr 4, s.15-16