Polmic - FB

muzykolodzy (C)

A B C D E F G H I J K L Ł M N O P R S T V W Z

Adolf Chybiński, muzykolog, historyk muzyki, etnograf muzyczny, pedagog, organizator studiów muzykologicznych na uniwersytetach we Lwowie i w Poznaniu; ur. 29 kwietnia 1880, Kraków; zm. 31 października 1952, Poznań. Pierwsze lekcje gry na fortepianie pobierał w Krakowie u Jana Ostrowskiego, Antoniego Szybalskiego i Alfonsa Szczerbińskiego. W latach 1891-98 był uczniem Jana Drozdowskiego. Wbrew zainteresowaniom muzycznym podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie w latach 1898-99. W latach 1899-1901 i 1902-04 studiował także na wydziale filozoficznym filologię klasyczną (u Kazimierza Morawskiego i Leona Sternbacha) oraz germanistykę (u Wilhelma Creizenacha). Pierwsze dzieła muzykologiczne poznawał na własną rękę. Planował wydanie polskiego opracowania Musiklexikon Hugo Riemanna, którego pierwsza część (Słownik muzyków) - gotowa w roku 1900 - nie została opublikowana. W latach 1901-02, wysłany na studia filologiczne do Monachium, uczestniczył tam w seminarium muzykologicznym Adolfa Sandbergera. Po powrocie do Krakowa pisał artykuły i recenzje muzyczne, które niezbyt dobrze przyjmowane były jednak w środowisku krakowskim. W 1904 roku powrócił do Monachium. Rozpoczął czteroletnie, pogłębione studia muzykologiczne u Adolfa Sanbergera i Theodora Kroyera. Był słuchaczem wykładów z historii sztuki (u Bertholda Riehla i Karla Volla), historii literatury niemieckiej (u Karola Borinskiego i F. Munckera) oraz filozofii (u Teodora Lippsa). W latach 1905-07 pobierał także prywatne lekcje kontrapunktu i kompozycji u Ludwika Thuille’go. Przebywając w Monachium wyjeżdżał na koncerty młodopolskich kompozytorów do Berlina i od 1906 roku stał się propagatorem i żarliwym rzecznikiem ich twórczości. W późniejszych latach łączyła go trwała przyjaźń m.in. z Mieczysławem Karłowiczem i Karolem Szymanowskim.
W okresie studiów w Monachium rozpoczął działalność naukową. U niemieckich profesorów poznał metody pracy naukowej, które stały się podstawą prowadzonych w następnych latach samodzielnych badań nad historią muzyki polskiej. W 1907 roku ukazała się rozprawa Bogurodzica pod względem historyczno-muzycznym przynosząca sprostowanie wcześniejszej wiedzy o tym zabytku polskiej kultury muzycznej oraz jego analizę paleograficzną. W 1908 roku otrzymał tytuł doktora filozofii w zakresie muzykologii na podstawie pracy Beiträge zur Geschichte des Taktschlagens (wydana w 1912 roku). W latach 1910-11 ukazały się jego studia o działalności kapeli rorantystów Materiały do dziejów królewskiej kapeli rorantystów na Wawelu oraz - w 1911 roku - opracowanie naukowe Tabulatura organowa Jana z Lublina z 1540 r..
W 1912 roku otrzymał habilitację na podstawie rozprawy Teoria menzuralna w polskiej literaturze muzycznej pierwszej połowy XVI wieku (Kraków 1911) na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie. Następnie rozpoczął tam działalność pedagogiczną i zajął się organizowaniem Zakładu Muzykologii. W 1917 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1921 roku - tytuł profesora zwyczajnego. Był dziekanem (1928-29) oraz prodziekanem (1929-31) Wydziału Humanistycznego lwowskiego uniwersytetu. W latach 1916-28 prowadził także wykłady przedmiotów teoretycznych w Konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie.
W 1914 roku przeprowadził prace etnograficzne na Podhalu. W latach 1919-25 publikował artykuły o zbieraniu polskich melodii ludowych oraz metodach stosowanych w etnologii muzycznej. W 1924 roku Polska Akademia Umiejętności opublikowała pracę Instrumenty muzyczne ludu polskiego na Podhalu.
Od 1926 roku działał jako członek-założyciel Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Muzyki w Warszawie i pod patronatem tego stowarzyszenia zainicjował w 1928 roku serię wydawniczą Wydawnictwo Dawnej Muzyki Polskiej. Przez następne 24 lata był jej redaktorem naczelnym. W latach 1928-34 współredagował wydawany przez to stowarzyszenie „Kwartalnik Muzyczny”. Współredagował także w latach 1934-35 miesięcznik „Muzyka Polska” wydawany przez (założone w 1934 roku) Towarzystwo Wydawnicze Muzyki Polskiej. Był redaktorem „Polskiego Rocznika Muzykologicznego”, którego dwa tomy ukazały się przed wojną w latach 1935 i 1936 (materiały przygotowane do tomu trzeciego - uratowane dzięki Chybińskiemu - wydano we wznowionym w latach 1948-50 „Kwartalniku Muzycznym”).
Do 1941 roku Chybiński prowadził pracę dydaktyczną we Lwowie. W następnych latach udzielał w tym mieście prywatnych lekcji w ramach tajnego nauczania (1941-43) oraz pracował jako tłumacz we Lwowskiej Ubezpieczalni Społecznej (1943-44). Kontynuował jednocześnie pracę naukową. Zorganizował przewiezienie zbiorów muzycznych znajdujących się we Lwowie do Krakowa. Z myślą o przypadającej w 1949 roku setnej rocznicy urodzin Fryderyka Chopina zainicjował prace nad wydawnictwem Analizy dzieł wszystkich Fryderyka Chopina, które zaczęło ukazywać się po wojnie. W 1944 roku opuścił Lwów. Do września 1945 roku przebywał w Krakowie oraz w Zakopanem, gdzie spotykał się z młodymi kompozytorami: Romanem Palestrem, Andrzejem Panufnikiem, Piotrem Perkowskim.
W 1945 roku otrzymał propozycję objęcia katedry muzykologii na uniwersytecie w Poznaniu i w październiku tego roku rozpoczął kierowanie Zakładem Muzykologii, gdzie pracował do roku 1952. W latach 1948-49 był redaktorem naczelnym wznowionego „Kwartalnika Muzycznego”. Współpracował także z Wydawnictwem Dawnej Muzyki Polskiej. W 1948 roku wydał Słownik muzyków dawnej Polski do roku 1800. W 1949 roku ukazał się I tom monografii Mieczysław Karłowicz (1876-1909). Kronika życia artysty i taternika.
W 1950 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Poznańskiego. W 1951 roku nadano mu godność członka honorowego Polskiej Akademii Umiejętności. W 1952 roku otrzymał tytuł członka honorowego Polskiej Akademii Nauk.
Adolf Chybiński był aktywnym członkiem wielu towarzystw naukowych. Od 1914 roku współpracował z Komisją Antropologiczną, a od 1926 - Komisją Etnograficzną Akademii Umiejętności w Krakowie. W 1920 roku został członkiem Lwowskiego Towarzystwa Naukowego. W latach 1928-30 był wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Muzykologicznego. W 1929 roku powołany został na członka-korespondenta Polskiej Akademii Umiejętności. Od 1929 roku przewodniczył Kuratorium Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem. W 1945 roku został członkiem Rady Wydawniczej powstałego Polskiego Wydawnictwa Muzycznego - spadkobiercy przedwojennego Towarzystwa Wydawniczego Muzyki Polskiej (dyrektorem został Tadeusz Ochlewski). Od 1945 roku był przewodniczącym sekcji Teorii Komisji Programowej Szkolnictwa Muzycznego. Od 1946 roku przewodniczył Państwowej Radzie Muzycznej Wydawniczej. W tym samym roku został czynnym członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. W Poznaniu współpracował m.in. z Komisją Artystyczną Państwowej Filharmonii, z Poznańskim Towarzystwem Przyjaciół Nauk, był członkiem Wojewódzkiej Rady Kultury i Rady Artystycznej Opery.

twórczość

Adolf Chybiński tworzył polską muzykologię zarówno na płaszczyźnie organizacyjnej, jak i w zakresie kształtowania podstaw metodologicznych nauki. Prowadził prace z zakresu badań historycznych i etnograficznych, organizował studia muzykologiczne, działał jako pedagog. Swoją działalność naukową rozpoczął w początkach XX-wieku, jednak jeszcze w 1930 roku pisał na łamach czasopisma „Muzyka”: „Jest rzeczą aż nadto zrozumiałą, że rozmiary zadań polskiej muzykologji są niezmiernie wielkie, choćby dlatego, że po pierwsze nauka ta jest u nas dość młoda, po drugie dlatego, że n a u k o w y c h pracowników muzykologicznych jest u nas jeszcze niewielu, a po trzecie dlatego, że pojęcie „polskiej muzyki”, jako materjału do pracy naukowej, jest bardzo obszerne.”
Chybiński - podobnie jak inni muzykolodzy jego czasów - swoją działalność naukową skoncentrował na poznawaniu dziejów muzyki polskiej. Do pierwszej wojny światowej zajmował się polską muzyką XVI wieku oraz polską monodią średniowieczną. W okresie międzywojennym jego uwaga skupiła się przede wszystkim na muzyce polskiej XVII i XVIII wieku. Prowadził samodzielne poszukiwania muzycznych zabytków w archiwach krakowskich: Bibliotece Jagiellońskiej, Archiwum Miejskim, archiwum klasztornym i Archiwum Kapituły Katedralnej na Wawelu. Odkrył nieznane wcześniej utwory dawnych kompozytorów oraz nazwiska muzyków polskich XVII i XVIII wieku.
Jego postawę naukową charakteryzował kult źródła oraz ścisłość w ogłaszaniu wyników badań. Ostrożność w formułowaniu bardziej ogólnych sądów oraz niechęć do ujęć syntetycznych sprawiły, że nie stworzył syntezy muzyki polskiej (jak inni muzykolodzy jego czasów: Aleksander Poliński, Zdzisław Jachimecki, Henryk Opieński, czy Józef Reiss). Chybiński przekonany był o wartości swojego warsztatu naukowego. Wielokrotnie formułował zarzuty i krytycznie odnosił się do odmiennej postawy badawczej, którą reprezentował inny polski muzykolog - Zdzisław Jachimecki.
Gromadzone niestrudzenie przez Chybińskiego materiały źródłowe do dziejów muzyki polskiej stawały się podstawą licznych artykułów, jak również większych opracowań monograficznych poświęconych poszczególnym polskim kompozytorom. Zamieszczał opracowania na temat muzyki polskiej również w zagranicznych (niemieckich) leksykonach. W późniejszych latach redagował fachowe czasopisma muzykologiczne: „Kwartalnik Muzyczny”, „Polski Rocznik Muzykologiczny”, miesięcznik „Muzyka Polska”. Zbierane przez wiele lat materiały zamieścił ostatecznie w opus magnum stanowiącym owoc wielu lat jego pracy naukowej - w Słowniku muzyków dawnej Polski (1949). Opublikował tym samym pierwszy leksykon kompozytorów polskich, jaki ukazał się w Polsce od 1889 roku, umieszczając w nim nazwiska wcześniej słabo lub w ogóle nie znane historykom polskiej muzyki. Pionierskie prace nad historią muzyki polskiej zaowocowały serią wydawniczą Wydawnictwo Dawnej Muzyki Polskiej, w ramach której pod jego redakcją ukazały się zeszyty z utworami kompozytorów XVI i XVII wieku (m.in. Damiana Stachowicza, Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego, Adama Jarzębskiego, Jana z Lublina, Marcina Mielczewskiego, Bartłomieja Pękiela, Jana Podbielskiego, Jacka H. Różyckiego, Stanisława Sylwestra Szarzyńskiego, Wacława z Szamotuł i Mikołaja Zieleńskiego).
Chybiński zainteresowany był również współczesną muzyką polską. Działał jako krytyk muzyczny i publicysta, żywo uczestniczył w polemikach dotyczących współczesnej twórczości oraz życia muzycznego. Utrzymywał bliskie kontakty z Kazimierzem Przerwą Tetmajerem i Janem Kasprowiczem, współuczestniczył w spotkaniach środowiska „młodopolskich” artystów w Zakopanem i uważany był za współtwórcę ideałów artystycznych Młodej Polski. Interesował się twórczością młodych kompozytorów: Grzegorza Fitelberga, Ludomira Różyckiego, Apolinarego Szeluty, Henryka Opieńskiego, utrzymywał bliskie kontakty z Mieczysławem Karłowiczem i Karolem Szymanowskim. Drugą obszerną publikacją Chybińskiego stał się pierwszy tom dokumentowanej przez szereg lat biografii Mieczysław Karłowicz (1876-1909). Kronika życia artysty i taternika (1949).
Ogromna fascynacja Podhalem stanęła u podstaw prowadzenia przez Chybińskiego w tym regionie prac etnograficznych. Jego artykuły, stanowiące pierwsze opracowania naukowe z zakresu polskiej etnografii muzycznej, posiadają współcześnie znaczenie historyczne. Opublikował m.in. prace: Instrumenty muzyczne ludu polskiego na Podhalu (1924), Dzwony pasterskie na Podhalu (1925), O źródłach i rozpowszechnieniu 20 melodii ludowych na Skalnym Podhalu (1931). W publikacji Od Tatr do Bałtyku (1950-52) zamieścił przegląd wybranych, najbardziej interesujących melodii ludowych różnych regionów. W badaniach etnograficznych wiele miejsca poświęcił kolędzie.
Adolf Chybiński wykształcił blisko osiemdziesięciu uczniów. Ze „szkoły Chybińskiego” wywodzi się następne pokolenie polskich muzykologów. Jego wychowankami byli m.in. Józef Michał Chomiński, Hieronim Feicht, Zofia Lissa, Stefania Łobaczewska. Chybiński nazywany był „Magnus Papa musicologorum Poloniae”.

literatura wybrana

Chomiński Józef Adolf Chybiński, „Muzyka” 1953 nr 3-4, s. 15-22
Chybiński Adolf W czasach Straussa i Tetmajera. Wspomnienia opracowali A. i Z. Szweykowski [zawarta bibliografia prac naukowych i publicystycznych opracowana przez Kornela Michałowskiego], PWM, Kraków 1959
Szweykowski Zygmunt M. Chybiński Adolf w: Encyklopedia Muzyczna PWM (część biograficzna pod red. Elżbiety Dziębowskiej), t. „cd”, PWM, Kraków 1984
Winowicz Krystyna Adolf Eustachy Chybiński w: Muzykologia na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu w latach 1974-1999. Tradycje, działalność i dokumentacja (pod red. Macieja Jabłońskiego, Danuty Jasińskiej, Jana Stęszewskiego), Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 1999
Winowicz Krystyna (opr.) Troski i spory muzykologii polskiej 1905-1926. Korespondencja między Adolfem Chybińskim i Zdzisławem Jachimeckim, PWM, Kraków 1983

publikacje

książki

Beiträge zur Geschichte des Taktschlagens, Drukarnia Narodowa, Kraków [1912]
Grzegorz Gerwazy Gorczycki (Przyczynek do historii muzyki w Krakowie) 1: Życie, działalność, dzieła, druk. „Ostoja”, Poznań 1928
Karol Szymanowski a Podhale, przygotował do druku L. Bielawski, PWM, Kraków 1958
Mieczysław Karłowicz (1876-1909), Sekcja im. Karłowicza Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego, Warszawa 1939
O muzyce górali podhalańskich, Muzeum Tatrzańskie, Zakopane 1927
Od Tatr do Bałtyku cz. 1: Śpiewnik krajoznawczy. Wybór 218 polskich melodii ludowych, PWM, Kraków 1950
Od Tatr do Bałtyku cz. 2: Lud polski gra. Wybór 125 polskich melodii ludowych, PWM, Kraków 1951
Słownik muzyków dawnej Polski do roku 1800, PWM, Kraków 1949
Teoria menzuralna w polskiej literaturze muzycznej pierwszej połowy XVI wieku [Traktaty teoretyczne Sebastiana z Felsztyna, Stefana Monetariusa, Marcina Kromera], „Rozprawy Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności w Krakowie”, tom 48, nr 4, Akademia Umiejętności, Kraków 1911
W czasach Straussa i Tetmajera. Wspomnienia, opr. A. i Z. Szweykowscy, PWM, Kraków 1959
rozprawy

„Bogurodzica” pod względem historyczno-muzycznym, „Przegląd Powszechny” 1907, tom 94, s. 373-392; tom 95, s. 65-87, 213-225, 370-386
Chybiński Adolf Eustachius [Autoreferat] w: Die Musik in Geschichte und Gegenwart, Bd 2, Kassel 1952
Instrumenty muzyczne ludu polskiego na Podhalu, „Prace i Materiały Antropologiczno-Archeologiczne i Etnograficzne”, tom 3, 1924, s. 1-141
Ludomir Różycki jako twórca dramatu muzycznego „Bolesław Śmiały” w: Jarociński S. Antologia polskiej krytyki muzycznej XIX i XX w. [przedruk], Kraków 1955
Materiały do dziejów królewskiej kapeli rorantystów na Wawelu, cz. 1: 1540-1624, Kraków 1910
Materiały do dziejów król[ewskiej] kapeli rorantystów na Wawelu, cz. 2: 1624-1694, „Przegląd Muzyczny” 1911 nr 14-19
Mieczysław Karłowicz (1876-1909). Kronika życia artysty i taternika, PWM, Kraków 1949
Nowe materiały do dziejów królewskiej kapeli rorantystów w Kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu w: Księga pamiątkowa ku czci Oswalda Balzera, Lwów 1925
O symfonice Mieczysława Karłowicza w: Mieczysław Karłowicz. W 25. rocznicę śmierci, Poznań 1934
Od Tatr do Bałtyku. Wybór polskich melodii ludowych, zestawił A. Chybiński, opr. wyboru T. Strumiłło, PWM, Kraków 1958
Stosunek muzyki polskiej do zachodniej w XV i XVI wieku, „Przewodnik Naukowy i Literacki” 1908, s. 792-801, 893-901, 993-1009, 1096-1111
W obronie melodii ludowych w: Jarociński S. Antologia polskiej krytyki muzycznej XIX i XX w. [przedruk], Kraków 1955
artykuły

Canzona instrumentalna Marcina Mielczewskiego (1651), „Myśl Muzyczna” 1928 nr 1, s. 1-3; nr 2, s. 13-14; nr 3, s. 20-24; sprostowanie: nr 1, s. 8
Die jüngste polnische Orchestermusik [Od Żeleńskiego do Młodej Polski], „Die Musik” 1910/11 Bd. 40 nr 22, s. 194-206
Die polnische Klaviermusik der Gegenwart, „Die Musik” 1914 Bd. 50 nr 9, s. 144-151
Do genezy „Harnasiów” Karola Szymanowskiego. Epizody z życia wielkiego artysty, „Muzyka Polska” 1936 nr 3, s. 184-196
Do kwestii reminiscencji w dziełach Chopina, „Kwartalnik Muzyczny” 1949 nr 28, s. 142-148
Dzwony pasterskie ludu polskiego na Podhalu, „Prace i Materiały Antropologiczno-Archeologiczne i Etnograficzne”, tom 4, część 3, 1925, s. 29-57
Grzegorz Fitelberg, „Młoda Muzyka” 1908 nr 2, s. 4-6; nr 3, s. 4-7; nr 5, s. 1-3
Grzegorz Fitelberg, „Młoda Muzyka” 1909 nr 19, s. 1-3; nr 20, s. 5-8
„Harnasie” Karola Szymanowskiego, „Dziennik Polski” [Lwów] 28 IV - 2 V 1936 nr 117-121
Henryk Opieński jako pieśniarz, „Młoda Muzyka” 1908 nr 4, s. 1-5
Historia estetyki muzycznej, „Podwawelanin” 1902 nr 1-2
Jacek Różycki, nadworny kapelmistrz i kompozytor Jana III. Odczyt wygłoszony na posiedzeniu Wydziału Filologicznego A.U., „Przegląd Muzyczny” 1911 nr 4, s. 3-4; nr 5, s. 3-5
Jan Józef Dunicz (1910-1945), „Ruch Muzyczny” 1948 nr 8, s. 10-11
Karol Szymanowski a Podhale, „Wierchy” 1938 , tom 16, s. 1-35
Karol Szymanowski. Wspomnienia i impresje, „Muzyka Polska” 1937 zeszyt 4, s. 185-189
Korespondencje. Monachium, „Lutnista” 1905 nr 4/5, s. 62-63; nr 7/8, s. 102-103; nr 9/10, s. 122-124; nr 20/24, s. 238-240
Krakowskie inwentarze muzyczne z XVI wieku, „Kwartalnik Muzyczny” 1912 nr 3, s. 253-262
Ludomir Różycki jako twórca dramatu muzycznego „Bolesław Śmiały”, „Młoda Muzyka” 1909 nr 7, s. 7-9; nr 8, s. 1-2
Martinus Paligonius. Przyczynek do historii muzyki polskiej w XVI-XVII wieku, „Hosanna” 1928 nr 4, s. 55-59; nr 5, s. 72-76
Mazurki fortepianowe Karola Szymanowskiego, „Muzyka” 1925 nr 1, s. 12-15; nr 2, s. 61-64
Melodie gregoriańskie w świetle najnowszych badań, „Przegląd Powszechny” 1904 tom 83, s. 43-61
Mikołaj Gomółka i jego psalmy (1580) w świetle najnowszych badań, „Miesięcznik Kościelny” 1912, tom 8, nr 11, s. 340-351
Motet pastoralny Stanisława Sylwestra Szarzyńskiego (Wyjątek z obszerniejszej pracy), „Przegląd Muzyczny” 1926 nr 1, s. 4-6
Msza pastoralna Tomasza Szadka, „Muzyka Kościelna” 1928 nr 1-9, nr 11/12 i 1929 nr 1, nr 3, nr 5
Muzycy włoscy w krakowskich kapelach katedralnych (1619-1657). 1: Życie, działalność, dzieła, „Przegląd Muzyczny” 1926 nr 11, 12; 1927 nr 1-5, 7, 8
Muzyka górali tatrzańskich w: Pamiętnik XI Wielkopolskiego a II Wszechpolskiego Zjazdu Kół Śpiewaczych, Poznań 1924
Młoda Polska w muzyce, „Museion” 1911 nr 3, s. 17-39
Nowości fortepianowe 1 [Utwory Debussy’ego, Cleve’go, Sjögrena, Förstera i Novaka], „Nowości Muzyczne” 1905 nr 10/11
O instrumentach muzycznych ludu polskiego, „Muzyka” 1929 nr 6, s. 307-310
O Karolu Szymanowskim, „Śpiewak” 1947 nr 3, s. 2-5
O kilku domniemanych, znanych i nieznanych kompozytorach polskich XVII i XVIII wieku, „Przegląd Muzyczny” 1925 nr 13/14, s. 1-7; nr 15/16, s. 1-7; sprostowanie: nr 17/18, s. 9
O koncertach wokalno-instrumentalnych Marcina Mielczewskiego, „Kwartalnik Muzyczny” 1928/29 zeszyt 1-3, s. 34-50, 144-152, 246-251 i 1929/30 zeszyt 5, s. 10-14, zeszyt 8, s. 306-313
O losach polskiej muzyki ludowej, „Odrodzenie” 1945 nr 33, s. 9
O metodach zbierania i porządkowania melodii ludowych, „Lud” 1908 tom 13
O nieznanym notatniku muzycznym Szymanowskiego [z lat 1922-1923 zawierającym melodie góralskie], „Ruch Muzyczny” 1947 nr 5, s. 9-13
O organizację pracy nad melodiami ludowymi, „Lud” 1922, tom 21, s. 29-39
O potrzebach polskiej etnografii muzycznej. 1: Zagadnienia kolbergowskie, 2: Zagadnienia pokolbergowskie, „Polska Sztuka Ludowa” 1947 nr 1/2, s. 16-19 i 1948 nr 1, s. 6-8
O źródłach i rozpowszechnieniu dwudziestu melodii ludowych na Skalnym Podhalu, „Kwartalnik Muzyczny” 1933 zeszyt 17/18, s. 48-65
Od Fierszewicza do Gorczyckiego (1681-1697). Z dziejów muzyki wawelskiej z końcem XVII wieku, „Przegląd Muzyczny” 1926 nr 2, s. 1-4
Opera w Krakowie, „Krytyka” 1903, tom 2, s. 75-76
Pierwsza polska szkoła fortepianowa J. Drozdowskiego, „Gazeta Lwowska” 1905 nr 10
Potrzeba organizacji pracy w zakresie folkloru muzycznego, „Słowo Polskie” 1921 nr 98, 100, 102
Powagnerowski dramat muzyczny w Niemczech, „Hasło” [Paryż] 1905 nr 1, s. 25-37
Przegląd muzyczny. Kraków, „Krytyka” 1903, tom 1, s. 172-173, 328-329, 402-403
Przegląd muzyczny. Ruch muzyczny w Krakowie, „Krytyka” 1904 tom 1, s. 246-248, 410-411
Przyczynki bio- i bibliograficzne do dawnej muzyki polskiej. 1: Stanisław Sylwester Szarzyński, „Przegląd Muzyczny” 1926 nr 1, s. 2-4
Przyczynki bio- i bibliograficzne do dawnej muzyki polskiej. 2: Jacek (Hyacinthus ) Różycki, „Przegląd Muzyczny” 1926 nr 4, s. 1-4; nr 5, s. 1-7
Przyczynki bio- i bibliograficzne do dawnej muzyki polskiej. [3:] O. Damian, pijar, „Przegląd Muzyczny” 1929 nr 2, s. 5-6
Przyczynki bio- i bibliograficzne do dawnej muzyki polskiej. [4:] Jacek Szczurowski, „Przegląd Muzyczny” 1929 nr 11, s. 2-5
Przyczynki do historii krakowskiej kultury muzycznej w XVII i XVIII wieku. 1: Założenie i pierwsze lata kapeli mariackiej, 2: Uzualiści, 3: Materiały do dziejów kapeli katedralnej krakowskiej od śmierci G. G. Gorczyckiego (1734) do końca XVIII w., 4: Iter musicum Cisterciense (Przyczynek do historii muzyki w klasztorze mogilskim), „Wiadomości Muzyczne” 1925 nr 5/6-9, s. 133-147, 179-186, 218-224, 246-250; 1926 nr 10, s. 2-7, nr 11
Rejestracja i zabezpieczenie zabytków muzyki polskiej, „Kwartalnik Muzyczny” 1949 nr 25, s. 183-190
Smutna statystyka, „Głos Narodu” 11 XI 1899 nr 257
Sonata triowa Stanisława Sylwestra Szarzyńskiego (1706), „Śpiewak” 1928 nr 1-3, s. 1-2, 16-19, 26-29
Stosunki muzyczne Polski z Francją w XVI stuleciu, „Przegląd Muzyczny” 1928 nr 3, s. 1-6; nr 4, s. 1-8
Stosunki muzyczne w katedrze wawelskiej za czasów G. G. Gorczyckiego, „Muzyka Kościelna” 1927 nr 3-7/8, s. 52-61, 80-83, 104-107, 123-126, 151-156
Trzy przyczynki do historii muzyki w Krakowie w pierwszej połowie XVII wieku (Nowe materiały do biografii Tomasza Szadka; Inwentarz muzyczny [księgarni Z. Kasserna] z r. 1602, Do historii kapel jezuickich) w: Prace polonistyczne ofiarowane Janowi Łosiowi, Warszawa 1927
Uroczystości wagnerowskie w Monachium (Luźne uwagi o dzisiejszym wagneryzmie), „Gazeta Lwowska” 18-19 VIII i 16-17 IX 1905 nr 187, 188, 211, 212; „Lutnista” 1905 nr 20/24, s. 230
W obronie melodii ludowych, „Przegląd Muzyczny” 1910 nr 11, s. 8-10
W sprawie dawniejszych kompozytorów polskich, „Przegląd Muzyczny” 1925 nr 20, s. 6
W sprawie zbierania instrumentów muzycznych na Podhalu, „Przegląd Muzyczny” 1919 nr 11/12, s. 9-10
Wacław z Szamotuł, „Kwartalnik Muzyczny” 1948 nr 21/22, s. 11-34, nr 23, s. 7-22, nr 24, s. 100-131
Wojenne losy polskich zabytków muzycznych, „Ruch Muzyczny” 1945 nr 1, s. 9-11
Wskazówki zbierania melodii ludowych, „Przegląd Muzyczny” 1925 nr 1, s. 6-12; nr 2, s. 1-9
Współczesna polska muzyka fortepianowa, „Przegląd Muzyczny” 1914 nr 8, s. 6-10
Z czasopism muzycznych w Niemczech, „Lutnista” 1905 nr 14/15, s. 199
Z dziejów muzyki krakowskiej. 1: Organizacja kapeli jezuickiej w 1. połowie XVII w., 2: Inwentarze instrumentów i muzykaliów z XVII i XVIII w., 3: Przyczynek do historii organistów i organmistrzów od XV do XVIII w., „Kwartalnik Muzyczny” 1913 nr 1, s. 24
Z inwentarzy krakowskich 1550-1600. Przyczynek do dziejów kultury muzycznej w dawnym Krakowie, „Przegląd Muzyczny” 1911 nr 19, s. 9-10
Z najnowszej polskiej fortepianowej twórczości, „Nowości Muzyczne” 1906 nr 3-5
Z nie wydanych listów Karola Szymanowskiego [do A. Chybińskiego z lat 1922-1930], „Muzyka Polska” 1938 zeszyt 6, s. 258-265
Z nowszej francuskiej muzyki fortepianowej [Utwory C. Debussy’ego i P. Dukasa], „Nowości Muzyczne” 1905 nr 9
Z poszukiwań historyczno-muzycznych w klasztorach krakowskich, „Przegląd Powszechny” 1909, tom 104, s. 437-449
Zadania teraźniejszej muzyki 1: Reforma programów koncertowych, 2: Podróżujący kapelmistrze, „Lutnista” 1905 nr 14/15, s. 181-183; 1906 nr 3, s. 35-39
Założenie i pierwsze lata kapeli mariackiej w Krakowie. Przyczynek do historii muzyki krakowskiej w XVII w., „Myśl Muzyczna” 1928 nr 4, s. 25-28
Zbieracz melodii ludowych na usługach nauki, „Teatr Ludowy” 1946 nr 1/2, s. 22-24 i 1947 nr 1/2, s. 26-31
Ze studiów nad polską muzyką wokalną wielogłosową w XVI stuleciu, „Przegląd Muzyczny” 1910 nr 6-12, 15-17, 20, 22
Ze studiów nad stosunkiem muzyki polskiej do niemieckiej od XVI do XVIII wieku, „Przegląd Muzyczny” 1910 nr 16, s. 1-6; nr 17, s. 1-5
Ziemia Czerwieńska w polskiej kulturze muzycznej XVI wieku [Grzegorz z Sanoka, Sebastian z Felsztyna, Marcin Leopolita], „Ziemia Czerwieńska” [Lwów] 1936 nr 1-2
redakcje naukowe

„Analizy i objaśnienia dzieł wszystkich Fryderyka Chopina” tom 1, praca zbiorowa pod red. A. Chybińskiego, PWM, Kraków 1949
„Analizy i objaśnienia dzieł wszystkich Fryderyka Chopina” tom 9, praca zbiorowa pod red. A. Chybińskiego, PWM, Kraków 1950
„Kwartalnik Muzyczny”. Organ Sekcji Muzykologów przy Związku Kompozytorów Polskich, red. naczelny A. Chybiński, Rocznik 6-8 nr 21/22-28, Kraków 1948-50
„Kwartalnik Muzyczny”. Organ Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Muzyki poświęcony teorii, historii i etnografii muzyki, pod red. A. Chybińskiego i K. Sikorskiego, Rocznik 1-5, zeszyt 1-20, Warszawa 1928-33
„Muzyka Polska”. Kwartalnik poświęcony zagadnieniom życia muzycznego w Polsce, Organ Towarzystwa Wydawniczego Muzyki Polskiej, komitet red.: A. Chybiński, K. Sikorski, T. Zalewski, Rocznik 1-2, Warszawa 1934-35
„Polski Rocznik Muzykologiczny”, tom 1-2, Wydawnictwo Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Muzyki, Warszawa 1935-1936
„Wydawnictwo Dawnej Muzyki Polskiej”, Kierownik Wydawnictwa: A. Chybiński, zeszyt 1-22, Warszawa - Kraków 1928-51
edycje krytyczne vel redakcje naukowe wydawnictw nutowych

36 tańców z Tabulatury organowej Jana z Lublina, wydał z rkp. i oprac. A. Chybiński, „Wydawnictwo Dawnej Muzyki Polskiej”, zeszyt 20, Kraków 1948
Damian P. Veni Consolator. Concerto a 2, wg rkp. z r. 1703 wydali i oprac. A. Chybiński i K. Sikorski, „Wydawnictwo Dawnej Muzyki Polskiej”, zeszyt 13, Warszawa 1934
Gorczycki Grzegorz Gerwazy Illuxit sol. Motetto de martyribus, wg rkp. z r. ok. 1700 wydali i oprac. A. Chybiński i K. Sikorski, „Wydawnictwo Dawnej Muzyki Polskiej”, zeszyt 14, Warszawa 1934
Gorczycki Grzegorz Gerwazy Missa paschalis, z rkp. wydali i oprac. A. Chybiński i B. Rutkowski, „Wydawnictwo Dawnej Muzyki Polskiej”, zeszyt 7, Warszawa 1930
Mielczewski Marcin Deus in nomine tuo. Concerto a 4, wg druku z r. 1659 wydali i oprac. A. Chybiński i K. Sikorski, „Wydawnictwo Dawnej Muzyki Polskiej”, zeszyt 2, Warszawa 1928
Podbielski Jan Preludium, wg rkp. z r. ok. 1660 wydali i oprac. A. Chybiński i J. Hoffman, „Wydawnictwo Dawnej Muzyki Polskiej”, zeszyt 18, Kraków 1947
Różycki Jacek Hymni ecclesiastici, wg rkp. wydali i oprac. A. Chybiński i B. Rutkowski, „Wydawnictwo Dawnej Muzyki Polskiej”, zeszyt 3, Warszawa 1929
Różycki Jacek Magnificemus in cantico. Concerto de sanctis a 3 voci, wg rkp. wydali i oprac. A. Chybiński i K. Sikorski, „Wydawnictwo Dawnej Muzyki Polskiej”, zeszyt 16, Warszawa 1937
Szarzyński Stanisław Sylwester Iesu spes mea. Concerto a 3 de Deo, wg rkp. z r. 1698 wydali i oprac. A. Chybiński i K. Sikorski, „Wydawnictwo Dawnej Muzyki Polskiej”, zeszyt 10, Warszawa 1931
Szarzyński Stanisław Sylwester Pariendo non gravaris. Concerto a 3, wydali z rkp. i oprac. A. Chybiński i K. Sikorski, „Wydawnictwo Dawnej Muzyki Polskiej”, zeszyt 5, Warszawa 1930
Szarzyński Stanisław Sylwester Sonata a due violini con basso pro organo (1706), wydali z rkp. i oprac. A. Chybiński i K. Sikorski, „Wydawnictwo Dawnej Muzyki Polskiej”, zeszyt 1, Warszawa 1928
Zieleński Mikołaj Vox in Rama. Communio, wg druku z r. 1611 wydali i oprac. A. Chybiński i B. Rutkowski, „Wydawnictwo Dawnej Muzyki Polskiej”, zeszyt 12, Warszawa 1933