wykonawcy (S)

pianista, kompozytor i pedagog; ur. 3 lutego 1922, Lwów; zm. 10 września 1999, Łódź. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku pięciu lat. Po raz pierwszy publicznie wystąpił mając 8 lat, z orkiestrą zadebiutował w wieku 14 lat. Od początku edukacji pianistycznej – od 1927 – do wybuchu II wojny światowej jego prywatną nauczycielką była Jadwiga Loria-Dwernicka. Teorii i początków kompozycji w latach 1932-39 uczył się u Jerzego Freiheitera. W latach 1940-41 był studentem Konserwatorium Lwowskiego: w klasie fortepianu Jakuba Marmora oraz kompozycji pod kierunkiem Józefa Kofflera.

Lata okupacji spędził we Lwowie. W 1945 przyjechał do Łodzi, gdzie wznowił studia muzyczne w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w klasie fortepianu Stanisława Szpinalskiego. Dyplom otrzymał w 1946. W następnych latach kontunuował studia kompozytorskie pod kierunkiem Kazimierza Sikorskiego, ale po trzech latach nauki zarzucił je z powodu szybko rozwijającej się kariery pianistycznej.

W 1947 zadebiutował na estradzie Filharmonii Łódzkiej, wykonując z orkiestrą Koncert fortepianowy b-moll Piotra Czajkowskiego. W 1949 zajął VIII miejsce na IV Konkursie Chopinowskim w Warszawie. Koncertował we wszystkich ośrodkach artystycznych w kraju, a także odbył tournées koncertowe po Austrii, Bułgarii, Czechosłowacji, Finlandii, Francji, Holandii, Norwegii, Niemczech, Rumunii i Rosji. W 1952 dał kilkadziesiąt koncertów w Chinach, osiągając wielki sukces. Występował często w Filharmonii Łódzkiej w koncertach symfonicznych i solowych recitalach, prezentując wielokrotnie własne kompozycje. Wysoko ceniono go za wybitne interpretacje utworów Fryderyka Chopina, którego dzieła posiadał w stałym repertuarze, jak również Johanna Sebastiana Bacha, Ludwiga van Beethovena, Johannesa Brahmsa, Maurice’a Ravela, Karola Szymanowskiego, Siergieja Prokofiewa, Dmitrija Szostakowicza i Arama Chaczaturiana.

W 1956 podjął pracę pedagogiczną w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, w której prowadził klasę fortepianu. W latach 1958-66 był jednocześnie prodziekanem Wydziału Instrumentalnego, a w latach 1964-81 kierownikiem Katedry Fortepianu. Od 1963 do 1971 uczył także w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Łodzi.

Był jurorem Konkursów Chopinowskich w Warszawie (1970 i 1975), konkursów ogólnokrajowych i międzynarodowych. Dokonał nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i Telewizji Polskiej oraz firmy płytowej Polskie Nagrania (m.in. utwory Fryderyka Chopina, Koncert fortepianowy Arama Chaczaturiana).

Społecznie udzielał się w Związku Kompozytorów Polskich, Stowarzyszeniu Polskich Artystów Muzyków, Towarzystwie im. Fryderyka Chopina.

Zbigniew Szymonowicz został uhonorowany następującymi odznaczeniami: Brązowym Krzyżem Zasługi (1945), Złotym Krzyżem Zasługi (1959), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1975) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1984).

kompozycje

literatura wybrana