| A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | Ł | M | N | O | P | R | S | T | U | W | Y | Z |
Henryk Opieński,
kompozytor, dyrygent i muzykolog; ur. 13 stycznia 1870, Kraków; zm. 21 stycznia 1942, Morges (Szwajcaria). Od 1884 uczył się gry na skrzypcach u Wincentego Singera w Szkole Muzycznej Towarzystwa Muzycznego w Krakowie. Następnie, w latach 1888-92, studiował chemię na Politechnice w Pradze oraz kontynuował naukę grę na skrzypcach pod kierunkiem Ferdinanda Lachnera w tamtejszym Konserwatorium. Po powrocie do kraju, od 1892 do 1894 studiował kompozycję w klasie Władysława Żeleńskiego w Konserwatorium Krakowskim. W 1895 wyjechał do Paryża i przez dwa lata doskonalił swoje umiejętności gry na skrzypcach u Władysława Górskiego oraz w zakresie kompozycji pod kierunkiem Zygmunta Stojowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego (z którym od tego czasu łączyła go przyjacielska więź). Od 1897 do 1898 przebywał w Berlinie, gdzie kontynuował studia u Heinricha Urbana (kompozycja) oraz pracował jako skrzypek w orkiestrze tamtejszej Opery. W 1898 ponownie udał się do Paryża dla pogłębienia studiów teoretycznych u Vincenta d’Indy’ego w Schola Cantorum. Równocześnie, od 1899 do 1901, grał w Orkiestrze Édouarda Colonne’a. W 1901 wrócił do Polski i do 1904 był skrzypkiem oraz inspektorem orkiestry, a także dyrygentem chóru Filharmonii Warszawskiej. W latach 1904-06 przebywał na studiach w Lipsku, pracując z Arthurem Nikischem (dyrygentura) i Hugo Riemannem (muzykologia). W 1906 zadebiutował za pulpitem dyrygenckim na scenie operowej Teatru Miejskiego we Lwowie. Od 1908 do 1911 pracował jako dyrygent w orkiestrze Teatru Wielkiego w Warszawie oraz jako drugi dyrygent, obok Grzegorza Fitelberga, Orkiestry Filharmonii Warszawskiej. W 1911 założył i do 1914 redagował pismo „Kwartalnik Muzyczny”. W latach 1913-14 pełnił funkcję kierownika muzycznego nowo otwartego Teatru Polskiego w Warszawie. W 1914 obronił na Uniwersytecie w Lipsku pracę doktorską. aktualizacja: wrzesień 2008 WAŻNIEJSZE KOMPOZYCJE: |
|