indeks osób (B)

kompozytor i pedagog; ur. 22 września 1940, Chorzów; zm. 24 maja 2003, Katowice. W latach 1959-64 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach teorię muzyki (dyplom w 1964), a w latach 1961-66 kompozycję w klasie Bolesława Szabelskiego (dyplom w 1966). Studia uzupełniające odbył w Wiedniu u Romana Haubenstocka-Ramatiego w 1967.

Od 1963 aż do śmierci pracował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach, od 1983 jako profesor; w latach 1971-72 był dziekanem Wydziału Wychowania Muzycznego, w latach 1971-75 i 1990-96 – dziekanem Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki, w latach 1979-81 pełnił funkcję prorektora, w latach 1981-84, 1987-90 i 1996-99 prorektora do spraw dydaktycznych. W latach 1971-84 współpracował z Filią Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie, a od 1984 był kierownikiem Zakładu Teorii i Pedagogiki Muzycznej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie.

Edward Bogusławski pełnił funkcję prezesa Zarządu Oddziału Katowickiego Związku Kompozytorów Polskich (1975-79, 1981-83). Był członkiem Rady Wyższego Szkolnictwa Artystycznego przy Ministerstwie Kultury i Sztuki (1985-88) oraz Rady Naukowej Śląskiego Instytutu Naukowego w Katowicach (1987-92). Był również członkiem Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, Towarzystwa im. Karola Szymanowskiego, Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej.
Jego utwory były wykonywane w kraju (m.in podczas Festiwalu „Warszawska Jesień”, Poznańskiej Wiosny Muzycznej, Śląskich Dni Muzyki Współczesnej) oraz za granicą – w Anglii, Belgii, Francji, Holandii, Niemczech, Portugalii i Stanach Zjednoczonych.

Edward Bogusławski był trzykrotnym laureatem Konkursu Kompozytorskiego im. Artura Malawskiego w Krakowie: w 1966 otrzymał I nagrodę za Sygnały na zespół symfoniczny (1965-66), w 1970 – II nagrodę za Sinfonia per coro e orchestra (1968-69), a w 1972 – wyróżnienie za Capriccioso notturno per orchestra (1972). Otrzymał także: w 1971 – wyróżnione za Concerto per oboe, oboe d’amore, corno inglese, musette e orchestra (1967-68) na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu, w 1975 – I nagrodę za Ewokację na bas, głos recytujący i orkiestrę (1974) na Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim z okazji 30. rocznicy wyzwolenia Warszawy, w 1982 – III nagrodę za oratorium Pieśń o ziemi naszej na głosy solowe, recytatora, chór i orkiestrę (1982) na Konkursie Muzyki Oratoryjno-Kantatowej w Katowicach, w 1992 – III nagrodę za Dies irae na chór mieszany, perkusję i fortepian (1992) na Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim Schola Cantorum Gedanensis w Gdańsku, w 1993 – II nagrodę za Małą fantazję na skrzypce solo na Konkursie Kompozytorskim im. Grażyny Bacewicz w Warszawie w kategorii utworów o charakterze dydaktycznym oraz I nagrodę za Trio fortepianowe (1993) na tym samym konkursie, w 1995 – I nagrodę za Studi per fisharmonica (1995) na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Castelfidardo we Włoszech, w 1996 – I nagrodę za Pater noster na chór mieszany (1996) na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. Feliksa Nowowiejskiego w Warszawie oraz I nagrodę za Concerto per organo e orchestra (1996) na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Krakowie, w 1997 – II nagrodę za Musica per archi (1997) na Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim im. Karola Szymanowskiego w Warszawie, w 2002 – I nagrodę za Lamento per soprano, oboe e organo (2002) na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Saarlouis. Ponadto został uhonorowany m.in.: Złotym Krzyżem Zasługi (1975), Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1975, 1977, 1984, 1989, 1991) i I stopnia (1981), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1985), Medalem Edukacji Narodowej (2000).

aktualizacja: 2002, 2009 (mk)

kompozycje

literatura wybrana

publikacje