A | B | C | D | E | F | G | H | J | K | L | Ł | M | N | O | P | R | S | T | U | W | Z | Ż |
Szymanowski Karol Cztery etiudy na fortepian op. 4 |
Cztery etiudy op. 4 skomponowane zostały w latach 1900-1902, a dedykował je kompozytor Natalii (Tali) Neuhaus, swojej przyjaciółce z lat szkolnych. To charakterystyczny utwór dla wczesnej twórczości Karola Szymanowskiego, w którym wyraźne są wpływy zarówno muzyki Fryderyka Chopina, jak i współczesnego artyście Aleksandra Skriabina. Kompozycję cechuje delikatna ekspresja, osiągana jednak oszczędnymi środkami, głównie kolorystyką, dynamiką o szerokim zakresie – od ppp do fff, a także rozbudowaną harmoniką. Najbardziej znaną z całego cyklu jest Etiuda b-moll nr 3 – o pięknej, liryczno-melancholijnej melodyce i narastającej, pełnej wewnętrznego napięcia dynamice. Spopularyzowana już na początku XX wieku przez wybitnego polskiego pianistę Ignacego Jana Paderewskiego przez wiele lat jako jedyny utwór kojarzona była z nazwiskiem Szymanowskiego. Sam kompozytor w jednym z listów do swego przyjaciela, Grzegorza Fitelberga napisał:
W późniejszych latach Grzegorz Fitelberg opracował Etiudę nr 3 na orkiestrę symfoniczną. Anna Iwanicka-Nijakowska |