| A | B | C | D | E | F | G | H | J | K | L | Ł | M | N | O | P | R | S | T | U | W | Z | Ż |
Szymanowski Karol Cztery pieśni do słów Tadeusza Micińskiego op. 11 na głos i fortepian (1904-05) |
|
Współpraca, a w przyszłości także przyjaźń Karola Szymanowskiego z Tadeuszem Micińskim – poetą, dramaturgiem, powieściopisarzem i publicystą, czołowym przedstawicielem polskiego ekspresjonizmu i prekursorem surrealizmu trwała przez wiele lat i zaowocowała tak wybitnymi dziełami, jak np. III Symfonia „Pieśń o nocy” (Miciński był autorem polskiego przekładu perskiego poematu pióra Dżalaluddin Rumi). Pierwszym jednak utworem, w którym Szymanowski wykorzystał tekst poety - poemat Korsarz z tomu wierszy W mroku gwiazd - był cykl Czterech pieśni op. 11, napisany w latach 1904-05. Muzyka zadedykowanych Micińskiemu pieśni podąża za słowami wyrażającymi samotność, bezsilność, smutek (pieśń pierwsza Tak jestem smętny), niepokój i zagubienie (pieśń druga W zaczarowanym lesie), złudzenie i rozczarowanie (pieśń trzecia Nade mną leci w szafir morza...), ale i heroizm oraz siłę (pieśń czwarta Rycz, burzo!...). Szymanowski subtelnie podkreśla ich nastrój harmoniką (momentami mocno dysonującą, jak np. w pieśni drugiej), rytmiką (migotliwą, przywołującą skojarzenia z impresjonistycznymi utworami Debussy’ego, np. w trzeciej pieśni), wyrazistymi motywami melodycznymi. Niewiele istnieje nagrań Pieśni op. 11, rzadko też pojawiają się w programach koncertów. W swoim repertuarze posiada je m.in. Urszula Kryger, czy Alison Pearce. Ostatnio, w 2004 roku przypomniał je Piotr Beczała, nagrywając – na zaproszenie znanej pianistki Reinild Mees, wspólnie z Julianą Gondek, Urszulą Kryger i Iwoną Sobotką, czteropłytowy album zawierający komplet pieśni Karola Szymanowskiego, wydany przez holenderską firmę Channel Classics. Anna Iwanicka-Nijakowska
|
|