omówienia utworów (B)

Bujarski Zbigniew

Musica domestica

na 18 instrumentów smyczkowych

(1977)

14'47"





wydanie drukiem: Polskie Wydawnictwo Muzyczne SA, Kraków

Musica domestica, utwór na 18 instrumentów smyczkowych, została skomponowana na zamówienie festiwalu „Warszawska Jesień” dla Polskiej Orkiestry Kameralnej Jerzego Maksymiuka.

Musica domestica jest kompozycją jednoczęściową, złożoną z szeregu sekcji, które można by określić jako „wyczekiwania” i „zdarzenia”. Mimo że owe „wyczekiwania” i „zdarzenia” mogłyby sugerować osobisty, domowy diariusz dźwiękowy, w istocie nim nie są. Wieloznaczny tytuł utworu w zasadzie nie określa treści, jakie w popularnym rozumieniu należałoby z nim wiązać.

Stany bezruchu, wyczekiwania, przygotowują kolejne akcje zdarzeń, mających różne założenia formalne i techniczne. Dlaczego więc tytuł Musica domestica? Przywiązuję wielką wagę do miejsc, w których żyję – nie zawsze żyję i działam tam, gdzie chciałbym żyć i działać – mam swoje wyobrażenia miejsc idealnych, choć może nieistniejących, które chciałbym nazwać swoim domem – domem mojej wyobraźni.

P.S. Być może krytyczny i kąśliwy słuchacz zechce posłużyć się określeniem „wyczekiwanie” i „zdarzenie” ironicznie, stwierdzając, że przez cały utwór wyczekiwał zdarzenia, którego nie doświadczył; dla niego więc będzie to po prostu wyczekiwanie, jakże częste w naszym życiu – bez zdarzeń.