opisy płyt (L)

L.J.A. Lefébure-Wély, A. Guilmant, N. Lemmens, C. Franck, M. Szostak

„Francuskie inspiracje: II połowa XIX wieku” – symfoniczne organy Bazyliki w Licheniu Starym

L.J.A. Lefébure-Wely Sortie Grand Chœur op. 122

A. Guilmant Prière et Berceuse op. 27

N.J. Lemmens Marche Pontificale

Michał Szostak Symfonia organowa (improwizacja)

César-Auguste Franck Choral III a-moll op. 40

Wyk.: Michał Szostak (organy)

*L’Arte dell’Organo (2018). Total time: 60’53’’

Niniejsza płyta powstała jako dzieło artystyczne, opisane w dysertacji pt. Organy, jako źródło inspiracji w sztuce improwizacji i praktyce wykonawczej, która została napisana w ramach przewodu doktorskiego pod kierunkiem prof. Andrzeja Chorosińskiego na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Nagrania dokonano 26 czerwca 2018 r. w Bazylice NMP w Licheniu Starym na symfonicznych organach południowych od kontuaru na emporze organowej.

Płyta zawiera utwory L.J.A. Lefébure-Wély, A. Guilmanta, N. Lemmensa, C. Francka, a także improwizację samego wykonawcy pt. Symfonia organowa. Michał Szostak nadał Symfonii charakter programowy i zaplanował ją wokół tematycznej kanwy chwalebnych części modlitwy różańcowej, tj.: Zmartwychwstanie, Wniebowstąpienie, Zesłanie Ducha Świętego, Wniebowzięcie Maryi oraz Ukoronowanie Maryi. Tematyka poszczególnych części tej kontemplacyjnej modlitwy zdeterminowała charakter wyrazowy poszczególnych części symfonii. Część pierwsza to podniosłe Allegro wyrażające radość płynącą ze Zmartwychwstania (tematem jest pieśń wielkanocna Chrystus zmartwychwstan jest). Część druga – mistyczne Adagio opowiadające dogmat Wniebowstąpienia (za temat zostało obrane gregoriańskie responsorium Ascendit Christus super caelos używane w liturgii na cześć Najświętszej Maryi Panny). Częścią trzecią jest ruchliwe Scherzo obrazujące Zesłanie Ducha Świętego (wykorzystano jako temat gregoriańską sekwencję na Uroczystość Zesłania Ducha Świętego, Veni, Sancte Spiritus). Część czwarta – śpiewne i niespieszne Cantabile – opowiada o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny (głównym tematem jest pieśń Matko Niebieskiego Pana). Żywiołowy Finał obrazuje radość z Ukoronowania Maryi na Królową nieba i ziemi (pieśń Królowej Anielskiej śpiewamy). Spośród francuskich twórców organowej muzyki symfonicznej analogiczne zabiegi formotwórcze stosował Marcel Dupré (1886–1971) w swojej czteroczęściowej Symphonie-Passion op. 23 z 1925 roku, czy Olivier Messiaen (1908–1992) w swojej czteroczęściowej symfonii L’Ascension, która powstała w latach 1933–1934.