Polmic - FB

opisy płyt (G)



Grażyna Bacewicz

-



Kwartet smyczkowy nr 4
Kwartet smyczkowy nr 7
Kwintet fortepianowy nr 1

Wyk.: Warszawski Kwartet Smyczkowy im. Grażyny Bacewicz: Maria Brylanka - skrzypce, Michał Trojanowski - skrzypce, Janusz Nosarzewski - altówka, Zbigniew Liebig - wiolonczela, Warszawski Kwintet Fortepianowy: Igor Iwanow - skrzypce, Jan Tawroszewicz - skrzypce, Stefan Kamasa - altówka, Andrzej Orkisz - wiolonczela, Władysław Szpilman - fortepian
* Olympia 1988 - OCD 310, AAD 61'11"
Grażyna Bacewicz będąc znakomitą skrzypaczką szczególną uwagę w swojej twórczości kompozytorskiej poświęciła skrzypcom oraz innym instrumentom smyczkowym. W jej dorobku obok siedmiu koncertów skrzypcowych, koncertu altówkowego i dwóch wiolonczelowych znajduje się także siedem kwartetów smyczkowych, kwartet na czworo skrzypiec i kwartet na cztery wiolonczele, dwa kwintety fortepianowe i wiele, wiele innych kompozycji kameralnych. Prezentowany na niniejszej płycie wybór nie może być dla tak bogatej twórczości reprezentatywny, mówi jednak wiele o muzyce Grażyny Bacewicz.
IV Kwartet smyczkowy to najczęściej wykonywana kompozycja kameralna artystki. Uznanie zdobył już w 1951 roku, kiedy to na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Liège otrzymał I nagrodę. Cechuje go tak typowa dla stylu Bacewicz neoklasyczna witalność, dynamika, nawiązywanie do polskiego folkloru oraz porywająca wirtuozeria. VII Kwartet smyczkowy pochodzi z 1965 roku, ale choć powstał jako ostatni z kwartetów i dzieli go aż 15 lat od Czwartego, nie odbiega od niego charakterem. Tu również klasyczne założenia formalne połączone zostały z eksponowaniem brzmienia instrumentów, ich możliwości technicznych oraz wyrazowych. Płytę dopełnia I Kwintet smyczkowy skomponowany pomiędzy kwartetami - w 1952 roku. I on ma tradycyjną, neoklasyczną formę, wypełnioną jednak materiałem dźwiękowym o silnej ekspresji i pełnym witalności.
Nagrań muzyki kameralnej Grażyny Bacewicz na tę płytę dokonały dwa znane kiedyś zespoły, złożone z wybitnych muzyków. Zwraca uwagę szczególnie Władysław Szpilman, występujący w nagraniu Warszawskiego Kwintetu Fortepianowego z 1969 roku.