Polmic - FB

omówienia utworów (L)

A B C D E F G H J K L Ł M N O P R S T U W Z Ż


Lutosławski Witold

Sonata fortepianowa


PWM, Kraków 2004, s. 46 (partytura)
Sonata fortepianowa należy do najwcześniejszych utworów Witolda Lutosławskiego. Powstała w 1934 roku, podczas studiów kompozytora w Konserwatorium Warszawskim. Lutosławski nie opublikował Sonaty za życia, bowiem traktował utwór raczej jako świadectwo swych możliwości kompozytorskich w czasie studiów, niż dojrzałą kompozycję.
Sonata w wyraźny sposób nawiązuje do muzyki francuskiej początku XX wieku – głównie Claude’a Debussy’ego i Maurice’a Ravela. Wpływ impresjonistów widoczny jest przede wszystkim w charakterystycznym kształtowaniu linii melodyczno-harmonicznej, bazującej w większości na rozłożonych akordach. Ponad dwudziestominutowa kompozycja, zachowuje tradycyjny podział na trzy części – szybka-wolna-szybka (I. Allegro, II. Adagio ma non troppo, III. Andante-Allegretto-Andantino). Sonata jest swego rodzaju świadectwem umiejętności pianistycznych Lutosławskiego, komponował ją bowiem z myślą o sobie jako wykonawcy. Po raz pierwszy Sonata została wykonana publicznie w 1935 roku, na popisie uczniów Konserwatorium, zyskując pochlebne recenzje.
Piotr Rytel o Sonacie pisał: „W dziele tym widzimy przejaw niezmiernie sympatycznego, na szlachetnym podłożu opartego talentu twórczego. W Sonacie uderza przede wszystkim skłonność do kontemplacji, szczerość wysłowienia się i – rzecz nader charakterystyczna – zupełny brak uganiania się za efektami natury zewnętrznej; zwłaszcza starannie zdaje się unikać Lutosławski wszelkich brzmień masowych, w osnowie swej pospolitych.” („Gazeta Warszawska”, 16 II 1935 r.)
Utwór został opublikowany 10 lat po śmierci Witolda Lutosławskiego przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne.