kompozytor i publicysta muzyczny; ur. 20 października 1910, Petersburg; zm. 13 maja 1990, Poznań. W 1934 ukończył studia na Uniwersytecie Poznańskim (dyplom magistra nauk ekonomiczno-politycznych). Do 1938 studiował kompozycję i teorię muzyki w klasie Kazimierza Sikorskiego w Konserwatorium Warszawskim. Następnie kontynuował naukę kompozycji pod kierunkiem Goffredo Petrassiego w Conservatorio Santa Cecilia w Rzymie (dyplom w 1947).
W latach 1948-76 pracował w Polskim Radiu, gdzie kierował różnymi redakcjami – muzyki ludowej, słowno-muzyczną, muzyki poważnej. Zainicjował i zrealizował cykl audycji radiowych, takich jak Arcydzieła muzyki są dla wszystkich, Konfrontacje literacko-operowe, Sylwetka kompozytora oraz wiele programów telewizyjnych. Pisał artykuły do „Ruchu Muzycznego”, prasy codziennej, a od 1963 do końca życia recenzje dla „Kuriera Polskiego”. Był autorem książek: biografii – Verdi (PWM, Kraków 1963), Musorgski (PWM, Kraków 1970), Schumann (Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1973), Czajkowski (PIW, Warszawa 1976), Aleksander Borodin (PIW, Warszawa 1979), Michał Glinka (PIW, Warszawa 1984), Arrigo Boito: poeta i muzyk (PIW, Warszawa 1988), a także Spotkanie z Operą (Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa 1971), Budowle z dźwięków (Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1975) i pozycji z serii Mała Biblioteka Operowa – „Traviata” Verdiego (PWM, Kraków 1957), „Rigoletto” Verdiego (PWM, Kraków 1958), „Otello” Verdiego (PWM, Kraków 1960).
Zajmował się równocześnie działalnością pedagogiczną – w latach 1969-80 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie.
Henryk Swolkień został uhonorowany wieloma nagrodami i odznaczeniami, m.in. nagrodami od Polskiego Radia, Odznaką „Zasłużonego Działacza kultury”, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.