kompozytor, śpiewak i teolog. Urodził się ok. 1550 w Szadku. Posiadał tytuł bakałarza nauk wyzwolonych oraz święcenia kapłańskie. 25 czerwca 1569 został przyjęty w poczet śpiewaków kapeli królewskiej w Krakowie. Na tym stanowisku pozostał do 1574. W latach 1575-1578 był członkiem Kapeli Rorantystów (w kronice rorantystów figuruje jako „Thomas, clericus Sacrae Reginae Majestatis”), po czym do końca życia pełnił jedynie obowiązki wikariusza i spowiednika w Katedrze krakowskiej. W ostatnich latach jego życia zgromadzenie wikariuszy katedralnych wytoczyło mu dochodzenie z powodu niedbałego wypełniania obowiązków administracyjnych i nieobyczajnego trybu życia. Po 1611 w Archiwum Kapituły Katedry na Wawelu nie ma o nim wzmianki, co wskazywałoby, że prawdopodobnie zmarł w tym czasie.
Z kompozycji Tomasza Szadka zachowały się dwie 4-głosowe msze (znajdują się one w rękopisach Archiwum Miejskiego w Krakowie):
Officium Dies est laetitiae na alt, 2 tenory i bas, z 1578, oparte na melodii znanej wówczas kolędy łacińskiej noszącej ten sam tytuł;
Officium in melodiam motetae „Pisneme” na mezzosopran, alt, tenor i bas, z 1580, oparte na melodii francuskiej pieśni renesansowej Puis ne me peult venir flamandzkiego kompozytora Thomasa Crécquillona.
Obsada głosowa wskazuje, że prawdopodobnie msze te pisał Szadek z myślą o Kapeli Rorantystów nie dysponującej głosami żeńskimi (sopranami).
W Archiwum krakowskiej Katedry znajdują się podpisane jego nazwiskiem, lecz bez dat, niekompletne rękopisy: introitu Vultum tuum, graduale Haec dies oraz communio Pascha nostrum (zachowane jedynie głosy sopranu i tenoru).