pianista, kameralista i pedagog; ur. 13 czerwca 1904, Łódź; zm. 27 sierpnia 1993, Zgierz koło Łodzi. W latach 1914-24 studiował grę na fortepianie w klasie Antoniego Dobkiewicza i teorię muzyki u Kazimierza Sikorskiego w Konserwatorium Muzycznym Heleny Kijeńskiej-Dobkiewiczowej w Łodzi, w latach 1924-26 pod kierunkiem u Antoniego Dobkiewicza (fortepian), Romana Statkowskiego i Piotra Rytla (kompozycja) w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. W 1931 ukończył studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim.
W latach 1931-35 przebywał w Kownie, a od 1935 do 1945 w Warszawie, gdzie działał jako pedagog, publicysta i kameralista.
Po II wojnie światowej powrócił do Łodzi. W latach 1945-50 sprawował funkcję dyrektora Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej w Łodzi i prowadził jednocześnie zajęcia – do 1991 – z zakresu akompaniamentu, kameralistyki i przedmiotów humanistycznych w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi. W 1950 został dziekanem Wydziału Instrumentalnego, a w latach 1957-69 sprawował funkcję rektora łódzkiej uczelni. W 1957 przyczynił się do powstania Katedry Teorii Muzyki, Katedry Fortepianu oraz Katedry Instrumentów Orkiestrowych, zaś w 1959 powołał do życia pierwszą w Polsce Katedrę Muzyki Kameralnej, którą kierował od 1969 do 1974. W latach 1952-53 wykładał także w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie.
Kiejstut Bacewicz równolegle prowadził działalność koncertową. Występował m.in. ze skrzypkami – Eugenią Umińską, Ireną Dubiską, Barbarą Górzyńską, Zenonem Płoszajem, siostrą Grażyną Bacewicz (z którą dokonał wielu prawykonań i nagrał jej utwory kameralne), śpiewakami – Stanisławą Korwin-Szymanowską, Olgą Olginą-Mackiewicz, Teresą Żylis-Garą, Andrzejem Hiolskim, altowiolistą – Mieczysławem Szaleskim w kraju oraz za granicą (Francja, Wielka Brytania, Niemcy, Związek Radziecki).
Publikował również prace naukowe na temat kameralistyki fortepianowej.
Artysta uhonorowany został wieloma odznaczeniami, m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1955), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1960), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1983). W 1993 Akademia Muzyczna w Łodzi nadała mu tytuł doktora honoris causa.