kompozytor i pedagog; ur. 26 grudnia 1950, Warszawa. Studiował kompozycję w klasie Witolda Rudzińskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (dyplom w 1974). Studia muzyczne uzupełniał w latach 1975-76 u Oliviera Messiaena w konserwatorium w Paryżu oraz odbył staż u Pierre’a Schaeffera w Groupe de Recherches Musicales. W latach 1977-80 wykładał w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1980 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1982 wykłada w Akademii Muzycznej w Warszawie na Wydziale Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki. W 1990 roku przeprowadził przewód kwalifikacyjny II stopnia w Akademii Muzycznej w Krakowie, a w 1998 uzyskał stanowisko profesora nadzwyczajnego w alma mater. W 2001 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. W 2002 wykładał jako Gastprofessor na Uniwersytecie im. Jana Gutenberga w Moguncji w Niemczech.

Jest laureatem Międzynarodowego Konkursu na Utwór Organowy w Szczecinie w 1973 (III nagroda) za La terra incompareggiabile na organy (1970-73), Konkursu Młodych Związku Kompozytorów Polskich w 1975 (wyróżnienie) za kantatę Noc na sopran i orkiestrę kameralną (1975), Konkursu Oddziału Warszawskiego Związku Kompozytorów Polskich: w 1984 (III nagroda) za Kwartet smyczkowy nr 1 (1984), w 1986 (wyróżnienie) za Kwartet smyczkowy nr 3 (1986), w 1990 (I nagroda) za Antitheton I na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1989), konkursu zorganizowanego z okazji 25-lecia Festiwalu „Poznańska Wiosna Muzyczna” w 1985: II nagroda za Koncert na orkiestrę (1982-83) oraz wyróżnienie za Kwartet smyczkowy nr 2 (1985), Konkursu Kompozytorskiego im. Karola Szymanowskiego w 1988 (wyróżnienie) za Concerto armonico na orkiestrę smyczkową (1987).

Jego utwory były wykonywane w kraju i za granicą, m.in. w Czechach, na Słowacji i Węgrzech, w Niemczech, Francji, Finlandii, Wielkiej Brytanii, w Stanach Zjednoczonych, Japonii, Meksyku i krajach Ameryki Południowej. W 1986 Państwowa Opera we Wrocławiu wystawiła jego dramat muzyczny Nowe wyzwolenie według dramatu Stanisława Ignacego Witkiewicza (1974). Wielokrotnie pisał na zamówienie Związku Kompozytorów Polskich, Programu II Polskiego Radia, Festiwalu „Alkagran”, Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Dawnej im. Mikołaja z Radomia, Festiwalu „Warszawska Jesień”, wybitnych muzyków: Anny Szostak, Agaty Sapiechy, Piotra Kusiewicza, Jadwigi Rappé, zespołów Ars Nova i Cameraty Silesia. Takie jego utwory, jak Antitheton III, IV Kwartet smyczkowy, Kwintet fortepianowy i Volte-Face, powstały w ramach programu "Zamówienia kompozytorskie", realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.

Jest autorem trzech książek poświęconych polskiej muzyce współczesnej (Polska twórczość kompozytorska 1945-1984, PWM, Kraków 1987; Współczesność. Cz. 1, 1939-1974 (Warszawa, 1996) i Współczesność. Cz. 2, 1975–2000 (Warszawa, 2013) z serii Historia muzyki polskiej, pod red. S. Sutkowskiego) przetłumaczonych również na język angielski, oraz wielu publikacji naukowych, krytycznych i publicystycznych. Napisał szereg haseł do „Encyklopedii Muzycznej PWM”, był redaktorem działu muzyki XX w. „Encyklopedii Muzyki PWN” (1996). W latach 1972-2010 współpracował jako publicysta z „Ruchem Muzycznym”. Jego artykuły ukazywały się także na łamach „Studia” i „Klasyki”.

Twórczość kompozytorska Krzysztofa Baculewskiego została zaprezentowana na pięciu monograficznych płytach CD, wydanych przez firmę fonograficzną DUX.

Krzysztof Baculewski od 1974 roku jest członkiem Związku Kompozytoró Polskich, W latach 1991-97 oraz od 1999 do 2003 był członkiem Zarządu W latach 1972-2010 współpracował jako publicysta z „Ruchem Muzycznym”. Jego artykuły ukazywały się także na łamach „Studia” i „Klasyki”.

Od 1974 roku jest członkiem Związku Kompozytorów Polskich; w latach 1991-1997, 1999-2003 był członkiem Zarządu, skarbnikiem, od 2015 jest wiceprezesem ZKP. Od 1986 jest członkiem Komisji Repertuarowej Festiwalu „Warszawska Jesień”. Członek założyciel i sekretarz pierwszego Zarządu Polskiego Towaryzystwa Muzyki Współczesnej; należy również do ZAiKS.

W latach 2003–2013 pełnił funkcję prezesa fundacji „Concert spirituel”.

Uhonorowano go Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze „Gloria Artis” (2007), medalem „Zasłużony dla Warszawy” (2017). W 2018 otrzymał Doroczną Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich „za pełną powagi i odpowiedzialności postawę kompozytorską, znaczący dorobek muzykologiczny oraz owocną działalność pedagogiczną".

aktualizacja: 2006, 2008 (mk), 2021 (wa)

Krzysztof Baculewski w omówieniu swego utworu Is-Slottet, którym debiutował na Festiwalu „Warszawska Jesień” w roku 1976, zaznaczył: „Naczelnym elementem formotwórczym jest tu artykulacja i technika wydobycia dźwięku z instrumentu: w utworze dwukrotnie dokonuje się płynne przejście od dźwięków, którym przylepiono etykietkę «niekonwencjonalnych» do tych, które awangarda lat sześćdziesiątych pogardliwie nazwała «tradycyjnymi». Intencją moją było przeto może nie tyle dwóch owych antyświatów pogodzenie - niemożliwość fizyczna, a gombrowiczowska niemożność - co próba stworzenia z nich trzeciego pół-świata, a przynajmniej półświatka do jednorazowego użytku...”. Nie skończyło się na jednorazowym użytku i zdania Baculewskiego sformułowane w odniesieniu do struktury dźwiękowej Is-Slottet można potraktować jako deklarację ideową, której kompozytor pozostaje w mniejszym lub większym stopniu wierny do dziś.

Baculewski godzi jednak nie tylko „niekonwencjonalne” i „tradycyjne” dźwięki, lecz próbuje dokonywać syntezy „nowego” i „starego” w bardziej ogólnym planie. Is-Slottet zamyka zresztą „eksperymentalny” nurt twórczości, jak stwierdza sam kompozytor. Odtąd eksperyment schodzi na dalszy plan, a Baculewski koncentruje się na problematyce formy i ekspresji, ujawniając wyraźnie klasyczne upodobania artystyczne.

Symbolicznym znakiem przywiązania do tradycji może być sięgnięcie przez Krzysztofa Baculewskiego po stare instrumenty. Mają one - oczywiście - istotny walor brzmieniowy, jak w The Whole and Broken Consort na zespół instrumentów dawnych (1986) czy w Sonata canonica na dwoje skrzypiec barokowych (1998), ale są też osadzone w szerszym kontekście tradycji. Tak właśnie wykorzystane są dawne instrumenty w utworze The Profane Anthem to Anne, nawiązującym do słynnej Ody na cześć św. Cecylii mistrza angielskiego baroku Henry’ego Purcella. W prawykonaniu wziął udział znany zespół „Il Tempo” wybitnej polskiej specjalistki od muzyki dawnej Agaty Sapiechy. W programie 37 „Warszawskiej Jesieni” w roku 1994 kompozytor napisał:

„The Profane Anthem to Anne skomponowałem w ubiegłym roku dla Anny Szostak (stąd dedykacja w tytule) i stworzonego przez nią chóru Camerata Silesia. Było to zamówienie Grażyny Krzanowskiej na koncert Festiwalu „Alkagran”, zaplanowany na 1 października 1993 (Międzynarodowy Dzień Muzyki). W programie koncertu miała się również znaleźć Henry Purcella Oda do św. Cecylii, patronki muzyki. Zamówiony utwór miał w pewien sposób odnosić się do muzyki autora Ody i wykorzystywać podobną obsadę. Bezpośredni impuls do skomponowania utworu dało mi jednak zetknięcie z zespołem Camerata Silesia i fascynacja wysokiej próby artyzmem i muzykalnością zespołu".

Kubuś Puchatek, suita dziecięca na głos wysoki, narratora, instrumenty perkusyjne, skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1970)

La terra incompareggiabile na organy (1970-73)

Walc na sekstet z towarzyszeniem dyrygenta (1971)

Tryptyk grecki na chór mieszany (1971)

Sonata na perkusję solo dla jednego wykonawcy (1971)

Sonata pian’ e forte na kwartet dęty blaszany i perkusję (1971-72)

Epitafium na orkiestrę (1971-72)

Recytatyw, Aria i Chorał na 2 harfy (1973)

Meander na flet solo (1973)

Pieśni do słów Salvatore Quasimodo na baryton i orkiestrę kameralną (1973)

Introdukcja i Podwójny Chorał na klarnet, puzon, fortepian i wiolonczelę (1974)

Nowe wyzwolenie, dramat muzyczny według dramatu Stanisława Ignacego Witkiewicza (1974)

Vivace e Cantilena na flet, fortepian i kwintet smyczkowy (1974)

Noc, kantata kameralna według Michała Anioła na sopran i orkiestrę kameralną (1975)

Trois Grâces for organ (1975)

Is-Slottet na 12 instrumentów (1975)

Muzyka alabastrowa na flet i harfę (1977)

À la recherche des harmonies perdues na orkiestrę (1977)

Concertino [wersja I] na fortepian i orkiestrę smyczkową (1978)

Concertino [wersja II] na klawesyn i kwintet smyczkowy (1978)

Passacaglia. Quartetto per batteria (1979)

Partita I na saksofon altowy i klawesyn (1980)

Ground na orkiestrę (1981)

Berceuse na kwartet smyczkowy (1981)

Quartier Latin, utwór w dawnym stylu na taśmę (1981)

Sonata wiosenna na flet solo (1982)

Taniec karpia z niedźwiedziem na tubę i kontrabas (1982)

Koncert na orkiestrę (1982-83)

Suite de cheminée for two accordions (1984)

Kwartet smyczkowy nr 1 (1984)

Kwartet smyczkowy nr 2 (1985)

Sierpniowy Relief na sopran i zespół kameralny (1985)

Deszczowy widok z werandy w ciepły wieczór [wersja I] na skrzypce solo (1986)

Deszczowy widok z werandy w ciepły wieczór [wersja II] na wiolonczelę solo (1986)

Whole & Broken Consort na zespół instrumentów dawnych (1986)

Kwartet smyczkowy nr 3 (1986)

Quartetto per 12 strumenti (1987)

Concerto armonico na orkiestrę smyczkową (1987)

Partita II na skrzypce i fortepian (1988)

Trzydzieści trzy kolędy na chór mieszany a cappella oraz na solistów, chór i zespół instrumentalny (1988-94)

Antitheton I na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1989)

A Walking Shadow (in memory of Andrzej Krzanowski) na małą orkiestrę symfoniczną (1990)

Voyage à travers le paysage métaphysique na taśmę (1992)

Capriccio piccolo in cinque movimenti per flauto solo (1992)

The Profane Anthem to Anne na głosy solowe, chór mieszany, zespół instrumentów dawnych i continuo (1993)

Motet na Boże Narodzenie na solistów, chór, barokowy zespół smyczkowy i basso continuo (1993-94)

Rilke-Lieder na sopran i bas solo oraz 2 chóry mieszane a cappella (1994)

Nox Ultima, Nox Beata, motet na 6-głosowy chór mieszany (1995)

Elegiae Latinae. Tu Ne Quaesieris na 6 głosów męskich (1995)

Antitheton II na zespół instrumentów barokowych (1996)

Gloria na alt i chór mieszany (1996)

Chansons romanesques et frivoles I na głos i zespół instrumentalny (1998)

Sonata canonica na 2 skrzypiec (1998)

Chansons romanesques et frivoles II na sopran, tenor, 2 skrzypiec, flet i continuo (1998-2000)

Miserere na chór mieszany a cappella (1999)

Ozwodne i krzesane na chór mieszany a cappella (2000)

Carmina rei ultimae antiquitatis, kantata na sopran, baryton, chór i zespół instrumentalny (2001)

Les Adieux, kantata na alt solo i orkiestrę smyczkową z harfą (2001, 2008)

12 Etiud fortepianowych (2006)

Preludium, Psalm i Medytacja (2007)

Koncert organowy (2012)

Antitheton III na skrzypce, wiolonczelę i klawesyn (2013)

IV Kwartet smyczkowy (2014)

Kwintet fortepianowy (2015)

Refren na chór, zespół instrumentalny (2015)

Volte-Face na orkiestrę symfoniczną (2016)

Frisium na 2 flety i klawesyn (2016)

Glosa na chór a cappella (2020)

Concerto na dwa flety i orkiestrę kameralną (2021)

L'Ordre règne à Varsovie na kwartet solistów (SATB). chór mieszany 8-głosowy, kwintet smyczkowy, do fragmentu z Kwiatów polskich Juliana Tuwima (2021)

książki

Polska twórczość kompozytorska 1945-1984, PWM, Kraków 1987

Współczesność, cz. 1: 1939-1974, w serii: Historia muzyki polskiej, t. VII, Sutkowski Edition, Warszawa 1996

Lindstedt Iwona, Baculewski Krzysztof, w: Encyklopedia Muzyczna PWM (część biograficzna pod red. Elżbiety Dziębowskiej), t. „ab – suplement”, PWM, Kraków 1998

Szczecińska Ewa, Od sonoryzmu do... muzyki dawnej (O muzyce Krzysztofa Baculewskiego), „Polish Culture” 1999 nr 1, s. 49

Strzelecki Paweł, Baculewski Krzysztof Jan, w: Almanach Kompozytorów Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie, t. I, Akademia Muzyczna w Warszawie, Warszawa 2004

Kolędy (19) w: Bóg się rodzi (DUX 0300) (1994,2010)

Kolędy (21) w: Christmas Carols (DUX 1295) (2016)

Kolędy (23) w: Oj,maluśki, maluśki (Musicon 013) (1994)

Nox ultima, nox beata w: XXIth Century Polish Choral Music (Acte Préalable AP 0100) (2001)

Sonata per batteria w: Polish Contemporary Music. Percussion Work (Polskie Nagrania SX 2659) (Olympia OCD 324) (1988)

Suite de cheminée w: Dualabilis (Opus 45/2019) (2019)

Krzysztof Baculewski, Chamber and Piano Works (DUX 1389) (2018)

Krzysztof Baculewski, Choral Works (DUX 0769) (2010)

Krzysztof Baculewski, Flute Solo and Chamber Works (DUX 1390) (2019)

Krzysztof Baculewski, String Quartets (DUX 1238) (2018)

Krzysztof Baculewski, Works for Orchestra (DUX 0725) (2009)