akordeonista i bandoneonista; ur. 17 stycznia 1971, Przemyśl. W 1995 roku ukończył studia w zakresie gry na akordeonie pod kierunkiem Jerzego Jurka w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Jako stypendysta rządu francuskiego kontynuował studia w latach 1996-97 w Conservatoire Paul Dukas w Paryżu w klasie prof. Maksa Bonnay'a. Uczestniczył również w wielu mistrzowskich kursach muzycznych, pracując pod kierunkiem takich pedagogów, jak: Fridrich Lips, Mogens Ellegaard, Mie Miki, Teodoro Anzelotti, Matti Raantanen i Wiaczesław Siemionow. W 2014 otrzymał tytuł profesora sztuk muzycznych.

Jest laureatem wielu krajowych i międzynarodowych konkursów akordeonowych, m.in. w 1981 roku zdobył I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Akordeonowym w Międzyrzeczu, w 1990 roku – II nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Akordeonowym w Krakowie, w 1992 roku – IV nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Akordeonowym w Castelfidardo (Włochy) i V nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Akordeonowym w Klingenthal (Niemcy), w 1993 – I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Akordeonowym w Katowicach, w 1995 - V nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Akordeonowym w Arrasate (Hiszpania), w 1996 – II nagrodę (I nie przyznano) na Międzynarodowym Konkursie Akordeonowym w Castelfidardo, w 1997 - I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Akordeonowym w Paryżu i ponownie II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Akordeonowym w Castelfidardo, a w roku 1998 - V nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Akordeonowym w Klingenthal.

Uczestniczył w licznych festiwalach, m.in. w Bydgoskim Festiwalu Laureatów Konkursów Muzycznych (1994), Forum Lutosławskiego w Filharmonii Narodowej w Warszawie (1996), Festiwalu Muzyki Współczesnej „Musica Polonica Nova” we Wrocławiu, Festiwalu Muzyki Akordeonowej w Kragujevcu w Jugosławii, Festiwalu „Musica Moderna” w Łodzi, "Bravo Maestro" w Kąśnej Dolnej, Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, „Bajan i bajaniści” w Moskwie, Tango Festival y Mundial de Baile w Buenos Aires.

Występuje jako solista, w zespołach kameralnych, jak i z towarzyszeniem orkiestr symfonicznych w całej Europie, Ameryce Południowej i Azji. Był pierwszym polskim akordeonistą, który wystąpił jako solista z towarzyszeniem Orkiestry Filharmonii Narodowej.

Dokonania artystyczne Klaudiusza Barana, jako akordeonisty i bandeonisty, zmieniły w Polsce postrzeganie tych instrumentów. Artysta prezentuje różnorodny repertuar wielu epok w opracowaniu na akordeon, jednak największe uznanie wzbudzają jego interpretacje muzyki najnowszej. Prawykonał około 50 dzieł solowych, kameralnych i z towarzyszeniem orkiestr, z których większość była mu dedykowana albo powstała z jego inspiracji. Został pierwszym koncertującym polskim bandeonistą. Był współtwórcą i liderem najsłynniejszych formacji tangowych, w tym Tangata Quintet czy Machina del Tango. Jako muzyk sesyjny nagrywa muzykę filmową i rozrywkową, towarzyszy piosence aktorskiej.

Jako kameralista występował z takimi wirtuozami, jak Ivan Monighetti, Roby Lakatos, Julius Berger, Susana Moncayo von Hase, Krzysztof Jakowicz, Konstanty Andrzej Kulka, Janusz Wawrowski, Paweł Gusnar. Wartość jego muzycznych dokonań była wielokrotnie doceniana w entuzjastycznych recenzjach, przekładała się na nagrody w konkursach instrumentalnych, nominacje i nagrody artystyczne. Jest zdobywcą trzech „Fryderyków”. W dorobku ma ponad 80 płyt.

Jako pedagog związał się z macierzystą uczelnią, gdzie pełnił kierownicze funkcje: kierownika Międzyuczelnianej Katedry Akordeonistyki (2002–2005), prodziekana Wydziału Instrumentalnego (2008-2011), dziekana Wydziału Instrumentalnego (od 2011), prorektora do spraw artystycznych (2012-2016). Od 2016 roku piastuje stanowisko rektora Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina. Jest także zapraszany jako wykładowca na międzynarodowe kursy interpretacji muzycznej.

W 2010 roku został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Strona internetowa artysty: http://klaudiuszbaran.com/ 

aktualizacja: 2006 (ai), 2010 (mk), 2016, 2021 (wa)