skrzypek, kameralista, dyrygent i pedagog; ur. 16 kwietnia 1858, Warszawa; zm. 1 września 1929, Warszawa. Gry na skrzypcach uczył się pod kierunkiem Apolinarego Kątskiego i Władysława Górskiego w Instytucie Muzycznym w Warszawie. Następnie odbył studia z zakresu gry na skrzypcach u Ferdynanda Lauba i Jana Hřímalý’ego oraz kompozycji w klasie Piotra Czajkowskiego w Konserwatorium Cesarskiego Rosyjskiego Towarzystwa Muzycznego w Moskwie, które ukończył w 1876 ze złotym medalem.
Od 1876 występował w kraju i za granicą, zyskując sobie sławę znakomitego wirtuoza, m.in. w 1878 i 1899 koncertował w Paryżu, w 1881 w Lipsku, Dreźnie, Hamburgu, Elberfeldzie, Koblencji, Berlinie, Królewcu, Londynie, a także Danii, Szwecji i Norwegii, w 1884 w Rosji, w 1893 w Rydze. Często grał wspólnie z pianistą, Aleksandrem Michałowskim. W 1892 założył kwartet smyczkowy, z którym koncertował aż do śmierci, dając kilkaset koncertów.
Repertuar artysty obejmował niemal całą klasyczną i romantyczną literaturę skrzypcową – głównie ceniony był za interpretacje utworów Henryka Wieniawskiego i Felixa Mendelssohna-Bartholdy. Grał na skrzypcach Giovanniego Battisty Guadagniniego.
W 1885 Stanisław Barcewicz został koncertmistrzem orkiestry Opery Warszawskiej. W 1886 stanął po raz pierwszy przy pulpicie dyrygenckim i pokierował wystawieniem opery Gioconda Amilcare Ponchiellego. Od tego momentu dyrygował sporadycznie orkiestrą warszawskiej sceny operowej. Od 1893 do 1909 pełnił funkcję drugiego dyrygenta Opery Warszawskiej i prowadził zwłaszcza przedstawienia polskich dzieł operowych. Występował również jako dyrygent koncertów symfonicznych (m.in. z udziałem Orkiestry Filharmonii Warszawskiej).
Od 1886 zajmował się równolegle działalnością pedagogiczną – uczył gry na skrzypcach i altówce oraz prowadził klasę muzyki kameralnej i orkiestrę szkolną w Instytucie Muzycznym w Warszawie, a w latach 1910-18 był jednocześnie dyrektorem Instytutu. Wykształcił wiele wybitnych skrzypków, do których należeli m.in.: Józef Ozimiński, Józef Jarzębski, Mieczysław Karłowicz (kompozytor dedykował Barcewiczowi swój Koncert skrzypcowy A-dur op. 8, który skrzypek wykonał po raz pierwszy w Berlinie w 1903).