kompozytor i animator życia muzycznego; ur. 28 lutego 1953, Warszawa; zm. 5 kwietnia 2021, Podkowa Leśna. W latach 1974-75 studiował filozofię w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (obecnie Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego), a następnie – w latach 1977-82 – kompozycję w klasie Mariana Borkowskiego w Akademii Muzycznej w Warszawie, otrzymując dyplom z wyróżnieniem. Ponadto brał udział w międzynarodowych kursach kompozytorskich, prowadzonych przez François-Bernarda Mâche’a (Pécs w 1980). Jako stypendysta rządu francuskiego uczestniczył w kursach kompozytorskich prowadzonych przez Iannisa Xenakisa (Salzburg i Delfy w 1985) oraz Oliviera Messiaena (w 1987).

Marcin Błażewicz za swoją twórczość kompozytorską otrzymał szereg nagród, m.in. w 1981 – III nagrodę na I Ogólnopolskim Konkursie na utwór chóralny a cappella w Legnicy za Pensées na 3 grupy chóralne (1977) oraz wyróżnienie na II Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim na utwór kameralny w Białymstoku za Kammerkonzert na 14 solistów-kameralistów (1981), w 1983 – I nagrodę w kategorii utworów chóralnych na Warszawskim Konkursie Kompozytorskim Związku Kompozytorów Polskich za utwór Lokomotywa na 4-głosowy chór dziecięcy a cappella do wiersza Juliana Tuwima (1983), a w 1985 – nagrodę specjalną na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim „Music Today 1985” w Tokyo za Thanatos na flet solo (1984-85).

Był profesorem zwyczajnym i prowadził klasę kompozycji w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina, a także czytanie partytur, propedeutykę kompozycji oraz instrumentację, która stanowiła centrum jego zainteresowań. W latach 1999-2002 i 2005-2008 był prodziekanem wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki UMFC, a w latach 2008–2012 dziekanem tego wydziału. W kadencji 2012–2016 sprawował funkcję kierownika Katedry Kompozycji. Był promotorem 9 doktoratów, m.in. Dariusza Przybylskiego, Eunho Changa, Krzesimira Dębskiego i Ignacego Zalewskiego.

Zorganizował ponad 200 koncertów poświęconych głównie muzyce współczesnej, wśród nich cykle: Prezentacje Młodych Kompozytorów, Spotkania z Muzyką Współczesną, Młodzi Muzycy Młodym Słuchaczom (Warszawa, 1979-81).

Pełnił wiele funkcji społecznych. W latach 1983-87 był organizatorem i dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Forum Nowej Muzyki w Warszawie. W latach 1990-92 pełnił funkcję prezesa polskiej sekcji Jeunesses Musicales, a od 1990 do 1994 – wiceprezesa Towarzystwa Sztuki Perkusyjnej. Jednocześnie w latach 1986-98 był kierownikiem muzycznym Teatru Polskiego Radia oraz redaktorem w programie Polskie Radio „BIS”. Był również doradcą do spraw muzycznych Instytutu Francuskiego w Warszawie (1985-86) oraz jurorem Międzynarodowego Festiwalu Radiowego Prix Italia (Peruggia 1989). W 2000 założył czasopismo o muzyce i sztukach pokrewnych „Muzyka21”, którego był do 2001 redaktorem naczelnym. Sprawował także funkcje przewodniczącego sekcji muzyki poważnej ZAiKS (2006-2013) oraz skarbnika ZAiKS (od 2006).

Marcin Błażewicz od 2008 związany był z Edition Svitzer (Dania), które go reprezentowało. Jego kompozycja Concerto rustico została wydana w Edition Schott. Utwory u Marcina Błażewicza zamawiały takie instytucje, jak IMiT, Polskie Radio S.A., Rząd Francuski, Fabryka instrumentów Perkusyjnych w Stuttgarcie, Jeunesses Musicales World Orchestra, Svitzer Edition, Międzynarodowy Festiwal Gitarowy w Tychach, miasto Stuttgard, WDR, World Brass Ensamble, Ambasada USA w Polsce, Ambasada Australii w Polsce, Instytut Francuski, Opera Krakowska, krajowe filharmonie i teatry.

Jego utwory wykonywane są w wielu krajach świata: od Chin poprzez Europę po Stany Zjednoczone w salach filharmonii i uniwersytetów. W stałym repertuarze mają je tacy soliści i zespoły, jak Piere-Yves Artaud (Francja), Stephanie Strait, Matthew Coley i Mark Ford (USA), Jessie Chang (Chiny), Stefan Diaconu (Rumunia), Tiit Joannes (Wielka Brytania), Johan Bridger (Dania), Daniel Belikov i Denis Morozov (Rosja), Marta Klimasara i Flugeschlag-Quartett (Niemcy), międzynarodowy zespół World Brass Ensamble i wielu innych. A w Polsce: Agata Igras-Sawicka, Monika Wolińska, Tadeusz Domanowski, Stanisław Skoczyński, Leszek Lorent, Łukasz Długosz, Klaudiusz Baran, Karolina Mikołajczyk i Ivo Jedynecki. Ukazało się 5 autorskich płyt CD z twórczością Marcina Błażewicza.

Jego twórczość była przedmiotem wielu publikacji i seminariów w kraju i za granicą (Niemcy, USA), a także prac magisterskich, przewodów doktorski i habilitacyjnych. W 2015 ukazała się książka dr. hab. Leszka Lorenta Ineffabilis poświęcona utworom perkusyjnym kompozytora.

Marcin Błażewicz został uhonorowany Nagrodą im. Stanisława Wyspiańskiego za całokształt twórczości (1988), dwukrotnie Prix Italia (1989, 1990); w 2018 roku otrzymał nagrodę 100-lecia ZAiKS-u.

Od 1998 roku był członkiem Związku Kompozytorów Polskich.

aktualizacja: 2002 (mk), 2019, 2021 (wa)

Apeiron na wiolonczelę solo (1977)

Vieillesse na baryton i orkiestrę kameralną (1978-79)

Podróż do źródeł czasu, preludium na orkiestrę kameralną według "Alejo" Carpentiera (1979)

Kwartet smyczkowy (1979-80)

Brass Quintet (1981)

Kammerkonzert na 14 solistów-kameralistów (1981)

Eruptio na orkiestrę (1983)

Świat zmysłów (Sinnenwelt) na orkiestrę (1984)

Thanatos na flet solo (1984-85)

Arista – omen śmierci na perkusję z użyciem środków elektronicznych (1986)

Los Caprichos, koncert na gitarę i orkiestrę (1986-88)

Et tua res agitur na perkusję, 2 trąbki i orkiestrę smyczkową (1987)

Kotlety Św. Franciszka, opera w 2 aktach do tekstu Stephen’a Themerson’a (1991)

AS na harfę i perkusję (1992)

Okruchy światła na głos solo, chór męski i orkiestrę kameralną (1992-93)

Symfonia [wersja I] na tenor i orkiestrę do wiersza Krzysztofa Lipki (1994-2000)

Sansara na 15 instrumentów i live electronics (1995)

Ineffabilis na perkusję (1997)

Koncert fortepianowy (1997)

Najciemniajsza Ciemność (The Darkest Dark), misterium wyzwolenia w 3 częściach na chór, orkiestrę i live electronic (1997-99)

Konzertstück na instrumenty dęte blaszane i perkusję (1998)

Kundalini na 6 perkusji i live electronic (1998-2000)

Credo na chór mieszany a cappella (1999)

Koncert marimbafonowy (1999)

Koncert na flet i smyczki (1999)

Can you hear it na akordeon i kwartet smyczkowy (2000-2001)

Koncert na instrumenty dęte blaszne i orkiestrę (2002-2003)

Symfonia [wersja II] na chór i orkiestrę (2004)

Kwintet fortepianowy „... duch łąk, ... duch pól” (2004)

Koncert na marimbafon i orkiestrę nr 2 (2004-2005)

Concerto rustico na marimbę i orkiestrę smyczkową (2007)

Sonata na marimbę (2009)

Koncert na fortepian i orkiestrę smyczkową (2010)

Koncert na akordeon i orkiestrę smyczkową (2012)

Kali-Yuga na głos, perkusję i orkiestrę symfoniczną (2014)

Olga Bo, opera w 2 aktach do libretta Duśki Markowskiej (2014-2015)

Koncert podwójny na skrzypce, akordeon i orkiestrę (2015-2016)

Koncert gitarowy (2016)

Koncert na 2 flety (2017)

Stowpiec Mariusz, Gronau Alicja, Kazem-Bek Jan, Nowe pokolenie kompozytorów polskich. Almanach, „Pomorze”, Bydgoszcz 1988

Gronau-Osińska Alicja, Błażewicz Marcin, w: Almanach Kompozytorów Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie, t. I, Akademia Muzyczna w Warszawie, Warszawa 2004

Pokonać barierę lęku, Z Marcinem Błażewiczem, kompozytorem i dziekanem Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina rozmawia Sławomir Wojciechowski, "Ruch Muzyczny" 2009 nr 18, s. 6-8