śpiewak (baryton) i pedagog; ur. 15 września 1878, Warszawa; zm. 13 lutego 1955, Łódź. Studia wokalne odbył we Włoszech pod kierunkiem Augusto Broggiego i Cesare Rossiego.
Na scenie zadebiutował w 1904 w operze Marta czyli Kiermasz w Richmondzie Friedricha von Flotowa w Teatro del Corso w Bolonii. Po okresie dalszych studiów u Witolda Aleksandrowicza, występował w Operze Lwowskiej. W 1906 w Operze Warszawskiej zaśpiewał partię Sylvia w Pajacach Ruggiero Leoncavallo, a w latach 1909-26 był stałym solistą warszawskiej sceny. Ceniono go za kreacje roli Miecznika w Strasznym dworze Stanisława Moniuszki, a także w operach m.in. Gioacchino Rossiniego (Cyrulik sewilski), Giuseppe Verdiego (Rigoletto i Traviata), Giacomo Pucciniego (Toska), Piotra Czajkowskiego (Eugeniusz Oniegin), Antona Rubinsteina (Demon), Giacomo Meyerbeera (Hugonoci). W latach 1911-12 występował jednocześnie w teatrach operowych południowych Włoch i Sycylii, gdzie odniósł sukces zwłaszcza w Cyruliku sewilskim i Rigoletcie. W latach 1916-17 wspólnie z Adamem Doboszem i Adamem Ostrowskim stworzył zespołową dyrekcję Opery Warszawskiej. Z powodu choroby serca w 1926 musiał wycofać się ze sceny.
Wacław Brzeziński oprócz działalności artystycznej zajmował się również pracą pedagogiczną. W latach 1915-16 był profesorem Konserwatorium Warszawskiego, od 1927 we własnym Studium Operowym, w latach 1930-32 w Wyższej Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Od 1945 do śmierci wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej oraz w Szkole Teatralnej w Łodzi. Wykształcił wielu wybitnych uczniów, takich jak Maryla Karwowska, Jerzy Garda, Jerzy Czaplicki, Eugeniusz Mossakowski i Jan Kiepura.
Na płytach zostały utrwalone w wykonaniu artysty pieśni włoskie, arie oraz duety operowe (z Hanną Skwarecką) i operetkowe (z Wiktorią Kawecką i Lucyną Messal).