dyrygent i pedagog; ur. 21 września 1939, Winna Góra (Wielkopolska); zm. zm. 31 marca 2022, Poznań. Studiował dyrygenturę pod kierunkiem Zbigniewa Chwedczuka w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu.

Pracę pedagogiczną rozpoczął w 1959 i do 1965 uczył w Państwowym Liceum Muzycznym w Poznaniu.

Działalność artystyczną zapoczątkował w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy, gdzie był asystentem dyrygenta (1963-64). Następnie, w latach 1964-65, kierował Chórem Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 1965 do 1973 prowadził zajęcia w Państwowej Szkole Muzycznej I i II st. w Zielonej Górze. W latach 1967-72 pełnił obowiązki dyrygenta zielonogórskiej Państwowej Orkiestry Symfonicznej. W latach 1972-73 wykładał w Wyższej Szkole Nauczycielskiej w Zielonej Górze.

Od 1973 działał w Kaliszu. Był współtwórcą i wieloletnim dyrektorem Państwowej Szkoły Muzycznej I i II st. im. Henryka Melcera w Kaliszu (1973-2007). Wykształcił kilka pokoleń kaliskich artystów. Prowadził w szkole klasę fortepianu. W 1974 założył szkolną orkiestrę, składającą się z uczniów, absolwentów i nauczycieli. Pierwszy występ 40-osobowego zespołu miał miejsce 18 czerwca 1974. W tym samym roku Andrzej Bujakiewicz objął funkcję kierownika artystycznego Orkiestry. W 1980 zespołowi nadano status instytucji państwowej, a w 1993 przekształcono w Filharmonię Kaliską. W latach 1974–1990 artysta był jej dyrektorem naczelnym i artystycznym.

Stworzył hejnał Kalisza, który wybrzmiewa z ratuszowej wieży codziennie w południe.

Andrzej Bujakiewicz otrzymał wysokie odznaczenia państwowe, m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Odznakę „Zasłużonego Działacza Kultury”, Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2019), a także Odznakę Honorową Miasta Kalisza (1983), Nagrodę Prezydenta Miasta Kalisza (2009).