lutnista i kompozytor. Urodził się ok. 1560 prawdopodobnie w Serravalle koło Treviso. Jego ojciec – Constantino Cato z Mediolanu, szykanowany i podejrzewany o herezję przez wenecką inkwizycję (członkowie rodziny Cato byli protestantami), ok. 1565 uciekł z Włoch i schronił się w Krakowie. W niedługim czasie przybyła tu również jego żona z trojgiem dzieci (najmłodszym z nich był Diomedes). Stąd kompozytor od dzieciństwa wychowywał się w Polsce. W latach 1588-93 oraz w 1603 Diomedes był nadwornym lutnistą Zygmunta III Wazy. Latem 1593 towarzyszył królowi w podróży przez Gdańsk do Szwecji. Związek Diomedesa z dworem Stanisława Kostki, podskarbiego ziem pruskich jest wątpliwy. Dalsze jego losy nie są znane. Zmarł w 1628 w Gdańsku, gdzie został pochowany na cmentarzu św. Mikołaja.
Diomedes Cato był czołowym przedstawicielem lutniowej szkoły polskiej.

KOMPOZYCJE LUTNIOWE:
1 galiarda, wydana w zbiorze Johannesa Rudeniusa Flores musicae (Heidelberg 1600).
4 preludia, 6 fantazji, 3 galiardy, 8 choreae polonicae i transkrypcje 2 madrygałów, wydane w zbiorze Jeana Baptiste Besarda Thesaurus harmonicus (Kolonia 1603).
1 fantazja, wydana w zbiorze Roberta Dowlanda Varietie of Lute-Lessons (Londyn 1610).
2 galiardy i 1 favorito, wydane w zbiorze Joachima van den Hove Delitiae musicae (Utrecht 1612).
1 preludium i 2 passamezza, wydane w zbiorze Georga Leopolda Fuhrmanna Testudo Gallo-Germanica (Norymberga 1615).
2 galiardy i 1 passamezzo, znajdowały się w anonimowej tabulaturze niemieckiej z końca XVI w., zaginionej.
2 lub 3 galiardy i 1 barriera, znajdują się w rękopiśmiennej Tabulaturze Filipa Heinhofera z 1603-04 (Herzog August Bibliothek w Wolffenbüttel).
2 balletti, znajdują się w Tabulaturze Christophorusa Herholdera z 1602 (własność prywatna, Hamburg).
2 preludia, 1 fantazja i transkrypcja madrygału Donna crudel, znajdują się w rękopiśmiennej tabulaturze lutniowej zwanej Tabulaturą Długoraja z 1619 (Musikbibliothek der Stadt Leipzig).
1 preludium, 9 lub 11 fantazji, znajdują się w rękopiśmiennej tabulaturze lutniowej z I połowy XVII w. zwanej Tabulaturą lorda Herberta of Cherbury (Fitzwilliam Museum w Cambridge).
Ut re mi fa sol la, fantazja (British Museum w Londynie).
1 galiarda (Národni Muzeum w Pradze).
1 preludium i 2 fantazje, znajdują się w rękopiśmiennej Tabulaturze Ernsta Scheele (Staats- und Universitätsbibliothek w Hamburgu).
2 fugi – jedna pokrywa się z wersją organową z Tabulatury Jana Fischera z Morąga i 6 galliard (Biblioteka Uniwersytecka w Łodzi).
Fuga senza 5 lub senza S (tj. bez użycia najwyższej struny), znajduje się w rękopiśmiennym dodatku do egzemplarza druku Jeana Baptiste Besarda Thesaurus harmonicus (Biblioteca Universitaria w Genui).

KOMPOZYCJE KAMERALNE:
2 kompozycje bez tytułu (fantazje) – 4- i 5-głosowe; znajdują się w rękopisie Johna Bulla z ok. 1600 (Fitzwilliam Museum w Cambridge).
7 kompozycji bez tytułu – 5 utworów 4-głosowych i 2 utwory 5-głosowe (Bodleian Library w Oksfordzie).
Tantz, wpisany ręcznie w 1595 do drukowanego egzemplarza ksiąg głosowych stanowiących tom 32 zbiorów dawnej biblioteki kościoła niemieckiego w Sztokholmie (Biblioteka Królewskiej Akademii Muzycznej w Sztokholmie).

KOMPOZYCJE ORGANOWE:
Fantazja i Fuga, znajdują się w rękopiśmiennej Tabulaturze Jana Fischera z Morąga z 1595 (Archiwum Wojewódzkie w Toruniu).
fantazja (Musikarchiv des Minoritenkonvents w Wiedniu).
Canzona, znajduje się w rękopiśmiennej tabulaturze z Oliwy z ok. 1619 (Biblioteka Litewskiej Akademii Nauk w Wilnie).

KOMPOZYCJE WOKALNE:
zbiór pt. Rytmy łacińskie dziwnie sztuczne i nabożeństwem swym a starodawnością dosyć wdzięczne (...) przekładnia księdza Stanisława Grochowskiego, wydany w Krakowie w 1606 – zawiera 5 pieśni 4-głosowych: Omni die dic Mariae (Umyśle mój), Ave maris stella (Witaj, gwiazdo morska), Quem terra, pontus aethera (Którego niebo i morze), O gloriosa Domina (Chwalebna i zacna Pani), Memento salutis auctor (Wspomni, Zbawicielu, sobie).
Pieśń o św. Stanisławie patronie polskim „Boga w świętych jego chwalmy”, 4-głosowa do słów Stanisława Grochowskiego, wydana w Krakowie w 1607 (Biblioteka Czartoryskich w Krakowie).
Grates Deo canamus, motet 6-głosowy; zachowany jako transkrypcja organowa w rękopiśmiennej Tabulaturze Jana Fischera z Morąga (Archiwum Wojewódzkie w Toruniu).
Tirsi morir volea, madrygał 5-głosowy do słów Giovanniego Battisty Guariniego; zachowany w wersji na solo wokalne i 4 instrumenty (Bodleian Library w Oksfordzie, cz. 3 także w Fitzwilliam Museum w Cambridge).