etnograf, badacz kultury kurpiowskiej, działacz społeczny i polityczny; ur. 20 grudnia 1895, Nowogród n. Narwią; zm. 29 maja 1967, Warszawa. Urodził się małym miasteczku na Ziemi Łomżyńskiej w rodzinie rolniczo-rzemieślniczej. Od najmłodszych lat życia uczestniczył w pracy zarobkowej swojego ojca, brał też aktywny udział w pracy społeczno-kulturalnej na rzecz swojego środowiska.Jego ojciec był cenionym w okolicy skrzypkiem, wytwarzał także instrumenty ludowe – skrzypce, basetle, fujarki, klarnety, ligawki. Chętnik ukończył szkołę początkową w Nowogrodzie, następnie uczęszczał do Państwowego Gimnazjum w Łomży. Z własnych oszczędności i składek młodzieży założył w 1903 roku pierwszą polską bibliotekę w Nowogrodzie. W wieku 23 lat ukończył w Warszawie kursy pedagogiczne i po złożeniu w Petersburgu egzaminu nauczycielskiego kontynuował w Warszawie studia na wyższych Kursach Naukowych. Od 1912 roku wydawał pismo dla młodzieży wiejskiej pt. „Drużyna” (z przerwami publikowane przez 12 lat) i „Bibliotekę Drużyny”, która składała się z osobnych książeczek o tematyce krajoznawczej, etnograficznej i historycznej. W ramach tej serii drukował także podręczniki dla teatrów amatorskich i organizacji młodzieży wiejskiej. Wydawał również pismo dla Kurpiów „Gość Puszczański” oraz dla Kurpiów i Mazurów - „Goniec Pograniczny”.

W okresie I wojny światowej prowadził ożywioną działalność społeczno-polityczną na Kurpiowszczyźnie i na pograniczu kurpiowsko-mazurskim. W pierwszych latach po odzyskaniu niepodległości był posłem Ziemi Łomżyńskiej na Sejm I kadencji. W latach 1925-1926 wycofał się z działalności politycznej, by poświęcić się pracy naukowej i organizacyjnej przy zakładaniu muzeów oraz przygotowywaniu wystaw etnograficznych. Część własnych zbiorów jeszcze przed I wojną światową przekazał do tworzących się wówczas dwóch muzeów regionalnych w Ostrołęce i Łomży. Niestety w czasie wojny zbiory uległy rozproszeniu i zniszczeniu. W roku 1927, po kilku latach przygotowań, otworzył wraz z żoną w Nowogrodzie nad Narwią Muzeum Kurpiowskie na wolnym powietrzu - drugie tego typu muzeum w Polsce (pierwsze powstało na Pomorzu).

Pogłębiając swoją wiedzę etnograficzną, Adam Chętnik studiował muzealnictwo, etnografię, etnologię na Uniwersytecie Warszawskim (1928-30). Studia etnograficzne kontynuował na tajnych kompletach podczas II wojny światowej, które zakończył doktoratem i habilitacją w 1946 roku. Odbywał liczne podróże zagraniczne, miał również muzyczne zainteresowania – był muzykiem-amatorem grającym na wielu instrumentach (skrzypcach, basetli, harmonii, skrzypcach diabelskich), twórcą i reżyserem zespołu pieśni i tańca, lutnikiem, dokumentalistą i propagatorem muzycznego folkloru Kurpiów, a także autorem monograficznego opracowania Instrumenty muzyczne na Kurpiach i Mazurach.

Podczas drugiej wojny światowej cały jego dorobek - ośrodek muzealny i naukowy w Nowogrodzie uległ zniszczeniu. Po wojnie podjął pracę nad odbudową placówki muzealnej. Wznowił działalność Stacji Naukowo-Badawczej Narwi Środkowej, przenosząc jej siedzibę z Nowogrodu do Łomży. Tu również zorganizował Muzeum Regionalne, które zostało otwarte w roku 1948. Został rzeczoznawcą do spraw regionu kurpiowsko-łomżyńskiego przy muzeum w Łomży i Nowogrodzie. Oprócz prac z zakresu muzealnictwa, krajoznawstwa, publikował również liczne utwory literackie i poetyckie o tematyce zaczerpniętej z życia regionu. Był badaczem i piewcą kultury kurpiowskiej. W 1923 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta i Złotym Krzyżem Zasługi, a w 1966 roku Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi dla muzealnictwa regionalnego.