dyrygent, kompozytor i pedagog; ur. 25 stycznia 1928, Jaworzno; zm. 23 marca 2022, Koszalin. Od 1947 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie pod kierunkiem Artura Malawskiego dyrygenturę (dyplom w 1953) oraz kompozycję (dyplom w 1955).

Już w 1948 rozpoczął pracę jako chórzysta, a następnie asystent dyrygenta i dyrygent chóru Filharmonii Krakowskiej. W latach 1955-57 był asystentem dyrygenta w Filharmonii Łódzkiej, następnie objął funkcje dyrektora, dyrygenta i kierownika artystycznego Filharmonii w Lublinie, które pełnił do 1963.

W 1964 został dyrektorem i kierownikiem artystycznym Filharmonii w Koszalinie, którą kierował do 1979. Był jednocześnie kierownikiem artystycznym Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku (1967-99) i Kołobrzeskich Wieczorów Wiolonczelowych (1972-80). Kilkakrotnie sprawował kierownictwo Światowego Festiwalu Chórów Polonijnych w Koszalinie oraz Koszalińskich Koncertów Organowych. Był współtwórcą odbywającego się od 1966 roku Międzynarodowego Festiwalu Organowego w Koszalinie.

Jako dyrygent występował gościnnie w ZSRR, NRD, Czechosłowacji, Bułgarii, Rumunii, Jugosławii i na Węgrzech.

Pracę pedagogiczną rozpoczął podczas studiów, będąc w latach 1951-53 wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Aktorskiej w Krakowie, a w latach 1960-62 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W latach 1991-99 piastował funkcję profesora w Akademii Muzycznej w Gdańsku i w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Słupsku. Wraz z żoną Gabrielą Cwojdzińską, na prośbę bp. Ignacego Jeża, zainicjowali i prowadzili Diecezjalne Studium Organistowskie. Profesor przez wiele lat uczył podstaw muzyki i dyrygentury w Wyższym Seminarium Duchownym w Koszalinie.

Andrzej Cwojdziński prowadził aktywną działalność społeczną. Był członkiem zwyczajnym Związku Kompozytorów Polskich (od 1957 roku). W latach 1964–1973 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Koszalińskiego Towarzystwa Muzycznego. Był członkiem I Synodu Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej. Wraz z małżonką współtworzyli koszaliński Klub Inteligencji Katolickiej. Maestro współinicjował powołanie Katedralnego Chóru chłopięco-męskiego „Cantate Deo” oraz Festiwali Pieśni Religijnej „Cantate Domino” im. św. Jana Pawła II. W 2011 na Ogólnopolskim Konkursie Kompozycji Religijnych „Vox Basilicae Calissiensis” w Kaliszu uzyskał III nagrodę za utwór Boże narodziny (2011).

Za zasługi w rozwoju kultury otrzymał wiele nagród i odznaczeń regionalnych (m. in. Nagroda miasta Lublina (1962), Nagroda Wojewody Koszalińskiego (1968, 1975)) oraz ogólnopolskich: Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia za całokształt działalności (1977), Złoty Krzyż Zasługi, Medal 40-lecia Polski Ludowej, Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1983). W 1988 został uhonorowany medalem „Pro ecclesia et pontifice” oraz Nagrodą im. Księdza Bolesława Domańskiego za wybitne osiągnięcia twórcze. Otrzymał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2006), nagrodę im. kard. nom. Ignacego Jeża „Radość płynie z Nadziei” (2009) oraz nagrodę Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego „Pro Arte”, przyznawaną za wyjątkowe zasługi dla kultury Pomorza Zachodniego (2020). W tymże roku Andrzej Cwojdziński otrzymał tytuł „Honorowy Obywatel Koszalina”.

W uznaniu zasług pedagogicznych i kompozytorskich imieniem Andrzeja Cwojdzińskiego nazwana została Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Tomaszowie Lubelskim.

Sonata na wiolonczelę i fortepian (1952)

Pięć miniatur op. 2 na klarnet i fortepian (1953)

Dwie humoreski op. 3 na fortepian solo (1953)

Cztery pieśni na alt z towarzyszeniem fortepianu op. 4 (1953)

Uwertura „Radosna” na wielką orkiestrę symfoniczną (1954)

Nokturn op. 6 na róg z towarzyszeniem fortepianu (1954)

Rondo na fortepian solo op. 7 (1954)

Pięć pieśni na sopran i fortepian (1955)

Kwiaty Polskie, kantata do słów Juliana Tuwima na 3 solistów, chór mieszny i chłopięcy i orkiestrę (1955)

Koncert na kontrabas i orkiestrę symfoniczną (1959)

Toccata lubelska na orkiestrę symfoniczną (1961)

Koncert wiolonczelowy nr 1 (1965)

Pięć pieśni dziecięcych [wersja I] op. 8 na sopran i orkiestrę (1966)

Pięć pieśni dziecięcych [wersja II] op. 8 na sopran i fortepian (1966)

Koncert wiolonczelowy nr 2 (1968)

Miniatury w różnych stylach na trio fortepianowe (1969)

Dwanaście miniatur na skrzypce i fortepian (1971)

Chochliki fletowe op. 16 na flet z towarzyszeniem fortepianu (1972)

Magnificat na chór a cappella (1983)

Koncert na 2 fortepiany i orkiestrę symfoniczną (1984)

Erotyki op. 18 na chór mieszany a cappella (1984)

Suita op. 20 na wiolonczelę i klawesyn (lub fortepian) (1985)

Anioł Pański op. 21, oratorium na 3 solistów, chór mieszany i orkiestrę (1986)

Suita miniatur op. 22 na 6 instrumentów dętych (1987)

Preludia op. 23 na fortepian solo (1988)

Nokturn op. 24 na wiolonczelę i fortepian (1988)

Suita op. 25 na młodzieżowy zespół kameralny (1989)

Suita op. 26 na wiolonczelę i gitarę (1989)

Sonata na skrzypce i wiolonczelę op. 27 (1990)

Sześć pieśni na chór mieszany op. 28 (1990)

Cztery tańce polskie op. 29 na trio fortepianowe (1990)

Cztery psalmy op. 30 na 3 głosy żeńskie i organy (1991)

Klocki op. 31, 21 utworów dla dzieci na 4 ręce (1991)

Tango koncertowe op. 32 na gitarę klasyczną i klawesyn (1991)

Osiem pieśni na alt z towarzyszeniem fortepianu op. 35 do słów różnych autorów (1991)

Suita kolęd polskich op. 34a na zespół kameralny (1991)

Nasz wspaniały ogród zoologiczny op. 33, widowisko dziecięce na chór dziecięcy oraz sopran solo z towarzyszeniem fortepianu (1991)

Mini kaprysy op. 36 na flet, obój i gitarę klasyczną (1992)

Małe wariacje na temat piosenki duńskiej op. 37 na orkiestrę kameralną (1992)

Capriccio na obój i orkiestrę kameralną (1992)

Pięć pieśni na sopran z towarzyszeniem fortepianu do słów różnych autorów (1992)

Hymn o Miłości op. 40, kantata na chór i orkiestrę (1992)

Koncert wiolonczelowy nr 3 (1993)

Mała kołysanka op. 42d na fortepian (1993)

Piosenki francuskie op. 42a na fortepian (1993)

Siedem nokturnów op. 46 na organy solo (1994)

Suita kolęd polskich nr 2 op. 47 na sopran, tenor i zespół kameralny (1994)

Elementarz op. 45b na chór mieszany a cappella (1994)

Cztery pieśni sakralne na chór mieszany a cappella (1994)

Symfonia nr 1 op. 43 (1994)

Koncert skrzypcowy nr 1 op. 48 (1995)

Dwadzieścia pięć łatwych piosenek na 3-głosowy chór dziecięcy a cappella (1995)

Hymny Maryjne op. 50 na 3 głosy żeńskie i organy (1996)

Obrazki malowane dźwiękami op. 51, 17 miniatur na fortepian (1996)

Koncert na klawesyn i orkiestrę kameralną op. 52 (1996)

Toccata koszalińska op. 54 na wielką orkiestrę symfoniczną (1997)

Suita stylizowanych tańców polskich op. 55 na 2 gitary klasyczne (1997)

Małe muzyczne opowiadania na skrzypce z fortepianem (1997)

Małe etiudy interwałowe op. 53 na fortepian (1997)

Szopeniada op. 57 na chór mieszany z fortepianem (1998)

Suita popularnych melodii ludowych op. 58 na chór dziecięcy i fortepian (1998)

Dwie pieśni żartobliwe op. 59 na chór mieszany z fortepianem (1999)

Sonatina na fortepian na 4 ręce op. 60 (1999)

Rondo C-dur na fortepian solo op. 61 (1999)

Z głębokości op. 62 [wersja I], 3 pieśni na chór i fortepian (1999)

Z głębokości op. 62 [wersja II], 3 pieśni na chór mieszany (1999)

Dwie pieśni rozrywkowe op. 62a [wersja I] na sopran (1999)

Dwie pieśni rozrywkowe op. 62a [wersja II] na sopran i fortepian (1999)

Godzina Baranka – Misterium milenijne op. 63 na chór i zespół kameralny (2000)

Takie sobie piosenki op. 64 na klarnet i fortepian (2000)

Koncert barokowy op. 65 na 2 skrzypiec, chór mieszany i organy (2000)

Pięć pieśni na 4-głosowy chór męski a cappella op. 66 (2000)

Sześć pieśni dla klasztoru SS Karmelitanek Bosych op. 67 na chór żeński z towarzyszeniem fisharmii (2001)

Pieśni religijne op. 68 na chór męski a cappella (2001)

Bożonarodzeniowe radości op. 70, miniatury dziecięce na flet z fortepianem (2002)

Śpieszmy się kochać ludzi op. 71, 7 pieśni religijnych na głos altowy z organami (lub fortepianem) (2002)

Małe wariacje „Siała Baba mak” op. 72 na 4-głosowy chór mieszany i dziecięcy a cappella (2002)

Dwie bagatele op. 73 na fortepian solo (2002)

Piccola sonata da camera op. 74 na flet, obój, altówkę i wiolonczelę (2002)

Concerto grosso op. 75 na kwintet dęty i organy (2003)

Album dziecięcych utworów kameralnych na różne zespoły instrumentalne szkół muzycznych op. 76 (2003)

Słucham op. 77, rodzaj koncertu na głos recytujący i orkiestrę symfoniczną (2004)

Małe igraszki z dużym fagotem i ogromnym fortepianem op. 78 (2004)

Jedenaście drobnych utworów op. 79 na obój i fortepian (2004)

Dwa utwory na wiolonczelę solo op. 80 (2004)

Suita tańców polskich op. 82 na zespół akordeonowy (2005)

Concertino op. 83 na fortepian dla dziecka oraz mały, szkolny zespół instrumentalny (2005)

Dziesięć mazurków op. 85 na fortepian (2005)

Menora kołobrzeska op. 84, II poemat symfoniczny na sopran solo, recytatora, chór mieszany i wielką orkiestrę symfoniczną (2006)

Spacerek po muzyce kompozytorów XVIII i XIX wieku op. 86, 17 miniatur na jeden lub dwa fortepiany dla młodzieży szkół muzycznych (2006)

Koncert skrzypcowy nr 3 op. 90 (2009)

Ballada nr 1 op. 91 na fortepian solo (2009)

Wariacje n/t Polki pizzicato op. 92 na orkiestrę smyczkową (2010)

Ballada nr 2 op. 94 na fortepian solo (2010)

Boże narodziny na głos i organy (2011)

Tryptyk z Dawidem Pieśniarzem, oratorium do słów ks. Henryka Romanika na chór, orkiestrę i solistów (2017)

Muzyka dla teatru dramatycznego:

Dziewczyna za wiatr  (Ifigenia) w reż. Jerzego Golińskiego (1957)

A nie mów co lipie do wirszów. Poezja staropolska w reż. Henryki Rodkiewicz (1967)

Pochwała głupoty w reż. Henryki Rodkiewicz (1969)

Tajemnica czarnego jeziora w reż. Elżbiety Czaplińskiej (1975)

Nowik Wojciech, Cwojdziński Andrzej, w: Encyklopedia Muzyczna PWM (część biograficzna pod red. Elżbiety Dziębowskiej), t. „cd”, PWM, Kraków 1985

Być potrzebnym, Z prof. Andrzejem Cwojdzińskim kompozytorem, dyrygentem i pedagogiem rozmawia Arkadiusz Jędrasik, „Muzyka21” 2001 nr 4, s. 37-41.

Neuer Adam, Cwojdziński Andrzej, w: Encyklopedia Muzyczna PWM (część biograficzna pod red. Elżbiety Dziębowskiej), t. „cd – suplement”, PWM, Kraków 2001

Szoka Marta, Cwojdziński Andrzej, w: Łódzkie środowisko kompozytorskie 1945-2000, Akademia Muzyczna w Łodzi, Łódź 2001

Inaczej uczy się pianistów w Katowicach, Gdańsku, Bydgoszczy, Z profesorem Andrzejem Cwojdzińskim, pomysłodawcą, inicjatorem i długoletnim dyrektorem Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku, rozmawia Agnieszka Lewandowska-Kąkol, "Twoja Muza" 2006 nr 5, s.113-115

Nie zakopałem talentów. Z profesorem Andrzejem Cwojdzińskim, kompozytorem muzyki dla dzieci i młodzieży, rozmawia Alina Ert-Eberdt, "Twoja Muza" 2008 nr 4, s. 71-72.