muzykolog i psycholog; ur. 27 sierpnia 1924, Kraków; zm. 18 sierpnia 2018, Warszawa. W latach 1944-49 studiowała psychologię i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (studentka R. Ingardena, W. Tatarkiewicza, St. Szumana i C. Rogersa), zaś w 1953 roku, na tejże uczelni, ukończyła studia muzykologiczne w klasie Zdzisława Jachimeckiego. Stopień doktora nauk humanistycznych uzyskała w 1971 roku na podstawie dysertacji pt. Funkcja obrazów słuchowych w niektórych procesach myślenia muzycznego, napisanej pod kierunkiem psycholog prof. Marii Przetacznik-Gierowskiej.

W 1955 roku rozpoczęła pracę pedagogiczną. Prowadziła wykłady z psychologii muzyki na Akademii Muzycznej w Warszawie (1955-1965). Wykładała ponadto historię kultury muzycznej na Akademii Teatralnej w Warszawie (1955-1967), Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (1970-1985), a także psychologię muzyki na Uniwersytecie Jagiellońskim i psychologię ogólną na Uniwersytecie Warszawskim.

Prowadziła ponadto treningi interpersonalne, w tym pt. Spotkanie w milczeniu "Aisthetis".

Głównym przedmiotem jej zainteresowań naukowych była problematyka myślenia i słyszenia muzycznego. Wyniki swoich badań opublikowała w kilkudziesięciu tekstach naukowych, w tym w książkach Wybrane zagadnienia z psychologii muzyki (Warszawa, 1960) - pierwszym polskim podręczniku z tej dziedziny, Percepcja sztuki u dziecka a u dorosłego  (Poznań, 1975), Od muzyki do etyki: muzykalność człowieka, muzyczność świata (Kraków, Warszawa, 2000).

Krystyna Danecka-Szopowa była członkiem Polskiego Towarzystwa Filozoficznego (od 1948 roku), Polskiego Towarzystwa Psychologicznego (od 1949 roku) oraz, od roku 1960, Związku Kompozytorów Polskich.

Za pracę naukową została uhonorowana została nagrodą Akademii Teatralnej (1960).

aktualizacja: 2015 (Aleksandra Braumańska), 2024 (Wiktoria Antonczyk)