kompozytor, pianista i organista; ur. 19 sierpnia 1947, Szczecinek. Studiował kompozycję w klasie Witolda Szalonka, grę na fortepianie pod kierunkiem Olgi Dąbrowskiej oraz grę na organach u Heinza Wunderlicha. Po otrzymaniu stypendium Oskara i Very Ritter-Stiftung w Hamburgu, uczestniczył w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Györgi Ligetiego.
Poza twórczością kompozytorską występował jako pianista, specjalizując się w muzyce kameralnej i wokalnej, oraz jako organista, grając koncerty preferujące programowo dzieła J.S. Bacha w Niemczech, Szwajcarii, Polsce i Danii.
Jest laureatem nagrody Borysa Blachera w Berlinie, George'a Muffata w Salzburgu oraz Ludwiga van Beethovena w Bonn.
Jego twórczość obejmuje utwory orkiestrowe, chóralne, solowe i kameralne.
Jacek Domagała obecnie mieszka i tworzy w Berlinie.
aktualizacja: 2017, 2020 (Wiktoria Antonczyk)
Oficjalna strona: www.universaledition.com/domagala
Wczesne utwory Jacka Domagały powstały pod wpływem zainteresowań kompozytora twórczością J.S. Bacha, jazzem oraz aleatoryką. Kolejny etap twórczości Jacka Domagały jest silnie związany ze Szkołą Wiedeńską (Schönberg, Berg, Webern), która wywarła decydujący wpływ na kształtowanie się swoistego języka muzycznego oraz technikę kompozytorską, nazywaną przez twórcę „neoserializmem".
Kompozytor stosuje normy ścisłej notacji, dystansując się wobec aleatoryki, techniki wykorzystanej fragmentarycznie jedynie we wczesnych utworach. Kontakt z tradycją wiedeńskiego modernizmu preferującego technikę kompozycji serialnej, będącej zdaniem kompozytora najważniejszym wydarzeniem muzycznym XX wieku, spowodował nie tylko ewolucję języka muzycznego Jacka Domagały, lecz przede wszystkim wpłynął na nowy sposób kształtowania muzycznej narracji oraz na rodzaj ekspresji, korzeniami sięgającej tradycji postromantycznej.