akordeonista, kompozytor i pedagog; ur. 8 stycznia 1949, Łódź; zm. 1 lutego 2025, Łódź. W roku 1974 ukończył Hochschule für Musik Franz Liszt Weimar (Niemcy), gdzie studiował grę na akordeonie (w klasie Irmgard Sloty-Krieg) oraz teorię muzyki i kompozycję (m.in. u Heinricha Beckera i Herberta Kirmßego). W roku 1996 nadano mu tytuł profesora, a w 1999 - profesora zwyczajnego.

Od 1974 roku wykładał w Akademii Muzycznej w Łodzi (w latach 1993–1999 piastował stanowisko rektora, w latach 2007–2014 - kierownika Katedry Akordeonistyki i Interpretacji Muzyki Współczesnej, od 2008 do 2013 - kierownika Studiów Doktoranckich). Wykładał również na Uniwersytecie Łódzkim (w latach 1999-2003 pełnił funkcję kierownika Katedry Edukacji Artystycznej na Wydziale Nauk o Wychowaniu). Współpracował także z Akademią Muzyczną w Bydgoszczy i Państwową Wyższą Szkołą Zawodową w Sanoku. Prowadził mistrzowskie kursy interpretacji zarówno w Polsce, jak i za granicą (Austria, Holandia, Litwa, Luksemburg, Niemcy, Słowacja, Czechy). Podczas licznych konferencji międzynarodowych wygłaszał referaty z zakresu problematyki gry na akordeonie, muzyki akordeonowej oraz historii akordeonistyki. Zasiadał w jury konkursów w Polsce, Austrii, Holandii, Niemczech, Chorwacji,  we Włoszech, na Węgrzech, Litwie i Słowacji.

Niejednokrotnie studenci jego klasy zdobywali nagrody konkursów krajowych i międzynarodowych. Bogdan Dowlasz był promotorem, a także recenzentem w przewodach kwalifikacyjnych I i II stopnia, doktorskich, habilitacyjnych, a także w postępowaniach o nadanie tytułu naukowego profesora sztuk muzycznych w Polsce i Austrii. Recenzował także programy nauczania dla szkół muzycznych wszystkich stopni.

Jako solista brał udział w licznych koncertach (około 1000), festiwalach. Prawykonywał utwory współczesnych kompozytorów polskich i zagranicznych (m.in. Jerzego Bauera, Sławomira Kaczorowskiego, Stanisława Moryto, Piotra Mossa, Bronisława Kazimierza Przybylskiego). Był twórcą i kierownikiem rozmaitych zespołów: Łódzkiego Kwintetu Akordeonowego (1974–1983), Łódzkiej Orkiestry Akordeonowej (1984–1986), Tria Łódzkiego (1987–2002), w którego składzie występowali również flecista Antoni Wierzbiński i gitarzysta Jerzy Nalepka. 

Bogdan Dowlasz został laureatem konkursów kompozytorskich w Polsce (Czechowice-Dziedzice, Łódź, Toruń), Austrii i we Włoszech. Jego dzieła opublikowały wydawnictwa polskie i zagraniczne, w tym włoskie (Ricordi), niemieckie (Matthias Hohner, Karthause-Schmülling, Schott), austriackie (ABC Edition). Niektóre jego kompozycje weszły do obowiązkowego repertuaru krajowych i międzynarodowych konkursów akordeonowych.

Pełnił funkcję wiceprezesa Zarządu Głównego Stowarzyszenia Akordeonistów Polskich (do 2018), był członkiem zarządu Förderverein für Internationale Akkordeonwettbewerbe Klingenthal (Niemcy), należał do Rady Oddziału Łódzkiego PAN, był ekspertem MEN.

Został odznaczony Medalem Złotym za Długoletnią Służbę, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2016), Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotą Odznaką Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków (2016), Statuetką Marii Curie-Skłodowskiej za znaczący wkład w rozwój lubelskiej akordeonistyki, kreowanie pozytywnego wizerunku UMCS w polskiej kulturze muzycznej oraz za aktywną działalność naukową i artystyczną (2024).

aktualizacja: 2020 (Iza Zymer), 2025 (Wiktoria Antonczyk)

• Akwarele na organy (1980)
• Postscriptum na akordeon (1985)
• Palindrom na 2 akordeony (1987)
• Sonatina capricciosa na akordeon solo (1987)
• Ab hoc et ab hac na flet, gitarę i akordeon (1988)
• Dialogus musarum na akordeon solo (1988)
• The Fun na skrzypce solo (1989)
• The View na organy (1990)
• Die singenden Fische na duet akordeonowy (1992)
• Selenopticum na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1994)
• Koncert na akordeon i małą orkiestrę (1997)
• Fresk na akordeon solo (1998)
• Pro d‘action na kwartet smyczkowy (2000)
• Accosoftplay na akordeon solo (2003)
• Con Sequenza [wersja I] na sopran i akordeon (2005)
• Cordi in vento na harfę i akordeon (2005)
• Con Sequenza [wersja II] na saksofon sopranowy i akordeon (2007)
• Cień Paderewskiego na flet, skrzypce, wiolonczelę, gitarę i akordeon (2007)
• Play-Station na małą orkiestrę akordeonową (2007)
• Kaleidoscopium na 2 altówki i akordeon (2014)
• Acco-Phonie na orkiestrę akordeonową (2015)
• Graffiti na akordeon solo (2015)
• Braccioso na altówkę solo (2017)
• Performerium na altówkę i małą orkiestrę (2018)
• Bi-Kaleidoscopium na 2 altówki (2018)
• Toccatissimo na altówkę solo (2018)
• Pezzo prezioso na 2 akordeony (2018)
• Challenge na wiolonczelę solo (2019)
• Triviolium na 3 altówki (2019)
• Accordarium na akordeon solo (2020)
• Temporatorium na chór mieszany, kwartet smyczkowy i akordeon (2020)
• Concerto vigroso na akordeon, orkiestrę smyczkową i perkusjonalia (2024)