ukraińska kompozytorka, pedagog, animatorka życia muzycznego, która wzięła udział w Programie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Polski „Kolekcje – priorytet Zamówienia kompozytorskie”, realizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca; ur. 24 października 1939, Kijów.

W 1964 r. ukończyła Kijowskie Konserwatorium Państwowe, gdzie studiowała w klasie kompozycji pod kierunkiem prof. K. Dańkiewicza i B. Latoszyńskiego. W 1971 została absolwentką studiów doktoranckich Instytutu Muzyczno-pedagogicznego im. Gniesinych w Moskwie, które odbywała pod kierunkiem prof. I. Pejka. Jednocześnie w latach 1966 – 1969 była wolnym słuchaczem na kierunku Historia Teatru w Kijowskim Instytucie Sztuki Teatralnej, zaś w latach 1968—1972 – na kierunku Historia Sztuki Kijowskiego Instytutu Artystycznego. Zdobyła pierwsze nagrody podczas Wszechzwiązkowego Przeglądu Twórczości Młodych Kompozytorów (Moskwa 1969) oraz podczas konkursu na najpiękniejszą pieśń patriotyczną (Kijów 1997).

Jako wykładowca kompozycji, teorii i historii muzyki prowadziła lekcje w Kijowskim Instytucie Pedagogicznym (1965-1966), Kijowskim Instytucie Artystycznym (1972-1994), a także w Ukraińskiej Narodowej Akademii Muzycznej, gdzie obecnie pełni stanowisko profesora. W latach 1989 i 2004 prowadziła wykłady o współczesnej ukraińskiej muzyce chóralnej w Kanadzie. W roku 2002 wykładała na Uniwersytecie Teherańskim.

Znana kompozytorka poza działalnością twórczą i pedagogiczną pełni kilka ważnych stanowisk. Jest członkiem Zarządu Związku Kompozytorów Ukrainy, Rady Fundacji Muzycznej Związku Kompozytorów Ukrainy (od 1973), Rady Koordynacyjnej Wszechukraińskiego Związku Muzycznego, Rady Narodowego Związku Filmowców Ukrainy (od 1994), członkiem korespondentem Narodowej Akademii Sztuki Ukrainy (od 2009). W latach 1993 –2002 pełniła funkcję członka Komitetu Nagrody Narodowej im. T. Szewczenki oraz członka Rady Ministerstwa Kultury i Sztuki Ukrainy (1996). Ponadto jest członkiem jury Konkursu Chóralnego im. M. Leontowicza, Światowego Konkursu Współczesnej Muzyki Chóralnej w Debrecen (Węgry), komitetów organizacyjnych festiwali „Kyiv Music Fest”, „Premiery sezonu”, „Zołotowierchij Kijew”, przewodnicząca jury Chóralnego Forum Chrześcijańskiej Młodzieży Ukrainy (Kijów 1999). Współpracuje z Kijowskim Patriarchatem, włączając się w organizację koncertów „Duchowy Tydzień Młodzieży”.

W centrum zainteresowań Ludmiły Dyczko znajduje się muzyka wokalna oraz wokalno-instrumentalna. Obecnie jest uważana za czołowego przedstawiciela chóralnej twórczości kompozytorskiej Ukrainy, pierwszą po rewolucji październikowej ukraińską kompozytorkę, która zaczęła tworzyć muzykę cerkiewną. Jest autorką oratoriów, kantat, oper oraz pieśni chóralnych. Jej dzieła są wykonywane podczas festiwali i koncertów na całym świecie, m. in. w USA, Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemczech, Holandii, Belgii, Danii, Hiszpanii, Włoszech, Bułgarii, Polsce, na Węgrzech.

Psalm nr 1 Ludmiły Dyczko na chór mieszany a cappella został zamówiony w 2014 przez Fundację Fundacja Muzyka Cerkiewna w ramach programu „Kolekcje” – priorytet „Zamówienia kompozytorskie”. Premiera utworu w wykonaniu Kijowskiego Chóru Kameralnego „Sofia” pod dyrekcją Aleksieja Szamrickiego odbyła się w Operze i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku.

Ludmiłę Dyczko uhonorowano wieloma nagrodami i tytułami. W 1982 nadano jej tytuł Zasłużonego działacza sztuk Ukrainy, następnie Artystki Ludowej Ukrainy (1995). W 1989 otrzymała Państwową Nagrodę Ukrainy im. T. Szewczenki, w 1998 Order św. Włodzimierza III klasy, w następnym roku Srebrny Medal Akademii Sztuk Ukrainy, Order Księżnej Olgi III stopnia, a także Order św. Barbary Męczennicy (2004). Ministerstwo Kultury i Sztuki Ukrainy przyznało jej honorowe odznaki „Za wieloletnią owocną pracę w dziedzinie kultury” (2004) oraz „Za osiągnięcia w rozwoju kultury i sztuki” (2005). W 2008 Ludmiła Dyczko otrzymała Order „Za zasługi” III klasy, zaś w roku następnym – Złoty Medal Akademii Sztuk Ukrainy oraz order księcia Jarosława Mądrego V stopnia.

aktualizacja: lipiec 2016 (wa)