kompozytor, dyrygent i pedagog; ur. 28 maja 1889, Warszawa; zm. 4 lutego 1978, Falenica koło Warszawy. W latach 1913-18 studiował kompozycję oraz dyrygenturę pod kierunkiem Reinholda Gliera w Konserwatorium Cesarskiego Rosyjskiego Towarzystwa Muzycznego w Kijowie.
W 1966 jego suita orkiestrowa Kolorowe obrazki (1962) została wyróżniona na Konkursie Kompozytorskim im. księcia Rainiera w Monako.
Eugeniusz Dziewulski przez całe życie związany był z teatrem, zarówno jako autor muzyki scenicznej (napisał kilkadziesiąt ilustracji muzycznych do sztuk teatralnych), jak również jako dyrygent i kierownik muzyczny wielu scen dramatycznych i dramatyczno-muzycznych. W latach 1914-19 był kierownikiem muzycznym oraz skrzypkiem Teatru Polskiego w Kijowie, następnie dyrygentem Kijowskiej Orkiestry Symfonicznej. Od 1917 sprawował funkcję kierownika muzycznego Młodzieżowego Teatru Polskiego w Kijowie, a od 1918 także dyrygenta w teatrze Dramat Narodowy. W 1920 powrócił do Warszawy i przez rok był profesorem Studia Stanisławy Wysockiej, po czym do 1924 pracował jako dyrygent w teatrach warszawskich. W tym czasie związał się z teatrem „Reduta” Juliusza Osterwy i w 1925, wraz z zespołem, przeniósł się do Wilna. Od 1926 był dyrygentem sekcji operowej „Reduty”, wystawiając wiele spektakli w Wilnie i na prowincji oraz dyrygował koncertami symfonicznymi w Wilnie i Grodnie. W 1929 został kierownikiem muzycznym wileńskich teatrów miejskich i rozgłośni Polskiego Radia. Jednocześnie prowadził działalność pedagogiczną (klasę dyrygentury i operową) w Konserwatorium Wileńskim. W 1931 przeniósł się do Lublina, gdzie pracował na stanowisku dyrektora i dyrygenta Orkiestry Symfonicznej Towarzystwa Muzycznego oraz był dyrektorem Instytutu Muzycznego im. Stanisława Moniuszki (uczył m.in. dyrygentury, śpiewu solowego, teorii muzyki, instrumentacji i kontrapunktu). Od 1932 do 1933 sprawował funkcję dyrektora Teatru Wielkiego w Lublinie. W latach 1933-38 i 1939-40 dyrygował chórem Towarzystwa Śpiewaczego „Echo”. Nadal też wykładał w Konserwatorium w Wilnie.
Po II wojnie światowej początkowo współpracował z działem operowym Filharmonii Warszawskiej, później był kierownikiem artystycznym i dyrygentem Państwowej Filharmonii w Lublinie, a w latach 1955-58 dyrygował Orkiestrą Symfoniczną Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego, od 1954 do 1957 pełniąc jednocześnie funkcję prezesa Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego. Ponadto pracował w teatrach Warszawy, Kalisza, Gdańska, Opola i Rzeszowa. Był twórcą głośnego widowiska regionalnego Wesele na Kurpiach, wystawionego w 1949 w Warszawie.
Eugeniusz Dziewulski dwukrotnie został odznaczonych Złotym Krzyżem Zasługi – w 1938 i 1939.