pianista i pedagog; ur. 6 maja 1936, Warszawa; zm. 1 kwietnia 2018, Grodzisk Mazowiecki. Naukę gry na fortepianie rozpoczął prywatnie w 1946 u Hanny Lachert. Następnie u tego samego pedagoga w latach 1950-56 kształcił się w Państwowej Szkole Muzycznej nr 1 w Warszawie. Studia w zakresie gry na fortepianie odbył w klasie Małgorzaty Trombini-Kazuro w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, którą ukończył z odznaczeniem w 1962. W 1973 doskonalił swoje umiejętności pod kierunkiem Guido Agosti w Accademia Musicale Chigiana w Sienie, gdzie uzyskał „Diploma di merito”.

W 1964 na Festiwalu Młodych Muzyków w Gdańsku otrzymał I nagrodę. Od tej pory stale koncertował na terenie Polski i za granicą – występował w wielu krajach Europy, a także w Australii, Japonii, Chinach, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Ameryce Południowej, na Cyprze i Kuwejcie, prezentując m.in. recitale chopinowskie (Berlin, Bratysława, Hamburg, Mińsk, Nagano, Odessa, Osaka, Paryż, Praga, Sapporo, Sztokholm) oraz recitale muzyki polskiej (Canberra, Caracas, Hamburg, Kansas, Nagoja, Nikozja, Osaka, Paryż, Sydney). Uczestniczył w Dniach Kultury Polskiej w Courchevel we Francji (1981), Festiwalu Muzyki Polskiej w Sztokholmie (1982), Tygodniu Kultury Chrześcijańskiej Mazowsza (1986), Festiwalu „The Spirit of Poland” w Stanach Zjednoczonych (1990), Dniach Kultury Japońskiej w Warszawie (1991), Festiwalu Impresji Chopinowskich w Milanówku (1997), Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Warszawie (1999).Dokonał wielu nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia (m.in. po raz pierwszy utrwalił utwory Mieczysława Karłowicza, Ludomira Różyckiego, Grzegorza Fitelberga) i Telewizji Polskiej oraz rozgłośni zagranicznych (na Cyprze, w Japonii i Stanach Zjednoczonych). Dla wytwórni płytowych w kraju (Pronit, DUX) i Niemczech (Edition Emscherland) zarejestrował kilkanaście utworów kompozytorów polskich oraz recital chopinowski.

Kazimierz Gierżod od 1979 pracował jako pedagog w Akademii Muzycznej w Warszawie. Wykształcił wielu pianistów z Polski, jak również z Argentyny, Kanady, Chile, Hiszpanii, Japonii, Jugosławii i Ukrainy. W latach 1975-87 był dziekanem Wydziału Fortepianu, Klawesynu i Organów, dwukrotnie – w latach 1987-90 i 1990-94, pełnił funkcję rektora, a od 1999 kierował II Katedrą Fortepianu w warszawskiej uczelni. W 1986 otrzymał tytuł profesora. Ponadto prowadził klasę fortepianu w Akademii Muzycznej w Łodzi (1992-94) i Liceum Muzycznym w Warszawie (1997-2000). Od 1988 był profesorem-gościem Uniwersytetu Soai w Osace. Od 1976 kierował i był jednym z pedagogów letnich kursów interpretacji dla pianistów japońskich. Prowadził również kursy mistrzowskie za granicą (w Japonii, Chinach, na Tajwanie, Stanach Zjednoczonych, Wenezueli, Niemczech i na Cyprze) oraz był zapraszany do jury międzynarodowych konkursów pianistycznych: w Paryżu (1989), Caracas (1989), Getyndze (1990, 1995), Tokio (1991), Kolonii (1992), Mińsku (1996), Sapporo (1996), Kobe (1998), Macau (1999), Warszawie (Konkurs Chopinowski w 2000), Lizbonie (2001), Taipei (2002) i Takarazuka (2002).

Był członkiem m.in.: Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków SPAM (od 1968), Towarzystwa im. Fryderyka Chopina (od 1970; w 2002 został wybrany prezesem), Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego (od 1979).

Kazimierz Gierżod został uhonorowany wieloma nagrodami i odznaczeniami, m.in.: Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki III stopnia (1968), Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1975, 1979), Złotym Krzyżem Zasługi (1982), Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1983, 1993), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1988), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski „Polonia Restituta” (2002).

Aktualizacja: 2021 (jt)

Dybowski Stanisław, Gierżod Kazimierz, w: Słownik pianistów polskich, Selene, Warszawa 2003