kompozytor; ur. 30 października 1904, Częstochowa; zm. 29 września 1954, Warszawa. Do 1925 studiował jednocześnie na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego oraz kompozycję pod kierunkiem Romana Statkowskiego i dyrygenturę w klasie Henryka Melcera w Konserwatorium Warszawskim. Studia muzyczne kontynuował w latach 1926-27 w Hochschule für Musik w Wiedniu u Josepha Marxa (kompozycja) i Clemensa Kraussa (dyrygentura).
W 1928 przeniósł się do Paryża – tu zostało wydanych wiele jego kompozycji. Od 1937 do 1939 prowadził akcję umuzykalniającą w środowiskach robotniczych we Francji, najpierw sam, później jako organizator koła prelegentów.
Podczas II wojny światowej przebywał na południu Francji. Do Polski powrócił w 1947 i zamieszkał w Warszawie. Stał się gorliwym rzecznikiem realizmu socjalistycznego w muzyce i ograniczał się do prostych form oraz środków, wysuwając na plan pierwszy aktualną tematykę. W 1951 jego kantata do słów Władysława Broniewskiego Słowo o Stalinie na alt solo, chór męski i orkiestrę (1951) zdobyła II nagrodę na Festiwalu Muzyki Polskiej, zaś w 1952 za ten sam utwór otrzymał Nagrodę Państwową.
Kompozytor był jednym z pierwszych i najbardziej aktywnych twórców pieśni masowych – napisał ich ponad 60, a największym szlagierem tamtych czasów był walc Na prawo most, na lewo most (do słów Heleny Kołaczkowskiej).
Oprócz pracy kompozytorskiej Alfred Gradstein zajmował się działalnością organizacyjną – w latach 1948-50 sprawował funkcję sekretarza generalnego Związku Kompozytorów Polskich.
W 1953 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.
aktualizacja: 2008 (Małgorzata Kosińska)